Ένας πολύ μεγάλος αριθμός εργαζομένων παραιτείται ή σκέφτεται να παραιτηθεί. Οι εταιρείες αγωνίζονται να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα χωρίς πάντα να έχουν κατανοήσει το αίτιο και πολλές φορές καταφεύγουν σε καλοπροαίρετες γρήγορες λύσεις που, όμως, αποτυγχάνουν, όπως αύξηση στις αμοιβές ή τα οικονομικά προνόμια. Αυτό που ενδεχομένως απαιτείται είναι προσπάθεια για την ενίσχυση των σχέσεων μεταξύ συναδέλφων και εργοδοτών.
Έρευνες κατέδειξαν ότι το 40% των εργαζομένων που συμμετείχαν δήλωσε ότι είναι τουλάχιστον πιθανό να παραιτηθούν μέσα στους επόμενους μήνες από τη δουλειά τους, ενώ το 18% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι σχεδόν σίγουρο. Τα ευρήματα αυτά ίσχυαν και στις πέντε χώρες που ερευνήθηκαν (Αυστραλία, Καναδάς, Σιγκαπούρη, Ηνωμένο Βασίλειο και Ηνωμένες Πολιτείες). Πολλές εταιρείες δυσκολεύονται να καλύψουν τα κενά που έχουν προκύψει, ενώ οι ειδικοί μιλούν για την «Μεγάλη Παραίτηση», που πιστεύουν ότι πυροδότησε η πανδημία. Οι επιχειρήσεις στον κλάδο της αναψυχής και της φιλοξενίας κινδυνεύουν περισσότερο να χάσουν εργαζόμενους, όπως επίσης και ο τομέας της υγειονομικής περίθαλψης.
Πλέον οι άνθρωποι είναι πιο πρόθυμοι να ρισκάρουν, να κυνηγήσουν μια δουλειά που ονειρεύονταν, γίνονται πιο τολμηροί να διαπραγματευτούν τις συνθήκες εργασίας τους, ενώ, παράλληλα, δε φοβούνται να κάνουν το μεγάλο βήμα και να ξαναρχίσουν κάτι από την αρχή, ακόμα και αν αυτό σημαίνει λιγότερες αποδοχές. Αρκεί να είναι περισσότερο ευχαριστημένοι από το περιβάλλον εργασίας τους και από τη σχέση τους με τον εργοδότη τους.
Η κατάσταση θα μπορούσε να επιδεινωθεί, δεδομένου ότι ένα σημαντικό ποσοστό εργαζομένων είναι πρόθυμοι να παραιτηθούν χωρίς να έχουν βρει κάποια εναλλακτική θέση εργασίας. Από αυτό διαφαίνεται πόσο διαφέρει αυτή η πραγματικότητα από προηγούμενους κύκλους ύφεσης και ανάκαμψης και αποτελεί ένδειξη της δυσκολίας των τελευταίων ετών για τους εργαζόμενους, καθώς επίσης και την πιθανή άγνοια των εργοδοτών για αυτό.
Παράλληλα, οι ικανοποιημένοι εργαζόμενοι μπορεί επίσης να μπουν στον πειρασμό να παραιτηθούν, καθώς οι επιλογές τους διευρύνονται με τις θέσεις που ανοίγουν από τους εργαζόμενους που παραιτούνται. Ενώ πολλοί εργαζόμενοι δηλώνουν ότι δεν σκοπεύουν να αλλάξουν δουλειά επειδή η τοποθεσία είναι βολική, οι επιλογές που ανοίγονται πλέον με την εξ αποστάσεως απασχόληση μπορεί να ωθήσει τους κατά τα άλλα ικανοποιημένους εργαζόμενους να αρχίσουν να αμφισβητούν τη δέσμευσή τους στις εταιρείες όπου εργάζονται.
Για να ανακόψουν το φαινόμενο, τα ανώτερα στελέχη πρέπει να κατανοήσουν γιατί οι εργαζόμενοι φεύγουν. Αυτό δεν συμβαίνει πάντα, όπως διαφαίνεται από έρευνες που δείχνουν ότι αυτά που έκριναν οι εργοδότες ως αιτίες παραίτησης δεν ήταν όντως οι πρωταρχικοί λόγοι που ανέφεραν οι εργαζόμενοι. Σημειώνεται ότι οι τρεις κυριότεροι παράγοντες που ανέφεραν οι εργαζόμενοι σε έρευνες ως λόγους παραίτησης ήταν ότι δεν αισθάνονταν ότι τους εκτιμούσαν οι εταιρίες στις οποίες απασχολούνταν ή οι διευθυντές τους ή επειδή δεν αισθάνονταν ότι “ανήκουν”. Αντίθετα, οι εργοδότες ανέφεραν συναλλακτικά αίτια ως τα πρωταρχικά.
