Η πανδημία έφερε βίαιες αλλαγές στην εργασιακή πραγματικότητα, μετέβαλε αναγκαστικά τις συνθήκες και τους ίδιους τους χώρους εργασίας και έβαλε σε δοκιμασία τη σχέση εργαζομένου και εργοδότη. Οι εργαζόμενοι επέδειξαν εξαιρετικές αντοχές και προσαρμοστικότητα απέναντι στις νέες απαιτήσεις, και γρήγορα υιοθέτησαν στην δουλειά τους νέες συνήθειες και τεχνολογίες που υπό κανονικές συνθήκες ίσως χρειάζονταν χρόνια να ενσωματωθούν.
Από την πλευρά τους, οι εργοδότες χρειάστηκε από τη μία να βρουν τρόπους να διατηρήσουν υγιή την επιχείρησή τους σε μια περίοδο κρίσης, από την άλλη να στηρίξουν τους υπαλλήλους τους, να φροντίσουν για την υγεία και την ευημερία τους, να λάβουν υπόψη τις δύσκολες συνθήκες της εποχής.
Ωστόσο, γρήγορα φάνηκε ότι τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά. Από τη μία συχνά οι εργοδότες αποδείχθηκε ότι υστερούν σε αυτόν τον νέο τους ρόλο, από την άλλη οι εργαζόμενοι, όταν δεν έφταναν στο σημείο να χάσουν τη δουλειά τους, άρχισαν να σκέφτονται διαφορετικά, να θέτουν νέες προτεραιότητες, να είναι έτοιμοι να ρισκάρουν προκειμένου να αναζητήσουν ένα καλύτερο επαγγελματικό μέλλον, χωρίς τον κίνδυνο να πάθουν burnout, και με τους δικούς τους όρους. Το φαινόμενο της «Μεγάλης Παραίτησης» συνεχίζει να απασχολεί τις επιχειρήσεις, που σε αγορές όπως αυτή των ΗΠΑ και του Μεγάλου Βασιλείου, δυσκολεύονται πλέον να καλύψουν τις ανάγκες τους σε ανθρώπινο δυναμικό.
Το 2022 έρχεται με αυτά τα δεδομένα, προμηνύοντας ένα εργασιακό μέλλον στο οποίο κάποια γνωρίσματα που μέχρι τώρα χαρακτηρίζονταν τάσεις, φαίνεται ότι αποκρυσταλλώνονται για να συστήσουν μια νέα πραγματικότητα:
– Το υβριδικό μοντέλο εργασίας θα γίνει μέρος της νέας κανονικότητας – αν και με μια κάποια απροθυμία από την πλευρά των εργοδοτών, που όσο περνάει ο καιρός καταλήγουν ότι προτιμούν τους υπαλλήλους τους στο γραφείο. Ωστόσο, δεδομένου ότι αποδείχθηκε μέσα στην πανδημία ότι η εξ αποστάσεως εργασία μπορεί να λειτουργήσει, οι εργαζόμενοι ζητούν ένα πιο ευέλικτο μοντέλο, που θα τους επιτρέπει να οργανώσουν πιο ισορροπημένα τη ζωή τους. Προσφέροντας λοιπόν αυτήν τη δυνατότητα οι εργοδότες, εξασφαλίζουν ότι θα κρατήσουν τους ικανούς τους συνεργάτες και ότι θα προσελκύσουν επίσης ταλαντούχους νέους υποψηφίους. Έτσι, το στοίχημα γίνεται στο άμεσο μέλλον να βρεθούν τα πρακτικά βήματα που πρέπει να γίνουν ώστε να λειτουργήσει αυτός ο νέος τρόπος εργασίας, και να διατηρηθεί η αμεροληψία στην αξιολόγηση των εργαζομένων, ανεξάρτητα από το αν είναι παρόντες ή όχι στο γραφείο.
