To μισθολογικό χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών εξακολουθεί να είναι μια πραγματικότητα την οποία οι εταιρείες σε ολόκληρο τον κόσμο αποτυγχάνουν ή αρνούνται να αντιμετωπίσουν. Το ζήτημα επανήλθε στη συζήτηση πιο έντονα με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, στις 8 Μαρτίου, και φέτος, που η Ημέρα Ισότητας Αμοιβών στις ΗΠΑ ήταν στις 15 Μαρτίου (στην Ευρώπη είναι τον φθινόπωρο), η ανάγκη για την αντιμετώπιση της ανισότητας αναδείχθηκε ακόμα περισσότερο.
Σημαντικά ήταν τα στοιχεία που ανέδειξε νέα έρευνα της Glassdoor, με τη συμμετοχή 800 εργαζομένων στις ΗΠΑ, που αναφέρθηκαν στο πώς άλλαξε τις συνθήκες διαπραγμάτευσης του μισθού τους το φαινόμενο της Μεγάλης Παραίτησης, γεγονός που έφερε στην επιφάνεια μία ακόμα παράμετρο των μισθολογικών ανισοτήτων, την έλλειψη διαφάνειας.
Το 2021 παραιτήθηκαν από τη δουλειά τους περίπου 47 εκατομμύρια Αμερικανοί, είτε επειδή αναζητούσαν καλύτερη αμοιβή, είτε επειδή χρειάζονταν περισσότερη ευελιξία στον τρόπο εργασίας ή ένα λιγότερο τοξικό εργασιακό περιβάλλον. Το καλοκαίρι του 2021, οι γυναίκες που παραιτήθηκαν για μια καλύτερα αμειβόμενη δουλειά κούνησαν πολύ ελαφρά τον δείκτη της ανισότητας αμοιβών, χωρίς ωστόσο αυτό να φέρει μεγάλη αλλαγή στα συνολικά δεδομένα ή κάποια μεταβολή στην πραγματικότητα του ότι οι γυναίκες δουλεύουν κατά δυσανάλογα μεγαλύτερα ποσοστά σε χαμηλότερα αμειβόμενες θέσεις σε σχέση με τους άντρες.
Στις ΗΠΑ οι γυναίκες αμείβονται με 82 σεντ για κάθε 1 δολάριο που βγάζουν οι λευκοί άντρες και αυτό το νούμερο πέφτει πολύ όταν μιλάμε για μαύρες γυναίκες (62 σεντ) ή ισπανόφωνες (54 σεντ). Στην Ευρώπη, τα στοιχεία της Eurostat λένε ότι οι γυναίκες αμείβονται κατά μέσο όρο 13% λιγότερο από τους άντρες, με τα ποσοστά να κυμαίνονται από χώρα σε χώρα. Για την Ελλάδα η Αρχή δε διαθέτει σχετικά στοιχεία.
Σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά στοιχεία, το χάσμα είναι μικρότερο σε μικρότερες ηλικίες εργαζομένων και τείνει να μεγαλώνει μαζί με την ηλικία, γεγονός που ενδεχομένως οφείλεται στη διακοπής της καριέρας που συχνότερα συμβαίνει κατά την επαγγελματική πορεία των γυναικών, αν και επισημαίνεται ότι λεπτομερή στοιχεία δεν είναι διαθέσιμα για όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στην έρευνα της Glassdoor, λοιπόν, το 63% των γυναικών δήλωσαν ότι η αύξηση των παραιτήσεων τους έδωσε τη δυναμική να μπορέσουν να διαπραγματευτούν καλύτερα τον μισθό τους. Το 41% είπαν ότι το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των φύλων αποτελεί σοβαρό πρόβλημα στην εταιρεία τους, ενώ το 85% πιστεύουν ότι δικαιούνται μια αύξηση. Ωστόσο, μία στις τρεις δεν τολμά να τη ζητήσει, από τον φόβο της άρνησης.
