Η πανδημία εξοικείωσε αναγκαστικά τους εργαζομένους σε ολόκληρο τον κόσμο με το φορμά της τηλεργασίας, που αποδείχθηκε ότι μπορεί να είναι πλήρως λειτουργικό και πρακτικό. Ως αποτέλεσμα, ακόμα και όταν τα γραφεία άρχισαν σιγά σιγά να γεμίζουν πάλι κόσμο, ολοένα και περισσότεροι εξέφρασαν την επιθυμία τους είτε να συνεχίσουν να δουλεύουν από το σπίτι, είτε να υιοθετηθεί σε μόνιμη βάση ένα υβριδικό μοντέλο εργασίας, που συνδυάζει χρόνο δουλειάς από το σπίτι με χρόνο παρουσίας στο γραφείο.
Οι έρευνες επιβεβαιώνουν την τάση, δείχνοντας ότι η πλειονότητα των εργαζομένων βρίσκει ότι αυτό το νέο μοντέλο βοηθά να υπάρχει καλύτερη ισορροπία μεταξύ προσωπικής και επαγγλεματικής ζωής. Έτσι, σε ολόκληρο τον κόσμο, οι επιχειρήσεις πειραματίζονται και προσπαθούν να διαμορφώσουν τον ιδανικό για τον οργανισμό τους τύπο υβριδικής εργασίας.
Είναι λοιπόν η υβριδική εργασία το μέλλον;
Αν και μέχρι τώρα όλα έδειχναν πως ναι, είναι όντως το μέλλον, έχουν αρχίσει να διατυπώνονται απόψεις που διαφωνούν – ή τουλάχιστον αμφιβάλλουν – επισημαίνοντας κάποια αρνητικά στοιχεία αυτού του νέου τρόπου εργασίας, που όσο περνάει ο καιρός γίνονται συνεχώς πιο ευδιάκριτα.
Μάλιστα, θα μπορούσε ακόμα να πει κανείς ότι υπάρχει πιθανότητα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να είναι αυτοί που θα αρχίσουν σταδιακά να απομυθοποιούν το υβριδικό μοντέλο, παρ’όλα τα πλεονεκτήματά του, καθώς φαίνεται ότι αυτός ο διαφορετικός τρόπος εργασίας επηρεάζει όχι μόνο την καθημερινότητά τους, αλλά επίσης τον ρόλο τους στον χώρο εργασίας και την επαγγελματική τους εξέλιξη.
Γιατί όμως;
1. Για πρακτικούς, χωροταξικούς λόγους: «Είναι σχεδόν αδύνατο οι υπάλληλοι να στήσουν δύο χώρους εργασίας που να είναι καλά εξοπλισμένοι για όλες τις εργασίες που πρέπει να κάνουν – τα βιβλία ή άλλες πηγές πληροφοριών βρίσκονται πάντα στο λάθος μέρος, ή μπορεί να μην έχουν φωτοτυπικό ή φαξ στο σπίτι», λέει στο BBC η Anita Woolley, βοηθός καθηγητή Οργανωσιακής Συμπεριφοράς και Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Carnegie Mellon της Πενσιλβάνια στις ΗΠΑ. Υπάρχει δηλαδή μια καθαρά πρακτική δυσκολία σε αυτό το πήγαιν’έλα, μία έξτρα προσπάθεια να οργανωθούν αυτά που πρέπει να γίνουν ανάλογα με το πού βρίσκεται κανείς, στο σπίτι ή στο γραφείο, και ποιον εξοπλισμό έχει στη διάθεσή του.
