Ένα νέο τηλεοπτικό φαινόμενο βρίσκεται μπροστά μας τον τελευταίο καιρό και, απ’ ό,τι φαίνεται, η τηλεόραση και ο χώρος των σίριαλ ετοιμάζεται για νέα ρεκόρ.
Το κορεάτικο σίριαλ «Το Παιχνίδι του Καλαμαριού» («Squid Game»), που προβάλλεται από το Netflix, είναι θέμα συζήτησης των φανατικών των σίριαλ διεθνώς, της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης, αποτελεί ήδη την πιο πετυχημένη ξενόγλωσση σειρά του Netflix (στο οποίο φαίνεται να πιστεύουν ότι σύντομα θα γίνει η πιο πετυχημένη στην ιστορία του, ανεξαρτήτως προέλευσης) – και για άλλη μια φορά, μετά τα Παράσιτα, φέρνει το κοινό σε επαφή με την κοινωνικά ευαίσθητη (και αρκετά σκληρή ή/και σπλάτερ) νοτιοκορεάτικη καλλιτεχνική παραγωγή.
Το σίριαλ βγήκε στο Netflix πριν από δύο εβδομάδες και από την Παρασκευή, 24 Σεπτεμβρίου, βρίσκεται στην κορυφή των charts της πλατφόρμας. Πρωταγωνιστεί ο Jung-jae Lee, ως Seong Gi-hun, ένας χαρακτήρας πνιγμένος στα χρέη, που δέχεται, χωρίς να γνωρίζει πολλές λεπτομέρειες, να συμμετάσχει σε ένα παιχνίδι που βασίζεται στο κορεάτικο παιδικό «παιχνίδι του καλαμαριού». Μπαίνοντας εκεί, μαζί με άλλους 455 παίκτες, που επίσης τους κυνηγούν τα χρέη, συνειδητοποιεί ότι πρόκειται για μια μάχη μέχρι φρικτού θανάτου, προκειμένου τελικά ο νικητής να κερδίσει τα 39,4 εκατομμύρια δολάρια στα οποία αντιστοιχεί το έπαθλο.
Στη φιλοσοφία του σε πολλούς θυμίζει το Hunger Games αλλά, κυρίως, το ιαπωνικό Battle Royale, που βασιζόταν σε ανάλογο δυστοπικό concept.
Πόσο δυστοπικό και μακάβριο, ωστόσο; Το ουσιαστικό θέμα του Squid Game είναι περίπου το ίδιο που απασχολούσε και τα Παράσιτα, που σάρωσαν πέρυσι στα Όσκαρ: η σύγκρουση των κοινωνικών τάξεων, οι ανισότητες και το τι είναι διατεθειμένος να κάνει ο άνθρωπος για τα χρήματα και για να ξεφύγει από τη θηλιά των χρεών στην οποία έχει μπει. Σε συνδυασμό με μια πραγματικότητα που, τα τελευταία δύο χρόνια, έκανε περισσότερο ορατές τέτοιες ανισότητες και λαμβάνοντας υπόψη στην αδυναμία που έχει το κοινό στα παιχνίδια και τα ριάλιτι, ίσως δεν αποτελεί έκπληξη αυτή η άμεση επιτυχία.
Το σασπένς, η αγωνία, ο τρόμος, το ότι ο τηλεθεατής νιώθει πολύ κοντά στους πρωταγωνιστές, αλλά και η ενόχληση από το βαρύ σπλάτερ και τον θάνατο (όποιος το παρακολουθεί το συστήνει, με τη διευκρίνιση – «αν αντέχεις»), παίζουν επίσης ρόλο στην επιτυχία ενός σίριαλ που εκτοξεύτηκε σε δημοτικότητα πριν καν το Netflix μιλήσει για αυτό.
Πολύ πιθανό να αποτελέσει προάγγελο, ή μάλλον, πρότυπο, για ανάλογα storylines στις οθόνες μας στο μέλλον.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
