Η Uber, η Lyft, η Spin, η Bird, η Lime και άλλες εταιρείες μετακίνησης συνεργάζονται με τις πόλεις για να αναπτύξουν ένα σύνολο κατευθυντήριων γραμμών σχετικά με τον τρόπο προστασίας των προσωπικών δεδομένων των επιβατών.
Η βιομηχανία της μετακίνησης διαρκώς αλλάζει και οι νέες τεχνολογίες έχουν ενεργοποιήσει και ενισχύσει το οικοσύστημα των μεταφορών, και μαζί με αυτές τις νέες τεχνολογίες έρχονται δεκάδες δεδομένα σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο μετακινούνται οι άνθρωποι. Οι εταιρείες, οι ερευνητές και άλλοι φορείς αρχίζουν να συλλέγουν, να αποθηκεύουν και να επεξεργάζονται δεδομένα μετακίνησης, αλλά αντιμετωπίζουν επίσης την πρόκληση της διαχείρισης της συγκατάθεσης και του απορρήτου. Ενώ οι χρήστες έχουν επίγνωση της δυνητικής αξίας που έχουν τα δεδομένα, οι εταιρείες που επιθυμούν να τα αξιοποιήσουν μοιράζοντάς τα με τρίτους πρέπει να συμμορφώνονται με τους ισχύοντες νόμους περί απορρήτου δεδομένων.
Μάλιστα, εκτός από τη νομοθεσία κάθε χώρας ή τα μέτρα προστασίας της ιδιωτικής ζωής που μπορεί να επιθυμούν να λάβουν οι εταιρείες, η Ευρωπαϊκή Ένωση δημοσίευσε έναν κανονισμό, ο οποίος ορίζει ότι:
– Το υποκείμενο των δεδομένων πρέπει να συναινεί στην επεξεργασία με την συγκατάθεση να δίνεται ελεύθερα και να είναι συγκεκριμένη, ενημερωμένη και σαφής.
– Το υποκείμενο των δεδομένων έχει δικαίωμα πρόσβασης, ενημέρωσης και ανάκλησης της συγκατάθεσής του.
– Ο υπεύθυνος συλλογής δεδομένων πρέπει να είναι σε θέση να αποδείξει ότι το υποκείμενο των δεδομένων έχει συναινέσει στην επεξεργασία των προσωπικών του δεδομένων.
– Το αίτημα συγκατάθεσης υποβάλλεται με σαφήνεια, διακριτά από άλλα θέματα, σε κατανοητή και εύκολα προσβάσιμη μορφή, χρησιμοποιώντας σαφή και απλή γλώσσα.
Παράλληλα, οι πόλεις χρειάζονται ένα μέρος αυτών των δεδομένων, ώστε να μπορούν να δημιουργήσουν πολιτικές και κανονισμούς που να βασίζονται στον τρόπο με τον οποίο οι ιδιωτικές επιχειρήσεις λειτουργούν στο δημόσιο δρόμο. Ωστόσο, οι ιδιωτικές εταιρείες δεν ήταν πρόθυμες μέχρι πρότινος να μοιραστούν τα τόσο απαραίτητα δεδομένα σχετικά με τον τρόπο χρήσης των υπηρεσιών και τις επιπτώσεις στις κοινότητες, την εργατική νομοθεσία και τους κλιματικούς στόχους με τις ρυθμιστικές αρχές.
Η Uber ιδρύθηκε το 2009 και η Lyft μόλις τρία χρόνια αργότερα. Χρειάστηκε να φτάσει περίπου μέχρι το 2018 για να δώσει η Uber, για παράδειγμα, τη δυνατότητα πρόσβασης στα δεδομένα σχετικά με τη χρήση των πεζοδρομίων, τις ταχύτητες κυκλοφορίας και τα γενικά δεδομένα για τις μεταφορές, προκειμένου να βοηθήσει τις πόλεις να σχεδιάσουν καλύτερα. Γι’ αυτό, πολλές πόλεις σε όλο τον κόσμο παίρνουν περισσότερες πληροφορίες από τους ιδιωτικούς φορείς μετακίνησης για τα βασικά, όπως πού κινούνται και πού σταθμεύουν τα οχήματα, πώς επιβαρύνουν την υποδομή, πού χρειάζονται περισσότερες υποδομές ασφαλείας.
Το Τμήμα Μεταφορών του Λος Άντζελες ξεκίνησε αυτή την τάση το 2019, όταν εισήγαγε την “mobility data specification ” (MDS), μια μορφή ανταλλαγής δεδομένων που δημιουργήθηκε έτσι ώστε οι οργανισμοί μεταφορών να μπορούν να συλλέγουν δεδομένα οχημάτων από τις εταιρείες σκούτερ και ποδηλάτων, στέλνοντάς τους επίσης πληροφορίες.
Η ανταλλαγή δεδομένων με το MDS έγινε υποχρεωτική για τις εταιρείες σκούτερ και ποδηλάτων κοινής χρήσης και η βιομηχανία ride-hail, η οποία λειτουργεί μέσω ιστότοπων και εφαρμογών για κινητές συσκευές και ταιριάζει τους επιβάτες με οδηγούς ενοικιαζόμενων οχημάτων, αντιστάθηκε σε αυτό.
