Έχουμε άγχος απόδοσης γιατί στην παιδική μας ζωή κάποιος μας φόβισε και μας άγχωσε για κάτι. Έχουμε άγχος απόδοσης γιατί κρίνουμε την ζωή μας μέσα από το τι κάνουν οι άλλοι και τον δικό τους τον ρυθμό.
Σκέψεις και ατάκες όπως οι παρακάτω έχουν έρθει στο μυαλό μας, είτε γιατί τις σκεφτήκαμε, είτε γιατί κάποιος μας τις είπε και μας επηρέασε:
«Άν δεν διαβάζεις δεν θα έχεις καλή δουλειά»,
«Αν δεν βρεις μια καλή δουλειά με πολλά χρήματα δεν θα είσαι πετυχημένος»,
«Αν δεν βρεις μια καλή δουλειά μέχρι τα 30 τότε δεν θα είσαι ευτυχισμένος και πετυχημένος»
«Να κοίτα τον ξάδερφό σου πως τα κατάφερε, εσύ ακόμα»
«Να η φίλη σου παντρεύτηκε, εσύ ακόμη να νοικοκυρευτείς»
Το άγχος απόδοσης, η σύγκριση και η λάθος οπτική που βλέπουμε τα πράγματα έχουν ξεκινήσει από την παιδική μας ηλικία και συγκεκριμένα από το σχολείο όπου το να μαθαίνεις κάτι «παπαγαλία» σε έκανε άριστο και δεν περέκλυνες από το σύνολο των αρίστων. Αρκεί να θυμηθούμε πολλά θεωρητικά μαθήματα που η αποστήθισή τους ήταν το μόνο σίγουρο εισιτήριο για την εισαγωγή στα Ανώτερα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα(ΑΕΙ). Αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα συναντάτε κυρίως σε μεσογειακές χώρες όπως η Ελλάδα, όπου το να κάνεις λάθος θεωρείται καταστροφικό και μείον κάποιες μονάδες, που τελικά σε απομακρύνουν από το πολυπόθητο άριστα που θα έκανε περήφανους τους γονείς και τους φίλους των γονιών σου.
Έτσι λοιπόν γεννιέται το άγχος απόδοσης όπου το λάθος δεν είναι επιτρεπτό και μόνο η ιδέα αυτού μπορεί να δημιουργήσει νεύρωση σε έναν άνθρωπο η οποία τον συντροφεύει στην ενήλική ζωή του και επαναλαμβάνεται στην μελλοντική του εργασία.
Σε αντίθεση με χώρες του βορρά όπως η Δανία και η Νορβηγία όπου το δικό μας λάθος- είναι το δικό τους σωστό. Δηλαδή, τα παιδιά μέσα από μια διαφορετική οπτική βλέπουν το δικό τους το λάθος σαν ευκαιρία για μάθηση και σε συνδυασμό με άλλα υποχρεωτικά μαθήματα όπως η εν συναίσθηση, δυναμώνουν τον χαρακτήρα τους και αποκτούν τις ουσιαστικές δεξιότητες (skills) που θα τους ενδυναμώσουν (resilience) και θα τους επιτρέψουν να πιστέψουν στον εαυτό τους και να μην έχουν το λεγόμενο άγχος απόδοσης στην εργασιακή τους πορεία.
Μια ενδιαφέρουσα μέθοδος που χρησιμοποιείται από business coaches, αλλά και στον Νευρογλωσσικό Προγραμματισμό (NLP) είναι αυτή της αποστασιοποίησης. Πολλοί CEO και στελέχη επιχειρήσεων μέσω αυτής καταφέρνουν να ξεπερνούν το άγχος απόδοσης βλέποντας τον εαυτό τους μέσα από μια ουδέτερη ματιά. Με τον τρόπο αυτό αντιλαμβάνονται τους λόγους που μπορεί να έχουν κάποιο προβληματισμό, τον ξεπερνούν και έτσι επανέρχονται γρήγορα και αποτελεσματικά στην δική τους καθημερινότητα έχοντας ως σκοπό τους την προσωπική τους ανάπτυξη δίχως να συγκρίνονται με άλλους.
Η παρακάτω ιστορία είναι για να μας θυμίσει πως ο καθένας από εμάς έχει την δική του χρονική γραμμή, την οποία πρέπει να ακούσει και να μάθει μέσα από τα δικά του λάθη. Το μέλλον μας είναι οι επαναλήψεις μας.
«Κάποιος αποφοίτησε στην ηλικία των 22 ετών, ωστόσο περίμενε 5 χρόνια μέχρι να βρει την πρώτη του δουλειά»
«Κάποιος έγινε CEO στα 25 του και πέθανε στα 50 του, ενώ o Kόλονελ Σάντερς ιδρυτής των KFC έγινε CEO στα 50 του και πέθανε σε ηλικία 90 ετών»
«Κάποιος είναι ακόμη ανύπαντρος ενώ κάποιοι συμμαθητές του από το σχολείο έχουν εγγόνια»
«Ο Ομπάμα συνταξιοδοτήθηκε στα 50 του, ενώ το Τραμπ ξεκίνησε την κυβερνητική του καριέρα στα 70 του.»
Ο καθένας μας λειτουργεί στην δική του χρονική γραμμή και δεν υπάρχει κάποιο λάθος σε αυτό, ούτε θα πρέπει να αγχωνόμαστε και να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους
Μην νιώθεις το άγχος απόδοσης και πως κάνεις κάτι λάθος επειδή βλέπεις τους γύρω σου να είναι πιο μπροστά ή πιο πίσω από την δική σου οπτική στα πράγματα και την ζωή.
Ο καθένας μας ακολουθεί τους δικούς του ρυθμούς και την δική του χρονική γραμμή.
Μην αγχώνεσαι, μην επηρεάζεσαι και μην ζηλεύεις τους γύρω σου.
Αυτοί βρίσκονται στην δική τους χρονική γραμμή και εσύ στην δική σου.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
