Η Ευρώπη αντιμετωπίζει ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα με τα απόβλητα από ύφασμα, καθώς παράγονται 7 έως 7,5 εκατομμύρια τόνοι ετησίως, ή αλλιώς περισσότερα από 15 κιλά κλωστοϋφαντουργικών αποβλήτων ανά άτομο. Η μεγαλύτερη πηγή αποβλήτων από υφάσματα είναι τα απορριπτόμενα ρούχα και οικιακά υφάσματα που αντιπροσωπεύουν περίπου το 85% των συνολικών αποβλήτων.
Παράλληλα, μόνο το 30-35% συλλέγεται χωριστά, ενώ λιγότερο από το 1% των υφασμάτινων αποβλήτων ανακυκλώνεται, επί του παρόντος, σε νέα ρούχα. Η αποτέφρωση και οι χώροι υγειονομικής ταφής, τόσο εντός όσο και εκτός Ευρώπης, αποτελούν τους κύριους τελικούς προορισμούς τους. Αυτό έχει διάφορες αρνητικές συνέπειες για τους ανθρώπους και το περιβάλλον.
Διαβάστε επίσης: Η καταστροφή των προϊόντων εξακολουθεί να αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για τη μόδα
Υπάρχουν πολλαπλοί τρόποι για την αντιμετώπιση του προβλήματος των αποβλήτων, όπως η μείωση της υπερπαραγωγής και της υπερκατανάλωσης, η επιμήκυνση της διάρκειας ζωής των προϊόντων και ο σχεδιασμός προϊόντων για αυξημένη κυκλικότητα. Ωστόσο, μία από τις πιο βιώσιμες και επεκτάσιμες επιλογές είναι η ανακύκλωση από ίνα σε ίνα, δηλαδή η μετατροπή των υφασμάτινων αποβλήτων σε νέες ίνες που χρησιμοποιούνται στη συνέχεια για τη δημιουργία νέων ρούχων ή άλλων υφασμάτινων προϊόντων.
Η ευρωπαϊκή νομοθεσία για τα απόβλητα έχει ως στόχο να αξιοποιήσει ακριβώς αυτήν την επιλογή. Σύμφωνα με την νομοθεσία, όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ θα πρέπει να συλλέγουν χωριστά τα υφασμάτινα απόβλητα μέσα στα επόμενα δυόμισι χρόνια. Παρόλο που ορισμένες χώρες αναπτύσσουν ήδη συστήματα για να αντιμετωπίσουν την πρόκληση της συλλογής των αποβλήτων, δεν υπάρχει επί του παρόντος σχέδιο μεγάλης κλίμακας για την επεξεργασία τους.
Σε αυτό το πλαίσιο, η νέα μελέτη “Scaling textile recycling in Europe – turning waste into value” της McKinsey & Company εξετάζει την υλοποίηση ανακύκλωσης για 2,5 εκατομμύρια τόνους κλωστοϋφαντουργικών αποβλήτων έως το 2030. Σύμφωνα με τη μελέτη, τουλάχιστον το 1/5 των απορριμμάτων κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων θα μπορούσε να μετατραπεί σε νέο ένδυμα, εξοικονομώντας 4 εκατομμύρια τόνους CO2. Η έκθεση παρουσίασε ένα εντυπωσιακό ποσοστό ανακύκλωσης 70% από ίνα σε ίνα που θα μπορούσε να είναι εφικτό έως το 2030, το οποίο είναι αποτέλεσμα μιας εμπεριστατωμένης ανάλυσης που έλαβε υπόψη την τρέχουσα φύση των υφασμάτων που κυκλοφορούν και τη σύνθεσή τους.
