Ο πλανήτης διανύει τη δεύτερη δύσκολη χρονιά, έχοντας να αντιμετωπίσει έναν διαρκή φόβο, που πηγάζει πρώτα και κύρια από την πανδημία, με τα εγκλήματα μίσους, τις φυσικές καταστροφές να ακολουθούν.
Είναι επόμενο σε τέτοιες συνθήκες να δοκιμάζεται η ψυχική υγεία όλων, γεγονός που φαίνεται να απασχολεί και τους εργοδότες, οι οποίοι βλέπουν (ή φοβούνται ) ότι οι υπάλληλοί τους μπορεί να είναι πιο ευάλωτοι ή να αντιμετωπίζουν σχετικές φύσης προβλήματα. Εξάλλου, η επιστροφή σε μια στοιχειώδη κανονικότητα με τη διά ζώσης εργασία και η κάπως αυξημένη αίσθηση ασφάλειας που δίνει ο εμβολιασμός δε συνεπάγονται αυτόματα ότι τα προβλήματα που αφορούν την ψυχική υγεία λύνονται ως διά μαγείας.
Το θετικό είναι ότι το τελευταίο διάστημα καταρρέει σιγά σιγά το ταμπού και το στίγμα γύρω από την ψυχική υγεία, κάτι που αποδεικνύουν και σχετικές έρευνες, οι οποίες σημειώνουν ότι η κουλτούρα των εταιρειών είναι πλέον περισσότερο ανοιχτή απέναντι στις προκλήσεις που εγείρουν προβλήματα ψυχικής υγείας τον τελευταίο χρόνο.
Τα πιο συνηθισμένα θέματα που καταγράφονται στους χώρους εργασίας είναι το άγχος και η κατάθλιψη, σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνουν οι αρμόδιες υπηρεσίες των οργανισμών. Ειδικά όσον αφορά τα δεδομένα των ΗΠΑ, έχει καταγραφεί αύξηση στην αναζήτηση φροντίδας για τραύματα που σχετίζονται με τη φυλή, στη σκιά των δολοφονιών μαύρων πολιτών και των αναταραχών εναντίον του ρατσιστικού μίσους που πυροδοτήθηκαν.
Αυτό που φαίνεται επίσης να αλλάζει είναι ότι οι εργοδότες πλέον παρέχουν πιο αποτελεσματική πρόσβαση και υποστήριξη σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας, ενώ παράλληλα προσφέρουν εκπαιδευτικά προγράμματα σε μάνατζερ σχετικά με την τρόπο που μπορούν να προσεγγίσουν τις ομάδες τους αναφορικά με τέτοια θέματα.
Τι πρέπει να προσέξουν οι εργοδότες στην προσέγγισή τους για θέματα ψυχικής υγείας των εργαζομένων:
1. Να αναγνωρίζουν τα σημάδια.
Δηλαδή να έχουν στο μυαλό τους τι σημαίνει να νιώθει κανείς ότι είναι πιεσμένος ή ότι έχει κατάθλιψη, ώστε να μπορούν να τον καθοδηγήσουν να αναζητήσει βοήθεια. Αυτά τα σημάδια μπορεί να αφορούν αλλαγές στη διάθεση, τη συμπεριφορά, τη συγκέντρωση και την παραγωγικότητα, τις συχνές απουσίες, τις εκρήξεις θυμού και τον εκνευρισμό.
2. Να είναι προνοητικοί.
Ανεξάρτητα από τη σωστή αντίδραση όταν προκύπτει μια τέτοια περίπτωση, είναι πολύ σημαντικό να προσφέρεται ενημέρωση από πριν για τις δυνατότητες πρόσβασης σε δομές ψυχικής υγείας που προσφέρει η εταιρεία. Θα μπορούσαν ακόμα να μοιραστούν (χωρίς να χρειαστεί να υπάρχει κάποιο περιστατικό υπαλλήλου ως αφορμή) τη δική τους εμπειρία από θέματα ψυχικής υγείας που ίσως αντιμετώπισαν, ή να αποτελέσουν ένα πρότυπο αυτο-φροντίδας όσον αφορά αυτά τα θέματα, ενημερώνοντας, για παράδειγμα, ότι χρειάζονται ένα ρεπό για να φροντίσουν τον εαυτό τους.
3. Να πουν την κατάλληλη κουβέντα
Οι σωστές ερωτήσεις, που θα αφήσουν τον άλλον να μιλήσει, είναι το κλειδί, όταν νιώθουν ότι πρέπει να προσεγγίσουν κάποιον που εκδηλώνει τα σημάδια που προαναφέρθηκαν. Δε χρειάζονται υποθέσεις ή εμβριθείς στοχασμοί, στόχος δεν είναι να γίνουν οι θεραπευτές τους, αλλά να τους βοηθήσουν να αναζητήσουν βοήθεια. Αυτό που χρειάζεται είναι παρατήρηση και ενσυναίσθηση. Για παράδειγμα, μπορεί κανείς να πει «Παρατήρησα ότι τελευταία κάτι σε απασχολεί/ότι μετά το μίτινγκ έκλαιγες – μπορώ να κάνω κάτι για να βοηθήσω;».
4. Να είναι κατά το δυνατόν βοηθητικοί
Οι εργαζόμενοι αυτήν την περίοδο αντιμετωπίζουν μία επιπλέον δυσκολία: την επιστροφή στο γραφείο και τη διά ζώσης εργασία. Μετά από μια μακρά πιεσμένη περίοδο κατά την οποία αναγκάστηκαν να υιοθετήσουν νέες συνήθειες, αυτή η εκ νέου αλλαγή μπορεί να είναι αρκετά πιεστική. Η ευελιξία με ένα υβριδικό μοντελο που να ικανοποιεί όσο γίνεται περισσότερο είναι σημαντική.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