Διαβάστε ακόμα: Πόση διαφάνεια είναι καλή στις επιχειρήσεις;
Η διαπραγμάτευση της αμοιβής, συνεπώς, με οποιαδήποτε αφορμή και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, αποτελεί ένα βήμα για την επανεξέταση του ζητήματος της μισθολογικής ανισότητας, εξού και η έρευνα ανέδειξε τη σημασία της διαφάνειας. Γιατί αποτελεί ουσιαστικά ταμπού το να συζητά κανείς για το μισθό του, ακόμα και με συναδέλφους. Τέτοιες συζητήσεις, όμως, θα βοηθούσαν τις γυναίκες να συγκεντρώσουν στοιχεία, να αποκτήσουν σαφή εικόνα της πραγματικότητας και να επαναδιαπραγματευτούν την αμοιβή τους.
Περίπου το 28% των εργαζομένων δηλώνουν ότι και οι ίδιες οι εταιρείες τούς αποθαρρύνουν από το να μιλούν για την αμοιβή τους, αν και το 63% λένε ότι θα προτιμούσαν να δουλεύουν σε μια επιχείρηση που είναι ξεκάθαρη με τις πληροφορίες που αφορούν τις αμοιβές των εργαζομένων.
Ειδικοί του κλάδου σημειώνουν ότι οι επαγγελματίες του Ανθρώπινου Δυναμικού των εταιρειών θα πρέπει να δουν το ζήτημα προσεκτικά, δεδομένων των συνθηκών δυσκολίας κάλυψης των αναγκών, καθώς το ύψος της αμοιβής παραμένει αποφασιστικός παράγοντας για την απόφαση των υποψήφιων υπαλλήλων.
Διαβάστε ακόμα: Γιατί οι εταιρείες δεν αποκαλύπτουν τις αμοιβές στις αγγελίες τους για υπαλλήλους
Μάλιστα, ενδιαφέρον έχουν τα στοιχεία που αποκαλύπτουν ότι μόνο το 23% των εργοδοτών είναι πρόθυμοι να απαντήσουν για το πώς αμείβονται οι άνθρωποι στην εταιρεία τους και, επιπλέον, ένας στους τέσσερις που συμμετείχαν σε σχετική έρευνα του Salary.com, δήλωσαν ότι οι διευθυντές τους δεν μπορούσαν να δώσουν ικανοποιητική απάντηση σχετικά με το πώς αποφασίζεται το ύψος των μισθών που δίνονται στην εταιρεία τους.
Παράλληλα, οι υπεύθυνοι Ανθρώπινου Δυναμικού νιώθουν ότι από τη μία είναι υποχρεωμένοι να ασχοληθούν με το μισθολογικό χάσμα των φύλων, από την άλλη δεν μπορούν να το κάνουν, είτε γιατί δεν έχουν τα κατάλληλα εργαλεία ή συνεργάτες είτε γιατί δεν τους στηρίζουν οι ανώτεροί τους, όπως δήλωσε ένα 37% από όσους συμμετείχαν στην έρευνα.
Πάντως, εκτιμάται ότι, με αφορμή τις ελλείψεις και τα προβλήματα στη στελέχωση των επιχειρήσεων που δημιούργησε η πανδημία, οι εταιρείες θα αναγκαστούν με κάποιον τρόπο να διαχειριστούν αυτήν την ανισότητα, ειδικά αν γίνει τάση η αρχή της «ριζοσπαστικής διαφάνειας» που έχουν αρχίσει να υιοθετούν κάποιοι εργοδότες.
Μάλιστα, αν κρίνουμε από έναν νέο νόμο του Κολοράντο, που υποχρεώνει τις επιχειρήσεις να δίνουν συγκεκριμένο εύρος για τους μισθούς που προσφέρουν στις αγγελίες τους, ίσως το κράτος σε κάποιες περιπτώσεις να δώσει μεγαλύτερη ώθηση προς αυτήν την κατεύθυνση.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