Αυτό που αποζητούν οι εργαζόμενοι πλέον είναι οι επενδύσεις στις ανθρώπινες πτυχές της εργασίας. Επιθυμούν, πέρα από αμοιβές, παροχές και προνόμια, κοινωνικές και διαπροσωπικές σχέσεις και μια αίσθηση κοινής ταυτότητας. Όταν οι εταιρίες δεν έχουν αντιληφθεί αυτή την ανάγκη, αποτυγχάνοντας να επενδύσουν σε μια πιο ικανοποιητική εμπειρία για τους εργαζομένους και να ανταποκριθούν στις νέες απαιτήσεις για αυτονομία και ευελιξία στην εργασία, θέτουν σε κίνδυνο την επιχείρηση τους και ωθούν τους εργαζόμενους σε αναζήτηση άλλων επιλογών απασχόλησης από την παραδοσιακή μορφή. Μία συνολική εκτίμηση των επιθυμιών των εργαζομένων φαίνεται να οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν πρόκειται για στοιχεία που απλώς θα κρατήσουν έναν υπάλληλο ευχαριστημένο, παρά για αμοιβαίες επωφελείς αρχές, που συνδυαστικά μπορούν να οδηγήσουν στην επιτυχία και τον ίδιο τον οργανισμό.
Η πανδημία έχει αλλάξει ανεπανόρθωτα τις προσδοκίες των ανθρώπων από την εργασία με πολλούς τρόπους. Το τοπίο θα συνεχίσει να αλλάζει καθώς οι εταιρείες δοκιμάζουν νέες προσεγγίσεις υβριδικής εργασίας. Οι υπάλληλοι μπορούν να συμμετάσχουν στη διαδικασία σχεδιασμού της νέας πραγματικότητας.
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που πρέπει να εξετάσουν οι εργοδότες στοχεύοντας σε καλύτερες συνθήκες εργασίας και κατ’ επέκταση παραμονή των εργαζομένων. Αρχικά, πρέπει να εξεταστεί είναι οι υπεύθυνοι να παρακινούν και εμπνέουν τις ομάδες τους και ηγούνται με συμπόνια, κάνοντας τους εργαζομένους να αισθάνονται εκτίμηση. Επίσης, είναι σημαντικό να είναι κατάλληλος ο κάθε εργαζόμενος, και ειδικά οι διευθυντές, για την θέση που τους έχει ανατεθεί, καθώς ιδίως σε υβριδικά περιβάλλοντα απαιτούνται οι κατάλληλες ηγετικές δεξιότητες.
Επιπλέον, πρέπει να εξεταστεί εάν είναι το εργασιακό περιβάλλον μόνο συναλλακτικό. Δεν είναι επιθυμητό η απόπειρα προσέλκυσης των εργαζομένων να είναι η αύξηση στις αποδοχές, γιατί τότε οι εργαζόμενοι αισθάνονται ότι η σχέση με τους εργοδότες είναι συναλλακτική και ότι ο μόνος λόγος για να παραμείνουν στην εργασία είναι ο μισθός. Παράλληλα, πρέπει οι παροχές της εταιρίας να είναι εναρμονισμένες με τις προτεραιότητες των εργαζομένων. Παροχές όπως η επέκταση της παιδικής μέριμνας, των υπηρεσιών νοσηλείας ή άλλων παροχών που επικεντρώνονται στο σπίτι και την οικογένεια θα μπορούσε να βοηθήσει να κρατήσει τους εν λόγω εργαζόμενους και να δείξει ότι τους εκτιμάτε ως ολόκληρους ανθρώπους.
Επιπλέον, οι εργαζόμενοι θέλουν δυνατότητες ανέλιξης και ευκαιρίες επαγγελματικής ανάπτυξης. Οι εργαζόμενοι επιθυμούν τόσο την αναγνώριση όσο και την ανάπτυξη. Οι εταιρείες πρέπει βρίσκουν τρόπους να ανταμείβουν τους ανθρώπους προάγοντας τους όχι μόνο σε νέους ρόλους αλλά και σε πρόσθετα επίπεδα μέσα στους υπάρχοντες. Αυτός είναι ένας τρόπος με τον οποίο οι εταιρείες μπορούν να ανταμείβουν και να αναγνωρίζουν πιο γρήγορα τους ανθρώπους για την καλή δουλειά. Τέλος, είναι πολύ σημαντικό το αίσθημα της κοινότητας, καθώς η προσωπική συνδεσιμότητα συνεχίζει να έχει τεράστια οφέλη για μια εταιρία.
Εάν οι εταιρείες καταβάλουν συντονισμένες προσπάθειες για να κατανοήσουν καλύτερα τους λόγους για τους οποίους οι εργαζόμενοι αποχωρούν και να αναλάβουν ουσιαστική δράση για τη διατήρησή τους, η πραγματικότητα αυτή μπορεί να αντιστραφεί. Για να γίνει αυτό, απαιτείται από τους υπευθύνους να αναπτύξουν μια πολύ βαθύτερη ενσυναίσθηση για την εμπειρία των εργαζομένων και να αλλάξουν τις συνθήκες, προσφέροντας ευελιξία, συνδεσιμότητα και την αίσθηση ενότητας και σκοπού που επιζητούν οι άνθρωποι.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
