Αυτό το καλοκαίρι, σχεδόν το μισό εργατικό δυναμικό σκέφτηκε να παραιτηθεί και πολλοί από αυτούς το έκαναν. Δεν ήθελαν να επιστρέψουν στο γραφείο με πλήρη απασχόληση, ήθελαν μια αλλαγή στον τρόπο ζωής τους, είχαν εξαντληθεί. Αλλά οι αποχωρήσεις τους άφησαν ένα κενό στην αγορά εργασίας, το οποίο οι εργοδότες πασχίζουν να καλύψουν. Αλλά ο ακαδημαϊκός που επινόησε τον όρο “Μεγάλη παραίτηση” (‘Great Resignation’) λέει ότι σύντομα θα αντικατασταθεί από ένα κύμα εργαζομένων-boomerang, που θα πάρουν πίσω τις παλιές τους δουλειές.
Αυτό θα συμβεί πολύ γρήγορα. Οι άνθρωποι προσπαθούν να καταλάβουν τι θέλουν να κάνουν μετά την πανδημία και είναι πολλοί αυτοί που θέλουν να δοκιμάσουν πράγματα, αλλά δεν είναι σίγουροι αν είναι το σωστό. Κάποια στιγμή θα συνειδητοποιήσουν ότι ήταν καλό που πήραν αυτό το διάστημα για τον εαυτό τους αλλά σύντομα θα θέλουν να επανενταχθούν στο εργατικό δυναμικό.
Πιστεύεται ότι το κύμα των εργαζομένων-boomerang θα διαρκέσει για τα επόμενα πέντε χρόνια. Τα πράγματα που θα κάνουν τους ανθρώπους να επιστρέψουν θα είναι τόσο διαφορετικά όσο και οι λόγοι για τους οποίους έφυγαν. Ορισμένοι θα συνειδητοποιήσουν ότι νέες θέσεις εργασίας δε σημαίνει απαραίτητα και καλύτερες θέσεις εργασίας, άλλοι θα έχουν συνέλθει από την εξουθένωση που προκάλεσε η πανδημία ή θα έχουν δει ότι οι παλιοί εργοδότες αλλάζουν γνώμη για την ευέλικτη εργασία.
Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν πολλοί εργαζόμενοι που παραιτούνται από τη δουλειά τους επειδή θέλουν να εξερευνήσουν άλλους τομείς της ζωής τους, άλλα επαγγέλματα, ό,τι κι αν είναι αυτό, αλλά κανείς δεν ξέρει πώς θα αισθάνονται σε δύο χρόνια. Ας πούμε ότι παραιτούνται επειδή δεν ήθελαν να επιστρέψουν στο γραφείο, αλλά στη συνέχεια η μετάλλαξη Δέλτα τους χαλάει τα σχέδια. Έπειτα από τρεις μήνες, η εταιρεία μεταβαίνει σε μια κατάσταση υβριδικής εργασίας. Τότε μπορεί να σκεφτούν ότι αν ήταν εξ αρχής υβριδική η εργασία, τότε δεν θα είχαν παραιτηθεί ποτέ.
Πάνω από το 40% των εργαζομένων στις ΗΠΑ είναι πρόθυμοι να επιστρέψουν σε έναν προηγούμενο εργοδότη, σύμφωνα με έρευνα του 2016 της εταιρείας στελέχωσης προσωπικού Spherion. Ωστόσο, το να εκφράζει κανείς την επιθυμία να επιστρέψει σε μια προηγούμενη θέση εργασίας και το να επιστρέφει στην πραγματικότητα, είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Υπάρχει μια πτυχή υπερηφάνειας στην επιστροφή που πρέπει να κατακτηθεί.
Συνήθως οι εταιρείες και οι εργαζόμενοι περιμένουν μεταξύ 12 και 18 μηνών μετά την παραίτηση πριν επικοινωνήσουν μεταξύ τους για να επιστρέψουν. Αλλά το “παράθυρο” θα μικρύνει, επειδή έχουν προσγειωθεί, η ελεύθερη περίοδος έχει τελειώσει και θα αρχίσουμε να τους βλέπουμε να επιστρέφουν.
Οι άνθρωποι που παραιτήθηκαν επειδή αισθάνθηκαν ότι ο εργοδότης τους δεν τους φέρθηκε όσο καλά θα μπορούσε κατά τη διάρκεια του lockdown είναι αυτοί που είναι πιο πιθανό να επιστρέψουν. Θα αρχίσουμε να βλέπουμε κάποια άτομα να επανεκτιμούν και να συνειδητοποιούν ότι στην πραγματικότητα μπορεί να είχαν καλύτερη αντιμετώπιση από ό,τι νόμιζαν. Εκείνοι που τα καταφέρνουν για δεύτερη φορά τείνουν να έχουν δημιουργήσει σχέσεις με τους ανθρώπους στο χώρο εργασίας τους που ξεπερνούν την έξοδό τους.
