«Μας φέρονται σαν να είμαστε παιδιά που δε θέλουν να κάνουν τις εργασίες για το σπίτι», σχολιάζουν εργαζόμενοι από την JPMorgan Chase, για την οποία ο Business Insider αποκάλυψε ότι καταγράφει πότε έρχονται στο γραφείο οι υπάλληλοι που εργάζονται με το μοντέλο της υβριδικής εργασίας, χρησιμοποιώντας τα στοιχεία από το πότε σαρώνουν τις προσωπικές τους κάρτες παρουσίας, για να συντάσσουν οι μάνατζερ σχεδιαγράμματα παρουσιών.
Πρόκειται για άλλη μία αναφορά ανάλογης πρακτικής από μεγάλη εταιρεία, έπειτα από την είδηση που δημοσίευσε η Τhe New York Post για την Goldman Sachs, η οποία επίσης χρησιμοποιεί τις κάρτες-ταυτότητες των υπαλλήλων της για να καταγράφει πότε και πόσο έρχονται στο γραφείο.
Οι πληροφορίες αυτές για την πρακτική των τραπεζικών κολοσσών της Γουόλ Στριτ αναδεικνύουν ένα ιδιαίτερο ζήτημα που προκύπτει από την ευρεία υιοθέτηση του υβριδικού μοντέλου εργασίας, που συνδυάζει την παρουσία στο γραφείο για ορισμένες μόνο μέρες, με την εξ αποστάσεως εργασία. Οι εργοδότες φαίνεται ότι, ως επί το πλείστον, δεν εμπιστεύονται τους υπαλλήλους τους, όπως αποδεικνύει, εξάλλου, το γεγονός ότι η μία μετά την άλλη, μεγάλες εταιρείες ζητούν από τους εργαζομένους να επιστρέψουν στο γραφείο.
Δεν είναι πρωτοφανές, βέβαια, οι εταιρείες να ελέγχουν την παρουσία των υπαλλήλων τους, είτε μέσω των προσωπικών τους καρτών, που σαρώνουν κατά την είσοδο και έξοδό τους από το γραφείο, είτε με τη χρήση λογισμικού που καταγράφει τη λειτουργία του πληκτρολογίου και του ποντικιού κατά τις εργάσιμες ώρες. Ωστόσο, τώρα, καθώς κάποιοι εργαζόμενοι ζητούν και συνεχίζουν να εργάζονται, και μετά την πανδημία, για κάποιες μέρες από το σπίτι, η καταγραφή και ο τρόπος αξιοοποίησης αυτής της πληροφορίας από τους εργοδότες αποκτά καινούρια σημασία.
Οι πληροφορίες που έφτασαν στον Business Insider βασίζονται σε screenshots που δείχνουν τους πίνακες με τα στοιχεία παρουσίας των υπαλλήλων και σε μαρτυρίες τεσσάρων εργαζομένων της JP Morgan. Οι μάνατζερ χρησιμοποιούν τις πληροφορίες αυτές για να παρακολουθούν κατά πόσο οι υπάλληλοι συμμορφώνονται στις οδηγίες και την πολιτική της εταιρείας.
Στην ετήσια επιστολή του στους μετόχους, ο CEO της τράπεζας ανέφερε ότι περίπου το 10% των υπαλλήλων δουλεύουν αποκλeιστικά εξ αποστάσεως, ένα 50% πηγαίνουν κανονικά στο γραφείο καθημερινά, και στο 40% επιτρέπεται να δουλεύουν σύμφωνα με ένα προσαρμοσμένο μοντέλο, που συνδυάζει τρεις μέρες διά ζώσης εργασία στο γραφείο με δύο μέρες εξ αποστάσεως, κάτι στο οποίο αναφέρθηκε, μάλιστα, ως τη «γενικότερη προσδοκία της εταιρείας». Όπως σημείωσε, οι αποφάσεις αυτές έχουν παρθεί με βάση το βέλτιστο για τους πελάτες αποτέλεσμα, προσθέτοντας ότι θα παρακολουθούν και θα αναλύουν τα δεδομένα, ώστε να εξασφαλίζεται αυτό το βέλτιστο αποτέλεσμα.
