Μόνο πέρυσι παρήχθησαν σε παγκόσμιο επίπεδο 16,9 εκατομμύρια τόνοι ζυμαρικών. Αν τώρα διερωτάστε ποιοι έφαγαν πέρυσι τις περισσότερες μακαρονάδες, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ζυμαρικών, πρώτοι και με διαφορά ήταν οι Ιταλοί με 23,5 κιλά ανά άτομο. Κάτι που σίγουρα δεν αποτελεί έκπληξη.
Έκπληξη είναι ότι στην πρώτη πεντάδα, μετά την Ιταλία, την Τυνησία με 17 κιλά και τη Βενεζουέλα με 15 κιλά, στην τέταρτη θέση βρίσκεται η Ελλάδα. Πέρυσι ο κάθε ένας από εμάς κατανάλωσε 12,2 κιλά, όταν στο Περού, ο νούμερο 5 σημαντικότερος καταναλωτής της κατηγορίας κατανάλωσε 9,9 κιλά.
Τα 12,2 κιλά κατά κεφαλήν κατανάλωση στην Ελλάδα επιβεβαιώνει περίτρανα ένα από τα διαχρονικά διαφημιστικά σλόγκαν της δεκαετίας του ‘90. «Είμαι μακαρονάς, τι να κάνουμε» της εταιρείας ζυμαρικών Μέλισσα – Κίκιζας, η οποία συνεχίζει με ακόμη μεγαλύτερη ένταση να ενισχύσει τη θέση της στο ράφι αλλά και σε επίπεδο παραγωγής.
Μόλις πριν από λίγες ημέρες έγινε γνωστό πως ο προϊστάμενος της Γενικής Διεύθυνσης Αναπτυξιακών Νόμων και Άμεσων Ξένων Επενδύσεων του Υπουργείου Ανάπτυξης, ενέκρινε την υπαγωγή στις διατάξεις του Αναπτυξιακού Νόμου, νέα επένδυση της Μέλισσα – Κίκιζας. Η νέα επένδυση αφορά την επέκταση δυναμικότητας υφιστάμενης μονάδας παραγωγής, κατά 70.000 κιλά/ημέρα, προϊόντων μακαρονοποιείου με την προσθήκη νέας γραμμής παραγωγής (τύπου κοφτών) ζυμαρικών. Η επένδυση, που θα υλοποιηθεί στο εργοστάσιο της βιομηχανίας στη Λάρισα, είναι συνολικού επιλέξιμου κόστους 5.642.967 ευρώ και συνολικού ενισχυόμενου κόστους 5.642.967 ευρώ.
Πρόκειται για μία ακόμη σημαντική επένδυση για τη βιομηχανία, που τα τελευταία χρόνια αργά αλλά σταθερά συνεχίζει να επεκτείνει τη θέση της όχι μόνο στην εσωτερική αγορά αλλά και διεθνώς.
Η οικογένεια Κίκιζα, ξεκίνησε την εμπορική της ιστορία από το Ελαιοχώριο Αρκαδίας, όπου ο Αλέξανδρος Κίκιζας, ένα από τα 12 παιδιά του Γιώργου και της Κανέλλας, γεννιέται το 1913. Το 1920, οι δύο μεγαλύτεροι αδελφοί του ανοίγουν ένα κατάστημα με «εδώδιμα – αποικιακά», δίπλα στον σιδηροδρομικό σταθμό του χωριού τους. Το κατάστημα πηγαίνει πολύ καλά και σύντομα αποφασίζουν να επεκτείνουν τη δουλειά τους.
Το 1925 ο μεγαλύτερος από τα αδέλφια, Αθανάσιος, φεύγει για την Αθήνα και ανοίγει κατάστημα τροφίμων στην οδό Λένορμαν και Παλαμηδίου στο Μεταξουργείο. Ένα-ένα αρχίζουν να έρχονται στην Αθήνα τ΄αδέλφια. Το 1931 ανεβαίνει και ο Αλέξανδρος. Εγκαθίστανται στην οδό Παλαμηδίου, σ΄ένα νεοκλασικό σπίτι της περιοχής, και σύντομα όλη η οικογένεια μετακομίζει στην Αθήνα.
