Για την ακρίβεια, το Netflix εδώ και χρόνια δίνει στους υπαλλλήλους του όση άδεια θέλουν. Ωστόσο, τα αποτελέσματα, αν και εντυπωσιακά, δε φαίνεται να πείθουν πολλούς εργοδότες.
Πριν από χρόνια, το γνωστό μας Netflix εφάρμοζε την τυπική πολιτική χορήγησης αδειών που ακολουθούν σχεδόν όλες οι εταιρείες. Κάποια στιγμή, τέθηκε από τους υπαλλήλους το ερώτημα: Γιατί εμείς δεν υπολογίζουμε τον χρόνο που αφιερώνουμε για χάρη της εταιρείας εκτός των ωρών γραφείου, απαντώτας σε emails και τηλέφωνα εκτός δουλειάς, δουλεύοντας αν χρειάζεται εκτάκτως τα Σαββατοκύριακα, και εσείς να υπολογίζετε επακριβώς πώς ξοδεύουμε κάθε λεπτό του χρόνου εργασίας μας;
Όπως εξηγεί στο βιβλίο του ο CEO Reed Hastings, εκτός του ότι δεν είχε μια ικανοποιητική απάντηση για αυτό το ερώτημα, ο ίδιος συνειδητοποίησε ότι οι μεγαλύτερες καινοτομίες που είχε κάνει η εταιρεία του είχαν προκύψει μετά από διακοπές και ξεκούραση. Άρα η ξεκούραση και το καθαρό πνεύμα μόνο όφελος μπορούν να φέρουν στην επιχείρηση.
Έκτοτε, από το 2004, αποφασίστηκε να επιτρέπουν στους εργαζομένους τους να παίρνουν όση άδεια θέλουν. Μάλιστα, η εταιρεία βάφτισε τη φιλοσοφία της αυτή «No Vacation Policy» – Πολιτική Μηδενικών Διακοπών, υπογραμμίζοντας ότι υπεύθυνος για τη δουλειά του είναι ο ίδιος ο εργαζόμενος. Πιο απλά, για το Netflix δεν έχει σημασία πόσες μέρες λείπει κανείς από το γραφείο ή πόσο χρόνο χρειάζεται για να παραδώσει το project που πρέπει την ημέρα που πρέπει. Σημασία έχει η ποιότητα της δουλειάς – εξάλλου, το ότι ένας υπάλληλος μπορεί να λείπει όποτε θέλει δε σημαίνει ότι δε θα απολυθεί αν δεν αποδώσει αυτό που οφείλει. Φυσικά το σχέδιο δε λειτούργησε αμέσως, ωστόσο με τον καιρό και τις κατάλληλες προσαρμογές και, κυρίως, με τη συνδρομή των ανώτερων στελεχών, που έπρεπε να αφουγκραστούν και να δώσουν οι ίδιοι το παράδειγμα και τη γραμμή, τα πράγματα ομαλοποιήθηκαν.
Δείτε ακόμα: Πόσο θα αλλάξουν το streaming αυτές οι μηνύσεις εναντίον του Netflix;
Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής ήταν εντυπωσιακά: η εταιρεία ανακάλυψε ότι αποκτώντας αυτονομία, οι υπάλληλοι νιώθουν και μεγάλη υπευθυνότητα για τη δουλειά τους, με αποτέλεσμα να γίνονται περισσότερο παραγωγικοί. Στην εποχή που κάποιοι προτείνουν συστήματα συμμετοχικής οικονομίας, το να αντιμετωπίζονται οι εργαζόμενοι με τρόπο που θυμίζει εργάτες σε γραμμή παραγωγής, όπως τότε που δεν υπήρχε αλλος τρόπος να αξιολογηθεί το αποτέλεσμα της δουλειάς τους, μοιάζει παρωχημένο, φαίνεται να λέει το Netflix, που με αυτήν του την τακτική ξεφεύγει και από την τοξικότητα του micro management και τον χαμένο χρόνο της οργάνωσης και της αξιολόγησης πλάνων αδειών.
Ο πρώτος διδάξας
H εταιρεία της επιτυχημένης πλατφόρμας streaming, αν και πιθανόν η πιο γνωστή, δεν ήταν όμως η πρώτη που πήρε μια τέτοια απόφαση. Ήδη από το 1981, ένας προoδευτικός Βραζιλιάνος, o Ricardo Selmer, γιος του ιδρυτή της μεγάλης βραζιλιάνικης εταιρείας Semco, και ενώ ήταν μόλις 21 ετών, συνειδητοποίησε έπειτα από μια προσωπική του εμπειρία ότι ο τρόπος που λειτουργεί το ωράριο εργασίας δεν είναι επωφελής. Έτσι, προχώρησε σε δραματικές αλλαγές στον τρόπο που υπολογίζονται και παίρνονται τα ρεπό και οι άδειες. Το αποτέλεσμα ήταν, αντίθετα απ’ ό,τι θα περίμενε ένας επιχειρηματίας, ειδικά εκείνη την εποχή, να αυξηθεί εντυπωσιακά όχι μόνο η παραγωγικότητα των υπαλλήλων, αλλά και η αφοσίωσή τους στην εταιρεία. Σήμερα, η Semco αξίζει περισσότερο από ένα δισεκατομμύριο δολάρια, ενώ ο ίδιος ο Ricardo Selmer, γνωστός πλέον για την πολιτική του της «βιομηχανικής δημοκρατίας», βρέθηκε ανάμεσα στους Global 100 Νέους Ηγέτες του περιοδικού Time για το 1994.
Δείτε ακόμα: Μήπως η υβριδική εργασία ειναι καταδικασμένη να αποτύχει;
Παρόλ’ αυτά, οι εργοδότες δε φαίνονται πεπεισμένοι ότι ένα τέτοιο μοντέλο μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά. Αν και η περισσότερη ελευθερία έχει αποδειχθεί ότι μεταφράζεται σε μεγαλύτερη υπευθυνότητα, και ότι, τελικά, οι υπάλληλοι ουσιαστικά καταλήγουν να μην παίρνουν περισσότερες μέρες άδεια από αυτές που χρειάζονται, οι περισσότεροι προτιμούν να ακολουθούν τα καθιερωμένα, φοβούμενοι ότι, αφήνοντάς τους με επιλογές ανάλογες με αυτές που προσφέρει το Netflix, οι υπάλληλοι απλώς θα τους εκμεταλλευτούν. Πρόκειται για μία τάση που αναγνωρίζεται και στην επιθυμία των περισσότερων εργοδοτών να επιστρέψουν οι εργαζόμενοι στα γραφεία τους μετά την άρση των περιοριστικών μέτρων του κορονοϊού, με το επιχείρημα ότι μπορούν να έχουν καλύτερο έλεγχο και αξιολόγηση των ομάδων.
Ίσως όμως το γεγονός ότι εκ των πραγμάτων οι εταιρείες πρέπει πλέον να διαπραγματεύονται πιο ευέλικτα μοντέλα παρουσίας ή μη στο γραφείο, και καθώς αποδεικνύεται σταδιακά ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν και διαφορετικά, είναι πιθανό σιγά σιγά να βρεθούμε μπροστά σε μια πιο γενικευμένη αλλαγή νοοτροπίας.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