– Η αυτοματοποίηση και η Τεχνητή Νοημοσύνη θα δημιουργήσει 97 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας, μέχρι το 2025, προβλέπει το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Ωστόσο, παράλληλα, πάρα πολλοί ήδη εργαζόμενοι θα δουν τον ρόλο τους να αλλάζει, καθώς η δουλειά τους θα εμπλουτίζεται με όσα έχουν να προσφέρουν οι νέες τεχνολογίες.
– Στην επιλογή των νέων εργαζομένων, μεγαλύτερο ρόλο θα αρχίσουν να παίζουν σταδιακά οι ικανότητες στο σύνολό τους, και όχι τα πτυχία ή οι συγκεκριμένοι ρόλοι που αναφέρονται σε ένα βιογραφικό. Το ζητούμενο για τις εταιρείες είναι να συγκεντρώσουν ταλαντούχους συνεργάτες, που αυτόματα τους προσφέρουν ευλεξία, αντοχή, την ικανότητα να ανταποκριθούν σε οποιαδήποτε πρόκληση, να καινοτομήσουν και να αναλάβουν πρωτοβουλίες. Για τους υποψηφίους αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να εστιάσουν στην καλλιέργεια των προσόντων και των ικανοτήτων τους, και όχι στο να εξελίξουν τον ρόλο τους. Έτσι, οι ειδικοί ανθρώπινου δυναμικού λένε ότι θα βρίσκονται σε πλεονεκτικότερη θέση για να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες που προσφέρουν οι εταιρείες.
Δείτε ακόμα: Γιατί οι εργαζόμενοι δεν ενδιαφέρονται πια για «cool» παροχές στον χώρο εργασίας
– Η πανδημία δημιούργησε – ή ανέδειξε – μια νέα ανάγκη για τις επιχειρήσεις: να παραμένουν αποτελεσματικές και λειτουργικές σε περιόδους κρίσης, συνεπώς να επιδεικνύουν αντοχή και προσαρμοστικότητα. Αυτό μεταφράζεται ουσιαστικά σε μια διαφορετική αντιμετώπιση των εργαζομένων από τους εργοδότες, που συνειδητοποιούν ότι πρέπει να ενδιαφέρονται για την υγεία, σωματική και ψυχική, των υπαλλήλων τους, και να τους εξασφαλίζουν ένα περιβάλλον φιλόξενο και όχι τοξικό. Έτσι, όλο και περισσότεροι οργανισμοί προσφέρουν στο προσωπικό τους υπηρεσίες φροντίδας και υποστήριξης ή οργανώνουν αντίστοιχα προγράμματα.
– Η gig οικονομία και οι ανεξάρτητες συνεργασίες θα συνεχίσουν να αναπτύσσονται και να προβληματίζουν συγχρόνως. Από τη μία εκατομμύρια εργαζόμενοι σε ολόκληρο τον κόσμο θα καταφεύγουν σε αυτό το μοντέλο, όσο οι πλατφόρμες που το στηρίζουν αναπτύσσονται, από την άλλη τα κράτη και οι οργανισμοί θα προσπαθούν να εξασφαλίσουν κάποια στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα και να αναγκάσουν τις εταιρείες να αναγνωρίσουν τους gig workers ως υπαλλήλους και όχι ως εξωτερικούς συνεργάτες.
– Οι εργαζόμενοι που τους το επιτρέπει η φύση της δουλειάς τους ήδη φέρνουν στο προσκήνιο έναν νέο τρόπο ζωής, που συνδυάζει τη διαρκή μετακίνηση και την εργασία από διάφορα μέρη του κόσμου. Αυτοί οι «ψηφιακοί νομάδες» αλλάζουν τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε την εργασία, αποσυνδεοντάς την από τη μονιμότητα του τόπου. Παράλληλα, και οι εταιρείες έχουν τώρα πρόσβαση σε μια πολύ μεγαλύτερη, παγκόσμια ουσιαστικά δεξαμενή ταλαντούχων υποψηφίων, εφόσον ο τόπος κατοικίας δεν είναι πια περιοριστικός.
Συνδεθείτε παρακάτω
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
