Τις τελευταίες ημέρες έγινε μεγάλη συζήτηση για την αποχώρηση του Β.Σταύρου από την ΑΒ Βασιλόπουλος , πως θα επηρεάσει αυτό την αγορά και ποια θα είναι τα επόμενα βήματα για την εταιρεία.Πολλοί μίλησαν και έγραψαν για μια προδιαγεγραμμένη πορεία και ακόμη περισσότεροι αναφέρθηκαν στην αποχώρηση και άλλων στελεχών από την διοικητική ομάδα, όπως του Δ.Πρίντζιου και του Π.Τραχανά.Όλα αυτά μέσα σε ένα περιβάλλον στο οποίο τα super market πρέπει να επανακαθορίσουν την στρατηγική τους αφού η πανδημία στην πρώτη της φάση τα ευνόησε αλλά πλέον δεν είναι το ίδιο στην περίοδο που διανύουμε τελευταία.
Η κυρίαρχη εκτίμηση των ημερών, είναι ότι η πορεία της εταιρείας το 2021 που δεν ακολούθησε την υπόλοιπη αγορά είναι η αιτία για τις αλλαγές σε μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες στην Ελλάδα και ότι η αποχώρηση του Β.Σταύρου συνδέεται με τις αποχωρήσεις των άλλων δύο στελεχών που αναφέρθηκαν.Μπορεί αυτό να ισχύει σε ένα βαθμό αλλά μάλλον είναι μια επιφανειακή αξιολόγηση.Δύο δεδομένα πρέπει να μελετηθούν για να είναι σωστή και ολοκληρωτική η αξιολόγηση. Η πορεία της ΑΒ Βασιλόπουλος τα τελευταία σχεδόν 10 χρόνια, δηλαδή χρονικά πριν την κατάρρευση του Μαρινόπουλου και δεύτερον η σύνδεση των αποχωρήσεων των Λ.Βρεττάκου και Β.Σταύρου,αυτά είναι τα δύο καθοριστικά γεγονότα.
Πολλοί εκτιμούν ότι η ΑΒ Βασιλόπουλος ευνοήθηκε όταν κατέρρευσε ο Μαρινόπουλος, δηλαδή από το 2016 και μέχρι την πώληση στον Σκλαβενίτη, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι η κατάσταση άρχισε να αλλάζει στην αγορά από το 2012 που αποχώρησε η Carrefour.Από το 2012 έως το 2017 σχεδόν όλες οι εταιρείες ευνοήθηκαν από την σταδιακή κατάρρευση Careffour-Μαρινόπουλου αλλά αυτό δεν “φωτίστηκε” γιατί δεν συζητήθηκε πολύ η παράλληλη απώλεια τζίρου συνολικά από τη αγορά.Και αυτό είναι απόλυτα προφανές από το γεγονός ότι το 2010 ο συνολικός τζίρος των super market ήταν στα 12.5 δις. ευρώ και μετά απο μια δεκαετία επιτεύχθηκε πάλι ο ίδιος τζίρος, το 2020 στα 12.8 δις ευρώ.Άρα οι εταιρείες διατηρούσαν καλά νούμερα σε μια πτωτική αγορά, λόγω της καθοδικής πορείας των Carrefour-Μαρινόπουλου.
Το 2016 ήταν μια από τις χειρότερες χρονιές για τον κλάδο, καθώς η υποχώρηση του 6,5% ήταν η μεγαλύτερη στις μετρήσεις από το 2012. Υπενθυμίζεται ότι το 2015 ο τζίρος των σούπερ μάρκετ υποχώρησε κατά 2,1% σε σύγκριση με το 2014, το 2014 κατά 1,4% σε σύγκριση με το 2013, το 2013 κατά 3,5% σε σύγκριση με το 2012, ενώ το 2012 η μείωση ήταν 3,4% σε σύγκριση με το 2011.
Ίσως ο μεγαλύτερος ευνοημένος διαχρονικά από την κατάρρευση των Careffour-Μαρινόπουλου- εκτός από τον Σκλαβενίτη που εξαγόρασε- είναι η Lidl, αλλά συζητήθηκε πολύ ο ΑΒ Βασιλόπουλος επειδή πρόσκαιρα για μια χρονιά βρέθηκε στη πρωτη θέση και μετα υποχώρησε στην δεύτερη αφου ο Σκλαβενίτης υπερδιπλασίασε τζίρο και αριθμό καταστημάτων.
