Η βιομηχανία της μόδας αδυνατεί να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις της για το περιβάλλον, ενώ και οι μάρκες δεν μπορούν να επιτύχουν τους ατομικούς τους στόχους για την απαλλαγή από τις εκπομπές άνθρακα, αν δεν διορθωθεί πρώτα τη μεγάλη έλλειψη χρηματοδότησης που απαιτείται για την αναμόρφωση της αλυσίδας εφοδιασμού.
Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση, ο κλάδος υπολείπεται τουλάχιστον 1 τρισεκατομμύριο δολάρια από τις συνολικές επενδύσεις που απαιτούνται για την απαλλαγή της βιομηχανίας από τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα έως το 2050. Αν και οι μάρκες δεν είναι υπεύθυνες για την καταβολή του συνόλου ή ακόμη και του μεγαλύτερου μέρους αυτών των χρημάτων, θα πρέπει να προσφέρουν κάποια από αυτά και έχουν σημαντικό ρόλο στο να εξασφαλίσουν μεγάλο μέρος των υπόλοιπων. Ωστόσο, η έκθεση υποστηρίζει ότι οι μάρκες δεν εργάζονται επαρκώς για κανένα από τα δύο.
Η παρούσα κατάσταση
Η μείωση των εκπομπών που παράγονται σε ολόκληρη την αλυσίδα εφοδιασμού, οι οποίες είναι γνωστές ως εκπομπές Scope 3 και ευθύνονται για τη συντριπτική πλειονότητα του αποτυπώματος άνθρακα της μόδας, απαιτεί εκτεταμένες αλλαγές με σημαντικό κόστος κεφαλαίου. Μερικά παραδείγματα αυτών είναι η στροφή των εργοστασίων σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και οι επενδύσεις σε τεχνολογίες για την προώθηση της παραγωγής νημάτων νέας γενιάς.
Η έκθεση είναι το τελευταίο σημάδι της αυξανόμενης πίεσης που δέχεται η μόδα για να αποδείξει την ετοιμότητά της να προχωρήσει πέρα από τα πιο εύκολα βήματα βιωσιμότητας, όπως η μείωση της χρήσης ενέργειας στα καταστήματα, και να αναλάβει τα πιο δύσκολα, αλλά πολύ πιο κρίσιμα βήματα της μεγάλης μεταρρύθμισης της αλυσίδας εφοδιασμού.
Επί του παρόντος, αν και η βιομηχανία της μόδας έχει κατηγορηθεί ότι προσπαθεί να αυτό-προβληθεί ως πιο βιώσιμη από ό, τι πραγματικά είναι, πολλά εμπορικά σήματα φαντάζουν έντονα ενεργοποιημένα για την προστασία του περιβάλλοντος, δημοσιεύοντας δεσμεύσεις σε δολάρια για συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, όπως η βοήθεια για τη μετάβαση των γεωργικών εκτάσεων σε βιολογικές ή αναγεννητικές πρακτικές. Ωστόσο, οι δημόσιες δεσμεύσεις τους στερούνται συγκεκριμένων στρατηγικών χρηματοδότησης και σπάνια διευκρινίζουν το πλήρες κόστος που συνεπάγεται η επίτευξη των φιλόδοξων στόχων για τους οποίους ισχυρίζονται ότι εργάζονται.
Εάν ο τομέας της μόδας δεν είναι πρόθυμος να χρηματοδοτήσει ορισμένες από αυτές τις αλλαγές και να βοηθήσει στον εντοπισμό και τη συνεργασία με άλλες πηγές χρηματοδότησης για την υλοποίηση των δεσμεύσεων, αυτές και τα μακροπρόθεσμα σχέδια δεν θα είναι δυνατόν να επιτευχθούν. Μάλιστα, η πλειονότητα των εκπομπών μπορεί να μειωθεί ή να εξαλειφθεί με τη χρήση υφιστάμενων τεχνολογιών, υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχουν τα κεφάλαια για την εφαρμογή τους.