2. Και μπορεί για κάποιους αυτές οι δυσκολίες είναι ανάξιες λόγου, υπάρχουν άλλοι, συνήθως νεότεροι εργαζόμενοι, που μπορεί να νιώθουν περισσότερο παραγωγικοί στο γραφείο. Αυτό συμβαίνει μάλιστα όχι μόνο επειδή στον χώρο της δουλειάς έχουν στη διάθεσή τους όλα όσα χρειάζονται, αλλά επειδή μπορεί να νιώθουν ότι συνεργάζονται καλύτερα με τους συναδέλφους τους, διεκπεραιώνουν περισσότερα tasks, αναπτύσσουν καλύτερες ιδέες μέσα από την διαπροσωπική, διά ζώσης επικοινωνία. Γι’ αυτό παρατηρείται το φαινόμενο κάποιοι να πηγαίνουν στο γραφείο συχνότερα από όσο τους υποχρεώνει η συμφωνία υβριδικής εργασίας που έχουν κάνει με την εταιρεία.
3. Αλλά ακόμα και στην περίπτωση που δεν τίθεται θέμα παραγωγικότητας, και αποδίδουν εξαιρετικά και στο σπίτι, υπάρχει ο κίνδυνος αυτή η απόδοση να μη γίνει αντιληπτή. Οι υπάλληλοι που δουλεύουν από το σπίτι και δεν έχουν την καθημερινή επαφή, το feedback και την αλληλεπίδραση με τους ανωτέρους τους, είναι δυνατό να αρχίσουν να νιώθουν ότι τους υποτιμούν ή ότι δεν τους υπολογίζουν. Δεν έχει τελικά και τόση σημασία το γεγονός ότι μεγάλο μέρος του προσωπικού έχει επιλέξει την τηλεργασία, αφού τελικά, εκείνοι που φοβούνται ότι θα τους ξεχάσουν, τελικά καταλήγουν να πηγαίνουν στο γραφείο.
4. Η διά ζώσης επαφή με τους συναδέλφους αποτελεί ακόμα ένα δέλεαρ για να πάει κάποιος στο γραφείο. Οι σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ τους, η αλληλεπίδραση στο πλαίσιο των ομάδων, είναι από τους παράγοντες που κάνουν πιο ευχάριστη τη δουλειά. Σχετικές έρευνες έχουν δείξει, μάλιστα, ότι οι εργαζόμενοι που νιώθουν πιο κοντά στους συναδέλφους τους απολαμβάνουν περισσότερο τον χρόνο τους στη δουλειά, σε αντίθεση με εκείνους που νιώθουν αποκομμένοι.
5. Η διά ζώσης εργασία στο γραφείο έχει επίσης αποδειχθεί ότι βοηθά στην επαγγελματική ανέλιξη ενός υπαλλήλου. Πρόκειται για την «επίδραση της εγγύτητας» (proximity bias), για την οποία μιλούν οι έρευνες: οι εργαζόμενοι που περνούν περισσότερο χρόνο με τους μάνατζέρ τους είναι πιθανότερο να ανελιχθούν στην εταιρεία. Τα στοιχεία δείχνουν ακόμα ότι κατά τη διάρκεια της πανδημίας, που όλοι δούλευαν από το σπίτι, η επαγγελματική και προσωπική δικτύωση μειώθηκε κατά 16%. Είναι πολύ πιθανό, λοιπόν, κάποιοι να θέλουν να εμφανίζονται στο γραφείο, αν ο στόχος τους είναι μια προαγωγή, ή έστω να εδραιώσουν τη θέση τους στον επαγγελματικό τους πεδίο.
Προκειμένου να αποφευχθούν ανισότητες από τις περιπτώσεις που κάποιοι προσπαθούν να δουλεύουν περισσότερο στο γραφείο, κυνηγώντας προαγωγές, ο ειδικοί συμβουλεύουν οι εταιρείες να είναι απολύτως ξεκάθαρες με το κάθε πότε πηγαίνει ο καθένας, ακόμα και βάζοντας ένα όριο στις μέρες. Διαφορετικά, μπορεί σταδιακά οι εργαζόμενοι να διαμορφώσουν τη άποψη ότι το υβριδικό μοντέλο τελικά βλάπτει την καριέρα τους.
Παρόλο λοιπόν που αυτήν τη στιγμή το νέο αυτό μοντέλο εργασίας είναι σχεδόν παγκοσμίως το επιθυμητό, είναι αμφίβολο το για πόσο καιρό θα συνεχίσει να ισχύει αυτό.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
