Στις σύγχρονες κοινωνικές και πολιτισμικές αντιπαραθέσεις, τα social media λειτουργούν ως βασικό κανάλι έκφρασης προσωπικών απόψεων. Η διαφήμιση είναι σε μεγάλο βαθμό μέρος αυτών των μέσων, όπου οι επιχειρήσεις έχουν την ευκαιρία να κοινοποιήσουν τη θέση τους πάνω στα διάφορα ζητήματα. Αλλά η γραμμή που χωρίζει την ελεύθερη έκφραση και τον σεβασμό σε όλες τις φωνές με την έκφραση μίσους και την προβολή επιβλαβών απόψεων και ιδεών είναι εξαιρετικά λεπτή και ασαφής.
Είναι γεγονός ότι η βιομηχανία της διαφήμισης έχει μια αμφίδρομη σχέση επιρροής με την ευρύτερη κουλτούρα. Με δεδομένο αυτό, είναι απαραίτητο η διαφήμιση να επιδιώκει να διευρύνει τα όρια της ελευθερίας του λόγου και της αυτοέκφρασης, γιατί έτσι επηρεάζει θετικά και την κουλτούρα. Είναι επίσης πολύ σημαντικό να κρατάει το μήνυμά της όσο το δυνατόν πιο κοντά γίνεται στην αλήθεια, αλλά, καθώς μερικές αλήθειες είναι δύσκολες, αυτό δεν είναι πάντα εύκολο και μπορεί να αποδειχθεί αρκετά άβολο, ώστε τα brands να εμφανίζονται διστακτικά. Ωστόσο, η διατήρηση της άνεσης σημαίνει διατήρηση του κατεστημένου, και αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι αποκλείονται ορισμένες αλήθειες, οι οποίες όμως είναι απαραίτητες για να αλλάξει η κουλτούρα προς το καλύτερο.
Διαβάστε επίσης: Κοινωνική ενσωμάτωση και διαφορετικότητα | 3 τρόποι για μια περιεκτική διαφήμιση
Τη σημασία της δύναμης των διαφημίσεων έρχεται να υπογραμμίσει έρευνα, το βαρόμετρο εμπιστοσύνης της Edelman, που δείχνει ότι οι επιχειρήσεις απολαμβάνουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη από το κοινό από ό,τι οι κυβερνήσεις, οι ΜΚΟ και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ακόμα, είναι πολλοί αυτοί οι άνθρωποι που θεωρούν ότι οι περισσότεροι δεν είναι ικανοί για πολιτισμένο διάλογο. Αυτό λοιπόν, δείχνει τη σημασία των μηνυμάτων που προβάλλονται από τις επιχειρήσεις στις διαφημίσεις.
Γενικά, είναι γεγονός ότι είναι σύνηθες ορισμένα brands να εκφέρουν άποψη για κοινωνικοπολιτισμικά και πολιτικά ζητήματα. Πολλά είναι αυτά που τηρούν διπλωματική θέση. Από την άλλη, κάτι που δυστυχώς δεν μπορεί να απορριφθεί είναι ότι, καλώς ή κακώς, η βασική κινητήριος δύναμη για τα brands και τις διαφημίσεις τους είναι το κέρδος και όχι η αλλαγή του κόσμου. Μπορεί όμως να κυνηγήσουν αυτό το κέρδος μέσα από καλούς σκοπούς που εν τέλει έχουν θετικό αντίκτυπο στον κόσμο.
Διαβάστε επίσης: Οι καταναλωτές κρίνουν τα brands ανάλογα με το πού βλέπουν τις διαφημίσεις τους
Τα social media
Όπως αναφέρθηκε ήδη, το πιο διαδεδομένο κανάλι για την προσωπική έκφραση στις μέρες μας είναι τα social media, με το Twitter να ξεχωρίζει λόγω της μορφής του σύντομου περιεχομένου του, που ενδείκνυται για αφορισμούς και εκδηλώσεις κάθε είδους άποψης. Τα σχόλια στο διαδίκτυο, τα οποία είναι πολωτικά και, σε πολλές περιπτώσεις, επιδιώκουν τον εντυπωσιασμό, αντικατοπτρίζουν την πλήρη εικόνα των πεποιθήσεων της κοινωνίας. Ωστόσο, ακόμα και στη χώρα όπου το Twitter είναι δημοφιλέστερο, στις ΗΠΑ, μόνο το 23% των Αμερικανών είναι χρήστες της πλατφόρμας και, από αυτούς, μόνο το 25% παράγει το 97% των Tweets. Αυτό σημαίνει λιγότεροι από 20 εκατομμύρια άνθρωποι, που είναι ένας σχετικά μικρός αριθμός. Αυτό εύλογα μπορεί να εγείρει το ερώτημα κατά πόσο τελικά, όντως αληθεύει ο παραπάνω ισχυρισμός. Η προσβασιμότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στην παγκόσμια κοινότητα ενισχύει ακόμη περισσότερο αυτή την ασυμφωνία.
Επιπλέον, συνήθως τα άτομα των οποίων η φωνή ακούγεται περισσότερο στα social media δεν ανήκουν στον μέσο όρο των απόψεων. Αντιθέτως, μπορεί να αφορούν απόψεις οι οποίες δεν είναι οι πιο ευρέως διαδεδομένες. Η βιομηχανία της διαφήμισης, συνεπώς, οφείλει, σε συνεργασία με τους πελάτες της, να δώσει χώρο και βάθρο στις πιο ήσυχες φωνές να ακουστούν.
Βέβαια, οι διαφημιστές εξακολουθούν να είναι διστακτικοί, ειδικά όσον αφορά θέματα που μπορούν να προκαλέσουν μεγάλες αντιθέσεις, από φόβο ότι θα δυσαρεστήσουν μερίδα των πελατών τους. Ωστόσο, πλέον και οι ίδιοι οι καταναλωτές απαιτούν από τις μάρκες να παίρνουν θέση, γεγονός που φέρνει τους marketers στη θέση να πρέπει να συγκρατούν μια ευαίσθητη ισορροπία. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Disney, της οποίας ο δισταγμός να πάρει θέση κόντρα σε ένα νομοσχέδιο της Φλόριντα που αφορά την ορατότητα και τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, οδήγησε μέχρι και σε απεργίες των υπαλλήλων της και έγινε πρωτοσέλιδο, πλήττοντας την ακεραιότητα του brand. Ή της βραβευμένης ελληνικής διαφήμισης της Lacta, που μίλησε για τις γυναικοκτονίες με εικόνες και λόγια βγαλμένα από τις περιπτώσεις που ζει η ελληνική κοινωνία την τελευταία περίοδο.
Αυτό που είναι φανερό, είναι πως η διαφημιστική βιομηχανία δε θα μπορέσει να κρατήσει τους πάντες ευχαριστημένους προβάλλοντας αυτό που θέλει ο καθένας να ακούσει και να δει. Συνεπώς, πρέπει τουλάχιστον να εκτελέσει το χρέος της στην συνεχή πρόοδο και στην προώθηση της αλήθειας.
Με πληροφορίες από The Drum
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