Υπάρχουν ορισμένες εταιρείες μόδας, όπως η Burberry, που έχουν δημιουργήσει ταμεία για να βοηθήσουν τον αγροτικό τομέα στην αλυσίδα εφοδιασμού τους να μεταβεί σε αναγεννητικές πρακτικές, όμως, πέρα από το γεγονός ότι αυτές οι εταιρίες αποτελούν μειοψηφία, δεν φαίνεται να υπάρχει παράλληλη αύξηση της χρηματοδότησης για άλλα στάδια της αλυσίδας εφοδιασμού.
Συνολικά, λοιπόν, οι περισσότερες ενδείξεις υποδηλώνουν ότι η πρόοδος έχει μείνει στάσιμη. Έως και τα 2/3 των εταιριών με στόχους για τις εκπομπές Scope 3 δεν βρίσκονται σε καλό δρόμο για την πραγματική μείωση τους, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση. Οι εταιρείες καλούνται, όχι μόνο να θέσουν πιο φιλόδοξους στόχους για τις εκπομπές, αλλά και να δημιουργήσουν “μηχανισμούς κινήτρων” για τη δέσμευση των προμηθευτών. Οι λεπτομέρειες, ωστόσο, για το πώς ακριβώς οι μάρκες σχεδιάζουν να επιτύχουν τους στόχους τους παραμένουν άγνωστες, αν και αναγνωρίζεται η ανάγκη για μετάβαση σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Πάντως, φαίνεται να είναι σχετικά ξεκάθαρο το τι πρέπει να συμβεί. Σε μια άλλη πρόσφατη έκθεση παρουσιάστηκε ένας οδικός χάρτης για το πώς ο κλάδος μπορεί να επιτύχει μείωση των εκπομπών κατά 45% έως το 2030 και μηδενικές εκπομπές έως το 2050. Περιγράφονται βήματα, όπως η μεγιστοποίηση της αποδοτικότητας των υλικών και της ενεργειακής απόδοσης, η επιτάχυνση της ανάπτυξης καινοτόμων υλικών, η εξάλειψη του άνθρακα στην παραγωγή και η πλήρης μετάβαση σε ανανεώσιμη ηλεκτρική ενέργεια. Όλα αυτά θεωρείται ότι θα επιτύχουν πάνω από το 60 % των αναγκαίων μειώσεων.
Πορεία προς τα εμπρός
Η εφαρμογή των λύσεων στο σύντομο χρονικό διάστημα που είναι απαραίτητο για την επίτευξη των σχετικών κλιματικών στόχων θα απαιτήσει μια σειρά από αλλαγές. Είναι σαφές πως είναι απαραίτητο να διατεθούν ειδικά κονδύλια για να βοηθήσουν τους προμηθευτές να ξεπεράσουν τα εμπόδια για την αρχική μετάβαση σε πρακτικές με χαμηλότερες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα σε όλα τα τμήματα της αλυσίδας εφοδιασμού.
Οι μάρκες θα πρέπει επίσης να ανακατανείμουν τους εσωτερικούς προϋπολογισμούς έτσι ώστε οι τιμές που πληρώνουν στους προμηθευτές τους να καλύπτουν το πλήρες κόστος των αγαθών και των υπηρεσιών παραγωγής τους, ενώ παράλληλα πρέπει να εργαστούν για τη συγκέντρωση μεγαλύτερης χρηματοδότησης. Επιπλέον, μπορούν να βοηθήσουν τους προμηθευτές να χρηματοδοτήσουν τις επενδύσεις παρέχοντας εγγυήσεις δανείων ή υπογράφοντας μακροπρόθεσμες συμβάσεις αγοράς.
Εν κατακλείδι, φαίνεται πως ουσιαστικά οι μάρκες πρέπει να διαθέσουν περισσότερα χρήματα , αλλά, κυρίως, πρέπει να εμπλακούν πιο ενεργά στην αναζήτηση χρηματοδότησης και να επιδείξουν ηγετική ικανότητα που μπορεί να ακολουθήσει ο υπόλοιπος κλάδος.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