Συνοπτικά λοιπόν, από το 2012 οι εταιρείες, μεταξύ αυτών και η ΑΒ Βασιλόπουλος, ευνοούνται από την καθοδική πορεία των Carrefour-Μαρινόπουλου αλλά αυτό δεν αποτυπώνεται εκείνη την περίοδο ως εύνοια μιας χρονικής περιόδου αλλά εξαιρετική πορεία.Αποκορύφωμα αποτελεί το 2016 όπου οι εταιρείες απολαμβάνουν το μερίδιο από την πλήρη κατάρρευση αλλά από το 2017 και μετά η αγορά εξισορροπεί πάλι και ο Σκλαβενίτης μεγεθύνεται με την επαναφορά του μεριδίου που εξαγοράζει με τον Μαρινόπουλο.
Τα δυο στελέχη , οι Λ.Βρεττάκος και Β.Σταύρου, “πληρώνουν”, την αξιολόγηση ως εξαιρετική την πορεία από το το 2012 μέχρι το 2016 ενώ πρόκειται για πρόσκαιρα κέρδη και την αδυναμία της μητρικής να αντιληφθεί την εξισορρόπηση στην αγορά από το 2017 έως και το 2021.Βασισμένος σε μια υπόθεση εργασίας μπορεί κάποιος να αποδεχθεί ως γεγονός ότι ο Λ.Βρεττάκος δεν τα πήγε καλά, ο Β.Σταύρου δεν τα πήγε καλά αλλά είναι πολύ κρίσιμο για την μητρική εταιρεία επίσης να αυτοαξιολογηθεί “εάν, ή στραβός είναι ο γιαλός η στραβά αρμενίζουμε”.Η υπόθεση εργασίας όμως είναι λανθασμένη γιατί η ΑΒ Βασιλόπουλος δεν έχασε τα νούμερα της και το μερίδιο της, αντίθετα η μητρική έχει μάλλον αξιολογήσει λανθασμένα την δεκαετή πορεία.
Μήπως η στρατηγική της μητρικής ήταν “επιφανειακή” και μονοδιάστατη οδηγώντας σε πίεση για αύξηση μεριδίου χωρίς ποιοτικά χαρακτηριστικά?
Μήπως η σύμπραξη των Ahold και Delhaize το 2016 οδήγησε σε ένα νέο τρόπο σκέψης και συνδέεται με τις αποχωρήσεις των δύο στελεχών , Λ.Βρεττάκου και Β.Σταύρου?
Μήπως η Ahold-Delhaize μπορεί να σκεφτεί global ως ένας πολυεθνικός γίγαντας αλλά αδυνατεί να σκεφτεί local?
Μήπως η στρατηγική αποφασίζεται “αργόσυρτα” στην Ολλανδία και η Ελλάδα δεν έχει άλλα περιθώρια παρά να διαφωνήσει υλοποιώντας η οδηγεί στελέχη στην έξοδο?
Μήπως η απόφαση να έρθουν στελέχη στην Ελλάδα και να αναλάβουν κυρίαρχους ρόλους δείχνουν μια προσέγγιση σκέψης της πολυεθνικής εταιρείας που ίσως να είναι καταστροφική?
Μήπως η διοίκηση της εταιρείας στην Ελλάδα έχει να αντιμετωπίσει έλλειψη ακοής από την Ολλανδία?
Μήπως δεν αντιλαμβάνονται οι Βέλγοι και οι Ολλανδοί ότι η ΑΒ Βασιλόπουλος είναι μια μάρκα στην Ελλάδα και χρειάζεται στρατηγική branding?
Είναι δύσκολο να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα αλλά θα φανεί εάν έχουν κάποια βάση στην απάντηση της κύριας ερώτησης.Η κύρια ερώτηση είναι “Και μετά”; Μόνο με την επόμενη επιλογή για την αντικατάσταση του Β.Σταύρου θα είμαστε σε θέση να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα σχετικά με αυτά τα ερωτήματα.
Η αποχώρηση στελεχών όπως ο Β.Σταύρου και νωρίτερα ο Λ.Βρεττάκος είναι σοβαρές αποφάσεις που επηρεάζουν την εταιρεία.Η διοίκηση μιας εταιρείας, όπως η ΑΒ Βασιλόπουλος που είναι μέρος μιας πολυεθνικής στην Ελλάδα δεν είναι εύκολη υπόθεση, ενώ οι 3 απο τους 4 μεγάλους ανταγωνιστές είναι οικογενειακές Ελληνικές επιχειρήσεις.Πολλοί θα πουν ότι ουδείς αναντικατάστατος και αυτό είναι αλήθεια.Αλήθεια είναι όμως ότι για κάθε αντικατάσταση χρειάζεται χρόνος , ειδικά σε αυτό το επίπεδο.Και από ότι φαίνεται μέχρι τώρα χρειάζονται παραπάνω από 5-6 χρόνια για την Ahold Delhaize να βρει αυτόν που θεωρεί “κατάλληλο” ενώ μάλλον χάνει κάποια στελέχη της.Θα μάθουμε σε λίγο και θα έχει ενδιαφέρον.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