Ο κύριος λόγος ήταν επειδή θεώρησε ότι η πρόσβαση των πόλεων στα δεδομένα της εταιρείας για τα σκούτερ και τα ποδήλατα προετοιμάζει το έδαφος για μια επερχόμενη κοινοποίηση των δεδομένων των μεταφορικών μέσων, πράγμα που θα έφερνε εταιρείες όπως η Uber και η Lyft σε μια θέση όπου θα έπρεπε να συνεργαστούν πραγματικά με τις πόλεις για να δώσουν προτεραιότητα στην κοινότητα και όχι στις δικές τους επιχειρήσεις.
Η Uber, η Lyft και υποστηρικτές της ιδιωτικότητας, εξέφρασαν αντιρρήσεις για τη χρήση του MDS από το Λος Άντζελες. Πλέον, πολλοί από τους ίδιους ενδιαφερόμενους φορείς έχουν ενωθεί για να δημιουργήσουν ισχυρά πλαίσια προστασίας που διασφαλίζουν ότι δεν θα θυσιαστούν βασικά δικαιώματα προστασίας της ιδιωτικής ζωής καθώς η ζωή και οι μετακινήσεις ψηφιοποιούνται όλο και περισσότερο.
Καθώς αυξάνεται ο όγκος των δεδομένων μεταφοράς που ανταλλάσσονται μεταξύ διαφορετικών μερών, εναπόκειται στα μέρη να δημιουργήσουν κατευθυντήριες γραμμές που διασφαλίζουν τον ορθό χειρισμό, τη χρήση, την αποθήκευση, την πρόσβαση και τη διάδοση. Συγκεκριμένα, οι εταιρείες, οι ενώσεις και οι πόλεις οφείλουν να επικαιροποιήσουν τις διαδικασίες τους για τη διαχείριση των ευαίσθητων δεδομένων μετακίνησης. Οι ενημερώσεις αυτές θα πρέπει να είναι τακτικές, διότι οι προκλήσεις αλλάζουν.
Οι κατευθυντήριες γραμμές αναπτύχθηκαν μέσω της συνεργασίας περισσότερων από 20 πόλεων, υποστηρικτών της προστασίας της ιδιωτικής ζωής, εταιρειών τεχνολογίας, φορέων παροχής υπηρεσιών μετακίνησης και οργανισμών όπως η NABSA, η New Urban Mobility Alliance (NUMO) και το Open Mobility Foundation (OMF). Οι Αρχές Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων για τα Δεδομένα Μετακίνησης, όπως καλούνται αυτές οι αρχές, οι οποίες παρουσιάστηκαν πρόσφατα, σηματοδοτούν ένα νέο επίπεδο συνεργασίας μεταξύ πόλεων και εταιρειών που στο παρελθόν είχαν έρθει σε σύγκρουση για τα δεδομένα μετακίνησης.
Οι επτά αρχές που διατυπώθηκαν είναι οι ακόλουθες:
Ο σεβασμός των δικαιωμάτων των ατόμων στην προστασία της ιδιωτικής ζωής στις μετακινήσεις τους.
Η διασφάλιση της συμμετοχής και της συμβολής της κοινότητας, καθώς και ο καθορισμός των σκοπών, των πρακτικών και των πολιτικών των εταιρειών σχετικά με τα δεδομένα μετακίνησης.
Η γνωστοποίηση των σκοπών, των πρακτικών και των πολιτικών σχετικά με τα δεδομένα μετακίνησης στους ανθρώπους και τις κοινότητες που εξυπηρετούν.
Η συλλογή και η διατήρηση της ελάχιστης ποσότητας δεδομένων μετακίνησης που είναι απαραίτητη για την εκπλήρωση των σκοπών των εταιρειών.
Η καθιέρωση πολιτικών και πρακτικών που προστατεύουν το απόρρητο των δεδομένων μεταφοράς.
Η προστασία του απορρήτου κατά την κοινοποίηση δεδομένων μετακίνησης.
Ο σαφής καθορισμός των σκοπών για την επεξεργασία των δεδομένων μεταφορών.
Φυσικά, ο καθορισμός αυτών των κατευθυντήριων γραμμών είναι μόνο η αρχή για να διασφαλιστεί ότι τόσο οι κυβερνήσεις όσο και οι φορείς τηρούν τα πρότυπα. Είναι γεγονός ότι δεν υπάρχει ακόμη ένας κανονιστικός τρόπος χρήσης αυτών των αρχών, αλλά δημιουργήθηκαν για να εφαρμοστούν σε κάθε οργανισμό που τις υιοθετεί. Οι δημιουργοί των αρχών προσκαλούν οργανισμούς τόσο από τον δημόσιο όσο και από τον ιδιωτικό τομέα να υποστηρίξουν και να εμπλακούν με τις αρχές και τελικά να τις χρησιμοποιήσουν για να ενημερώσουν τις πολιτικές μεταφορών και τις πρακτικές δεδομένων μετακίνησης.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
