Και εκεί που συζητούσαμε για το πώς μπορεί να διατηρηθεί μια ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική και την επαγγελματική ζωή και πώς μπορούν να μπουν όρια σε αυτήν τη νέα συνθήκη που έφερε η εξ αποστάσεως και η υβριδική εργασία, όπου το σπίτι είναι πλέον και χώρος εργασίας, η τάση των «workcations», από το Work και Vacations (Δουλειά και Διακοπές), έρχεται να παρουσιάσει μια διαφορετική πρσέγγιση.
Όλο και πολλαπλασιάζονται οι περιπτώσεις εργαζομένων σε ολόκληρο τον κόσμο που δοκιμάζουν – και υιοθετούν, όταν μπορούν – τις Workcations: μπορεί δηλαδή να οργανώνουν ένα ταξίδι αναψυχής, σαν να πήγαιναν διακοπές, και να παίρνουν τη δουλειά μαζί τους, συνδυάζοντας την εργασιακή καθημερινότητα της εξ αποστάσεως εργασίας με διακοπές τον υπόλοιπο ελεύθερο χρόνο.
Τα δεδομένα από ολόκληρο τον κόσμο αποδεικνύουν ότι είναι πολλοί εκείνοι που βρίσκουν ελκυστική αυτήν την εναλλακτική: σε διεθνή έρευνα που διεξήχθηκε με τη συμμετοχή 5.500 εργαζομένων από οκτώ χώρες, το 65% απάντησαν ότι σχεδιάζουν να επεκτείνουν ένα επαγγελματικό τους ταξίδι σε ταξίδι αναψυχής, ή και αντίστροφα, μέσα στο 2022. Στην Ινδία, ένα 85% από 3000 εργαζομένους είπαν ότι έχουν ήδη πάει «Workcations» μέσα στο 2021.
Η επέκταση του επαγγελματικού ταξιδιού, ώστε να εμπλουτιστεί με λίγο τουρισμό ή κάποια έξτρα δραστηριότητα, προϋπήρχε της πανδημίας και ονομαζόταν «Bleisure» (Business & Leisure). Με την πανδημία, όμως, αυτό το concept πήρε άλλη μορφή, καθώς αποδείχθηκε ότι για αρκετές εταιρείες δεν έχει σημασία πού βρίσκεται ο εργαζόμενος εφόσον είναι παραγωγικός. Έτσι, οι Workcations οργανώνονται εξ ολοκλήρου με το concept «δουλεύω full time εξ αποστάσεως, αλλά βρίσκομαι σε ένα νησί/ ένα βουνό/ μια εξωτική πόλη».
Διαβάστε ακόμα: Το 2022 θα είναι η χρονιά της ασύγχρονης επικοινωνίας στην εργασία
Οι μαρτυρίες όσων κάνουν αυτήν την επιλογή λένε ότι γυρνούν ανανεωμένοι, ότι ξαναβρίσκουν τη δημιουργικότητά τους, ότι καταφέρνουν να γεμίσουν τις μπαταρίες τους και να διαχειριστούν καλύτερα το άγχος της δουλειάς τους, παρόλο που δουλεύουν κανονικά, καθώς έχουν την ευκαιρία, ακόμα και έτσι, να ζήσουν εμπειρίες που υπό κανονικές συνθήκες, στο σπίτι τους, δε θα μπορούσαν.
Αλλαγή νοοτροπίας;
Τι γίνεται όμως με τα περιβόητα όρια μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής;
Ειδικοί παρατηρούν κατ’αρχάς ότι μέσα στην πανδημία εκπαιδευτήκαμε να μπορούμε να προσαρμοζόμαστε και να κλείνουμε τους διακόπτες, μεταφερόμενοι νοητά από τη δουλειά στο σπίτι και από το σπίτι στη δουλειά, βρισκόμενοι κατά βάση μόνο στο σπίτι. Αυτό μπορεί να μας επιτρέψει να να συνδυάσουμε αποτελεσματικά δουλειά και διασκέδαση, και να αποκομίσουμε τα οφέλη των διακοπών χωρίς να σταματήσουμε να δουλεύουμε.
Μάλιστα, κάποιοι λένε ότι ίσως πρόκειται για μια έξυπνη λύση: από το να προσπαθούμε να πετύχουμε αυτήν την πολυπόθητη ισορροπία, μια έννοια που αντιμετωπίζει εξ αρχής εργασία και προσωπική ζωή ως αντίθετες και ανταγωνιστικές πτυχές της ζωής, προτείνει μια πιο ρεαλιστική ενοποίησή τους. Αντί δηλαδή να προσπαθούμε να τα διαχωρίσουμε, αποφασίζουμε, πιο πρακτικά, πώς, πότε και πόσο το ένα θα ενσωματώνει στη ρουτίνα του στοιχεία του άλλου.
Οπωσδήποτε, όμως, αυτό δεν μπορεί να λειτουργήσει για όλους. Υπάρχουν και άνθρωποι που σαφώς προτιμούν να διαχωρίζουν δουλειά και διασκέδαση και όχι να τα συνδυάζουν, όσο εύκολο και αν είναι πλέον να μεταφέρεται κανείς από το ένα στο άλλο. Εξάλλου, ακόμα και αυτοί που προτιμούν τις Workcations ως επιλογή, επισημαίνουν ότι δεν μπορεί ένα τέτοιο ταξίδι να πετύχει αν η παρέα έχει διαφορετική ιδέα για το τι σημαίνει διακοπές. Και οι ειδικοί επισημαίνουν ότι οι Workcations, αν υπάρχουν ως δυνατότητα, δεν πρέπει να θεωρείται ότι αντικαθιστούν τις διακοπές όπως τις ξέρουμε, χωρίς καθόλου δουλειά, αλλά να τις συμπληρώνουν ως έξτρα επιλογή για την περίοδο εργασίας.
Επιπλέον, αυτό το concept μπορεί να δημιουργήσει ζητήματα ισότητας στον χώρο εργασίας, καθώς δεν έχουν όλες οι θέσεις ή οι ρόλοι τη δυνατότητα να πραγματοποιούνται ανεξαρτήτως χώρου και, κυρίως, δεν έχουν όλοι την οικονομική δυνατότητα να πληρώνουν έξοδα ταξιδιού και διαμονής για να δουλεύουν κάπου αλλού.
Πάντως, τελικά, φαίνεται ότι οι Workcations μάλλον εδραιώνονται ως συνήθεια, αφού πλέον η παραγωγικότητα έχει αποσυνδεθεί από τον χώρο – σε ορισμένους ρόλους και επαγγέλματα, τουλάχιστον. Αρκεί να υπάρχει μια ρεαλιστική προσέγγιση, επισημαίνουν οι ειδικοί: δεν πρέπει να περιμένει κανείς ότι θα μπορέσει να αποσυνδεθεί και να απομακρυνθεί πλήρως από τη δουλειά του σε ένα ταξίδι που την περιλαμβάνει.
Οι εργαζόμενοι που το επιλέγουν, από την άλλη, ισχυρίζονται ότι έτσι έχουν τη δυνατότητα να ζήσουν μια πιο πλήρη ζωή, κάνοντας πράγματα που υπό κανονικές συνθήκες δε θα μπορούσαν. Φαίνεται ότι οι επιλογές, οι προσδοκίες, οι προτεραιότητες και οι δυνατότηες του καθενός, είναι αυτά που παίζουν τελικά τον πιο σημαντικό ρόλο.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