Διαβάστε ακόμα: Τι κάνουν Θεοδωρόπουλος και Δασκαλόπουλος στη ντομάτα
Το κατάστημα πολύ γρήγορα μεγαλώνει και καθώς όλα τα αδέλφια, αγόρια και κορίτσια, ασχολούνται με αυτό, προοδεύει εντυπωσιακά. Απασχολεί πάνω από 35 υπαλλήλους και έχει 2 ταμεία (με τις πρώτες ταμειακές μηχανές της εποχής). Οι Αθηναίοι ξέρουν ότι «στου Κίκιζα» μπορείς να βρεις ό,τι επιθυμήσεις. Η φήμη του είναι τόσο μεγάλη που δίνει το όνομά του στη γειτονιά.
«Η γειτονιά του Κίκιζα» έγινε στη δεκαετία του ‘60 και τραγούδι από τον Γιώργο Ζαμπέτα. Η επιχείρηση προχωράει επιτυχώς και η οικογένεια Κίκιζα είναι γνωστή στην Αθήνα για το επιχειρηματικό της δαιμόνιο. Μεταξύ άλλων δημιουργούν ποτοποιία και κυλινδρόμυλο.
Τότε ξεκίνησε και η πρώτη τους σχέση με την μακαρονοποιία. Αναθέτουν στο μακαρονοποιείο «Δήμητρα» να φτιάξει ζυμαρικά με τη φίρμα τους. Το 1938 συνεταιρίζονται με τη «Δήμητρα» και ο νεαρός Αλέξανδρος αναλαμβάνει τη διεύθυνση του μακαρονοποιείου.
Στη διάρκεια της Κατοχής, το κατάστημα υπολειτουργεί. Μετά τον πόλεμο, τα αδέλφια αποφασίζουν να χωρίσουν τις δραστηριότητές τους. Ο Αθανάσιος ανέλαβε τον κυλινδρόμυλο και το χονδρεμπόριο τροφίμων, ο Δημήτριος το κατάστημα και το ποτοποιείο.
Το 1947, ο Αλέξανδρος με τον αδελφό του Γρηγόρη ιδρύουν μια μονάδα παραγωγής μακαρονιών στη Λεωφ. Κηφισού στην Αθήνα με την επωνυμία «ΒΕΖΑΚ» (Βιομηχανία Εκλεκτών Ζυμαρικών Αδελφών Κίκιζα).
Την εποχή εκείνη λειτουργούσαν στην Ελλάδα 120 εργοστάσια ζυμαρικών τοπικής εμβέλειας. Το 1954 ο Γρηγόρης Κίκιζας αποχωρεί και η εταιρεία περνά ολοκληρωτικά στα χέρια του Αλέξανδρου, που της δίνει την επωνυμία «ΜΕΛΙΣΣΑ», το σύμβολο της εργατικότητας. Η ανοδική πορεία της εταιρείας ενθαρρύνει τον Αλέξανδρο Κίκιζα να εγκαταστήσει και νέες γραμμές παραγωγής. Ηδη η ετήσια παραγωγή έχει φτάσει στους 6.000 τόνους και η ΜΕΛΙΣΣΑ κατατάσσεται ανάμεσα στις πρώτες φίρμες ζυμαρικών. Το 1965, ο Αλέξανδρος Κίκιζας πεθαίνει και τη γενική διεύθυνση αναλαμβάνει η σύζυγός του, Κωνσταντίνα Κίκιζα.
Η Μέλισσα συνεχίζει να επενδύει σε καινούρια μηχανήματα παραγωγής και συσκευασίας αλλά και σε κτιριακές εγκαταστάσεις. Το 1972 εξάγει τους πρώτους 32 τόνους στην Αμερική. Το 1973 ιδρύεται νέος κυλινδρόμυλος άλεσης σκληρού σίτου στη Λάρισα, που παράγει σιμιγδάλι ειδικά για το εργοστάσιο ζυμαρικών. Το 1975 αναλαμβάνει την επιχείρηση ο Γεώργιος Κίκιζας, γιος του Αλεξάνδρου και της Κωνσταντίνας. Το 1977 η Μέλισσα εξαγοράζει την θεσσαλική μακαρονοποιία «Ντεβέτα» και η ετήσια παραγωγή της ξεπερνά τους 8.000 τόνους, ενώ οργανώνεται ένα πανελλαδικό δίκτυο πωλήσεων.