Οι εργαζόμενοι συχνά διαπιστώνουν ότι τα προβλήματα που τους έκαναν να φύγουν εξαρχής είναι ακόμα εκεί όταν επιστρέφουν. Στα διαδικτυακά φόρουμ για τους εργαζόμενους-boomerang, είναι σύνηθες να βλέπει κανείς ανθρώπους να παραπονιούνται ότι ο παλιός τους εργοδότης δεν μπόρεσε να τηρήσει τις υποσχέσεις που έδωσε για να τους πείσει να επιστρέψουν.
Είναι πιθανό ότι περισσότερες βιομηχανίες θα υιοθετήσουν τη στάση της βιομηχανίας της πληροφορικής, η οποία ήταν πάντα πιο πιθανό να επαναπροσλάβει ανθρώπους ως στρατηγική για την κάλυψη τεχνικών θέσεων. Τον Ιούνιο του 2021 ερευνητές πήραν συνέντευξη από εργαζόμενους boomerang στον τομέα της πληροφορικής και διαπίστωσαν ότι η πλειονότητα ήταν πιο ικανοποιημένοι από τη δουλειά τους όταν επέστρεψαν, επειδή οι συνθήκες εργασίας τους βελτιώθηκαν όταν διαπραγματεύτηκαν την επιστροφή τους.
Οι εργαζόμενοι-boomerang σε εταιρείες επαγγελματικών υπηρεσιών αμείβονταν περίπου 10.000 δολάρια ετησίως περισσότερο από τους συναδέλφους τους που είχαν παραμείνει. Αυτή η “τιμωρία” για την αφοσίωση μπορεί να θεωρηθει πλήγμα και αποτελεί μεγάλο κίνδυνο όταν μια εταιρεία έχει κουλτούρα εργαζομένων-boomerang και προσπαθεί να επαναφέρει ένα μεγάλο μέρος του οργανισμού.
Τα αφεντικά πρέπει να ανησυχούν για τους ανθρώπους που μένουν και να διασφαλίζουν ότι τους αντιμετωπίζουν ισότιμα. Διαφορεικά διατρέχουν τον κίνδυνο να βλάψουν την κουλτούρα και τις σχέσεις των πολύτιμων υπαλλήλων τους και να ανταποκριθούν μόνο σε εκείνες των ανθρώπων που έφυγαν. Οι εταιρείες θα πρέπει, επίσης, να μετριάσουν τις προσδοκίες τους – έρευνα δείχνει ότι οι εργαζόμενοι-boomerang δεν είναι απαραίτητα πιο αποτελεσματικοί από τις εξωτερικές προσλήψεις και η επιστροφή τους με περισσότερα χρήματα δεν θα τους κάνει απαραίτητα να δουλέψουν πιο σκληρά. Το μεγαλύτερο όφελος εντοπίζεται σε θέσεις εργασίας που απαιτούν επαγγελματικά δίκτυα και ειδική κατανόηση των διαδικασιών μιας εταιρείας. Αυτοί λάμβαναν καλύτερες συμπεριφορές, έπαιρναν πιο ικανοποιημένους και αφοσιωμένους υπαλλήλους, αλλά αυτό δεν μεταφράστηκε σε καλύτερη απόδοση.
Αυτό το τελευταίο σημείο είναι πολύ σημαντικό στο σημερινό κλίμα προσλήψεων. Το να επιστρέψει κάποιος τη δουλειά του δείχνει ότι η κουλτούρα μιας εταιρείας είναι καλή, αλλά στέλνει επίσης ένα σημαντικό μήνυμα στην υπόλοιπη εταιρεία ότι δεν υπάρχει κάτι καλύτερο.
Οι άνθρωποι μπορεί να επιστρέψουν στις παλιές τους θέσεις εργασίας μετά από λίγο καιρό, αλλά η πραγματική δοκιμασία ενός επιτυχημένου εργαζόμενου-boomerang είναι το πόσο καιρό θα παραμείνει. Οι άνθρωποι που επιστρέφουν στον παλιό τους εργασιακό χώρο τους επόμενους μήνες μπορεί να επιστρέψουν πολύ σύντομα – αν και τα εργασιακά προνόμια μπορεί να μην είναι καλύτερα σε άλλες εταιρείες αυτή τη στιγμή, πολλές δημιουργούν προγράμματα που είναι inclusive και περιλαμβάνουν ευέλικτη και κατ’ οίκον εργασία.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