Διαβάστε επίσης: Η πρωτοβουλία για τη διαχείριση των υφασμάτινων αποβλήτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Επιπλέον, η κυκλική οικονομία για τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα θα μπορούσε να δημιουργήσει 15.000 νέες θέσεις εργασίας στην Ευρώπη έως το 2030 και να φτάσει σε μέγεθος αγοράς 6 έως 8 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ακόμα, η έκθεση υπογραμμίζει ότι η ανακύκλωση των κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων δεν έχει μόνο κοινωνικά και περιβαλλοντικά οφέλη, αλλά και οικονομικά. Κατά την ανακύκλωση από ίνα σε ίνα μπορούν να δημιουργηθούν νέες πρώτες ύλες που θα επιτρέψουν μεγαλύτερη παραγωγή μόδας στην Ευρώπη. Με άλλα λόγια, αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει ακόμη μεγαλύτερη αξία για αυτήν τη βιομηχανία ανακύκλωσης.
Υπάρχουν ορισμένες νέες τεχνολογίες που καθιστούν δυνατή μια κυκλική οικονομία, όπως η μηχανική ανακύκλωση υλικών σαν το βαμβάκι. Άλλες τεχνολογίες είναι η θερμομηχανική ανακύκλωση και η χημική ανακύκλωση για την επαναχρησιμοποίηση του πολυεστέρα, η οποία βρίσκεται επί του παρόντος σε δοκιμαστικό στάδιο. Κάθε τεχνολογία πρέπει επίσης να λαμβάνει υπόψη την ενεργειακή απόδοση και την ικανότητα παραγωγής ποιότητας που μοιάζει με το μη ανακυκλωμένο υλικό.
Πιθανές δυσκολίες
Βέβαια, για να αξιοποιηθεί πλήρως το δυναμικό της ανακύκλωσης κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων, θα χρειαστούν συνολικά περίπου 6 έως 7 δισ. ευρώ σε επενδύσεις έως το 2030. Μάλιστα, οι επενδύσεις είναι απαραίτητες σε όλη την αλυσίδα αξίας, από τη συλλογή και διαλογή των κλωστοϋφαντουργικών αποβλήτων έως τη δημιουργία εγκαταστάσεων ανακύκλωσης.
Άλλη μια δυσκολία που θα πρέπει να ξεπεραστεί είναι, για παράδειγμα, ο κατακερματισμός και οι μικτής κλίμακας δομές για την παραγωγή πρώτης ύλης, αλλά και το γεγονός ότι τα απόβλητα αποτελούνται σε μεγάλο βαθμό από ανάμικτες ίνες. Αυτά εξακολουθούν να αποτελούν πρόβλημα, καθώς η διαλογή των ινών γίνεται ακόμη σε μεγάλο βαθμό χειροκίνητα και σε πρώιμο στάδιο. Οι τεχνικές αναβαθμίσεις και η μεγαλύτερη αυτοματοποίηση είναι κάτι απαραίτητο για να μπορέσει να αναπτυχθεί η ανακύκλωση υφασμάτων.
Όπως και να ‘χει, οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει αυτός ο τομέας είναι ζητήματα που επιδέχονται επίλυση και σταδιακά θα μπουν σε σειρά, καθώς η ανακύκλωση υφασμάτων θα διευρύνεται σε μεγαλύτερη κλίμακα. Βέβαια, η ανακύκλωση ενδυμάτων έχει νόημα μόνο στην περίπτωση που οι καταναλωτές είναι πρόθυμοι να αγοράσουν αυτά τα ανακυκλωμένα ενδύματα και μάλιστα σε υψηλότερη τιμή.
Πράγματι, οι πιο νέοι καταναλωτές, όπως οι Μillennials και αυτοί της γενιάς Ζ, είναι πιο πρόθυμοι να αναζητήσουν και να αγοράσουν ανακυκλώσιμα ή βιώσιμα υλικά. Γενικά αυτές οι γενιές είναι πιο ευαισθητοποιημένες στα περιβαλλοντικά ζητήματα, καθώς είναι και άτομα που βιώνουν πλέον την κλιματική αλλαγή αισθητά και έχουν πολύ μεγαλύτερη ανησυχία για το μέλλον.
Με πληροφορίες από Fashion United
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