Το 1980 δημιουργείται ένα νέο καθετοποιημένο συγκρότημα παραγωγής στη Λάρισα, δυναμικότητας 20.000 τόνων ετησίως. Τώρα η εταιρεία διαθέτει τις πιο σύγχρονες εγκαταστάσεις στον κλάδο και οι πωλήσεις της στο εσωτερικό και εξωτερικό ανεβαίνουν κατακόρυφα. Τη δεκαετία του ’80 ο Γεώργιος Κίκιζας συνεταιρίζεται με τη μεγάλη εταιρεία τροφίμων STAR Prodotti Alimentari και μαζί της εξαγοράζει το εργοστάσιο ΠΕΛΑΡΓΟΣ στην Ηλεία. Έτσι δημιουργείται η σειρά προϊόντων Pummaro, που κατακτούν την πρώτη θέση στην αγορά. Παράλληλα, η εταιρεία συνεργάζεται για μία δεκαετία με την ιταλική εταιρεία Barilla διανέμοντας προϊόντα της στην ελληνική αγορά.
Η δεκαετία του ΄90 ήταν μία δεκαετία μεγάλης ανάπτυξης. Η ΜΕΛΙΣΣΑ-ΚΙΚΙΖΑΣ επεκτείνεται στο εξωτερικό αυξάνοντας τις εξαγωγές της σε πολλές χώρες. Στην Πολωνία ιδρύει την επιτυχημένη θυγατρική ATLANTA. Στην Ελλάδα είναι η πρώτη πλέον σε παραγωγή βιομηχανία ζυμαρικών φτάνοντας τους 40.000 τόνους ετησίως. Το 1999, μετά από πρόταση της UNILEVER, το σήμα Pummaro πωλείται σε αυτήν και η εταιρεία λανσάρει νέα τοματικά προϊόντα με τη φίρμα PRIMO GUSTO. Παράλληλα, προωθεί νέα σειρά ζυμαρικών με τη φίρμα «PRIMO GUSTO – MELISSA» που περιλαμβάνουν Τορτελίνι, Ταλιατέλες, Κανελόνια, Τρικολόρε, Έτοιμα Γεύματα και Σάλτσες.
Τη δεκαετία του 2000 η αναπτυξιακή πορεία της ΜΕΛΙΣΣΑ – ΚΙΚΙΖΑΣ συνεχίζεται με τις εξαγορές των εταιρειών «Ζυμαρικά ΣΤΕΛΛΑ Α.Ε.», «Παραδοσιακά Ζυμαρικά ΒΛΑΧΑ Α.Ε.», «Γλυκά ΚΑΖΙΝΟ Α.Ε.», «Ζυμαρικά ΑΒΕΖ Α.Ε.», ενώ παράλληλα διακινεί μέσω του δικτύου της και τις γνωστές κομπόστες φρούτων «DEL MONTE».
Σήμερα, τα ηνία της ιστορικής βιομηχανίας ζυμαρικών Μέλισσα – Κίκιζας τα κρατά ο συνονόματος εγγονός του, Αλέξανδρος Κίκιζας, ο οποίος ανέλαβε τη γενική διεύθυνση της βιομηχανίας το 2013, δηλαδή στα 100 χρόνια από τη γέννηση του παππού του. Και απ’ ό,τι φαίνεται τα πάει ιδιαίτερα καλά. Η ΜΕΛΙΣΣΑ ΚΙΚΙΖΑΣ Α.Β.Ε.Ε. κατόρθωσε το 2020 να διαχειριστεί με επιτυχία τις διακυμάνσεις και την αστάθεια της αγοράς που προκάλεσε η πανδημία του Covid-19. Ο τζίρος του ομίλου αυξήθηκε 12,9%, στα 73,9 εκατ. ευρώ, λόγω κυρίως της αύξησης του όγκου πωλήσεων και ειδικά των εξαγωγών. Τα προ φόρου κέρδη του ανήλθαν σε 5,9 εκατ. ευρώ και τα καθαρά (μετά από φόρους) κέρδη σε 4,1 εκατ. ευρώ, σημειώνοντας αύξηση περίπου 9,3% σε σχέση με το 2019.
Αυτή η αύξηση είχε θετικό αντίκτυπο και στο μέρισμα που λαμβάνει η οικογένεια Κίκιζα. Για τη χρήση του 2020 θα διανέμει μέρισμα 1,5 εκατ. ευρώ, υπερτριπλάσιο από αυτό που είχε διανείμει στη χρήση του 2019.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