Μάλιστα, όπως είπε η εταιρεία με σχετικό mail προς τους υπαλλήλους της, ο χρόνος στο γραφείο πρέπει να χρησιμοποιείται όσο πιο αποδοτικά γίνεται, για εργασίες κατά τις οποίες «το να είμαστε μαζί είναι επωφελές».
Αν και από την τράπεζα το υβριδικό αυτό μοντέλο χαρακτηρίζεται ως ένα μοντέλο αυξημένης ευελιξίας, κάποιοι υπάλληλοι διαφωνούν με τη διαρκή παρακολούθηση, λέγοντας ότι στην εταιρεία κανείς δεν τους εμπιστεύεται ότι κάνουν καλά τη δουλειά τους, αν δεν τους παρακολουθούν μονίμως όσο βρίσκονται στο γραφείο. Άλλοι αναφέρουν ότι, πλέον, μετά από τόσο καιρό που εργάζονται εξ αποστάσεως, δεν μπορούν να αλληλεπιδρούν άνετα με άλλους ανθρώπους γύρω τους, διαχειριζόμενοι τόσο εμπιστευτικές πληροφορίες στο πλαίσιο της δουλειάς τους. Ένας υπάλληλος από τα γραφεία του Λονδίνου αναφέρθηκε ακόμα στο γεγονός ότι η υποχρεωτική παρουσία σε συγκεκριμένες μέρες, ουσιαστικά μακραίνει τις εργάσιμες ημέρες τους, καθώς πρέπει πολύ συχνά να επικοινωνήσουν με πελάτες και συνεργάτες από άλλες ηπείρους ή ζώνες ώρας.
Οι πίνακες που συντάσσονται με αυτές τις πληροφορίες παρουσίας των υπαλλήλων, παρουσιάζουν συγκεντρωτικά ποσοστά παρουσίας, ώστε να εντοπιστούν οι υπάλληλοι που δε συμμορφώνονται. Από την πλευρά τους, μάνατζερ που επίσης μίλησαν στον Business Insider, σημειώνουν ποια είναι τα οφέλη της διά ζώσης εργασίας, αναφερόμενοι στην επικοινωνία τόσο με το δικό τους προσωπικό, όσο και με τους συνεργάτες από άλλα τμήματα. Άλλος διευθυντής σχολίασε ότι «κανείς δε θέλει να παρακολουθείται αλλά είναι τα δεδομένα της εταιρείας, και δεν έχουμε επιλογή», συμπληρώνοντας ότι «οι άνθρωποι θέλουν να τους εμπιστεύονται όταν δουλεύουν από το σπίτι και να τους φέρονται ως ενήλικες. Αλλά υπάρχει πάντα κάποιος που το εκμεταλλεύεται».
Υπάρχουν και άλλες ανάλογες αναφορές από άλλες εταιρείες που υποδεικνύουν ότι οι εργοδότες αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στην εμπιστοσύνη και την εξασφάλιση μιας βεβαιότητας ότι οι υπάλληλοί τους συμμορφώνονται. Φαίνεται πάντως ότι και μεταξύ των εργοδοτών οι απόψεις κάποιες φορές διίστανται. Έτσι, γνωστοποιούνται από τη μία πρακτικές όπως της Goldman Sachs, όπου οι μάνατζερ αναζητούν τρόπους ελέγχου, όπως με το να προγραμματίζουν ραντεβού στο γραφείο τις ημέρες που κάποιος συνήθως δουλεύει από το σπίτι· και από την άλλη, υπάρχουν και εργοδότες που σχολιάζουν ότι καταλαβαίνουν τι θα πει να είναι κανείς πολυάσχολος, και ότι «η ιδέα να σε παρακολουθούν λες και είσαι στο γυμνάσιο, είναι απαίσια».
Πάντως, οι εργαζόμενοι εξακολουθούν να υπερασπίζονται την ελευθερία και την ευελιξία να αποφασίζουν οι ίδιοι πότε θα κάνουν την πιο σημαντική δουλειά τους, παρατηρώντας ότι η παραγωγικότητά τους αποδεικνύει πόσο αγχωτική θα ήταν για αυτούς η γνώση ότι τους ελέγχουν.
Με πληροφορίες από το HR Dive και τους The New York Times
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
