Εάν θέλουμε να σταματήσουμε τη μόδα να γίνει μία από τις πιο ρυπογόνες βιομηχανίες στον κόσμο, πρέπει να αλλάξουμε στο μυαλό μας για το τι είναι “νέο”.Ο μέσος άνθρωπος στον ανεπτυγμένο κόσμο αγοράζει 60% περισσότερα είδη ένδυσης από ό, τι έκανε στις αρχές του αιώνα – και διατηρεί τα ρούχα μόνο για μισό χρόνο.Μια έρευνα που διεξήχθη από την βρετανική ομάδα βιωσιμότητας WRAP, διαπίστωσε ότι μία στις τρεις γυναίκες θεωρούν “παλιό”ένα ρούχο μετά από μία ή δύο φορές που το φορούν, και ότι περισσότερα από τα μισά είδη “fast fashion” δεν χρησιμοποιούνται σε λιγότερο από ένα χρόνο.
Το ισοδύναμο ενός φορτηγού απορριμμάτων κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων απορρίπτεται ή καίγεται κάθε δευτερόλεπτο και η συμπεριφορά αυτή συμβάλλει περισσότερο στην αλλαγή του κλίματος περισσότερο από ότι ο συνδυασμός αεροπορικών και θαλάσσιων μεταφορών.Σύμφωνα με το Ίδρυμα Ellen MacArthur, το οποίο προωθεί την αειφορία, η μόδα θα είναι υπεύθυνη για το περισσότερο από το ένα τέταρτο του παγκόσμιου προϋπολογισμού για τον άνθρακα μέχρι το 2050.
Η άνοδος του “fast fashion” έχει παραμορφώσει τη σχέση μας με την ένδυση και το σχεδιασμό. Στα χρόνια που ζούμε θα πρέπει να επιλέγουμε καλύτερους τρόπους για να περιποιηθούμε τον εαυτό μας μέσω της ανακύκλωσης, της ενοικίασης ενδυμάτων, της αγοράς ενδυμάτων vintage και της εμπορίας αντικειμένων μεταξύ τους.Αυτή η απομάκρυνση από την παραδοσιακή ιδιοκτησία θα καθοδηγείται από την επιθυμία των καταναλωτών για καινοτομία, ποικιλία, βιωσιμότητα και οικονομικά προσιτή τιμή.
Θα συνειδητοποιήσουμε ότι το καινούργιο δεν πρέπει να σημαίνει καινούργιο γενικά στον κόσμο, αλλά θα πρέπει να είναι καινούργιο για εμάς.Η ενοικίαση και η μεταπώληση θα μας προσφέρουν έναν νέο τρόπο σκέψης για την μόδα και, εάν ληφθεί υπόψη η βιωσιμότητα από την αρχή, θα συμβάλει επίσης στην επιμήκυνση της ζωής των ενδυμάτων και στη δραστική μείωση του τεράστιου άγχους που θέτει η παραγωγή υφασμάτων και ενδυμάτων στον πλανήτη και στους διαθέσιμους πόρους μας.
Και αυτό θα μετατρέψει την αντίληψη για τα ρούχα από το να είναι αναλώσιμα προϊόντα σε αυτό που πραγματικά θα έπρεπε να είναι: ανθεκτικά προϊόντα.Μια επιλογή είναι να νοικιάζουμε ρούχα. Τον Αύγουστο του 2019, η Mintel διαπίστωσε ότι πάνω από το 50% των millenials του Ηνωμένου Βασιλείου είχε νοικιάσει ρόυχα ή είχε εξετάσει το ενδεχόμενο να το πράξει.
Η αμερικανική αγορά ενοικίασης ρούχων έχει ήδη αναπτυχθεί πολύ. Τώρα αξίζει πάνω από 1 δισεκατομμύριο δολάρια ετησίως και, σύμφωνα με την έρευνες εκτιμάται ότι θα φθάσει τα 4,4 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2028.Η αγορά μεταπώλησης μόδας είναι ήδη πιο αναπτυγμένη. Το 2018, η παγκόσμια οικονομία μεταχειρισμένων ενδυμάτων ανερχόταν σε 24 δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με έκθεση της ThredUp και αναμένεται να φθάσει τα 51 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2023.
Στο εγγύς μέλλον μπορούμε να φανταστούμε μια ντουλάπα γεμάτη μόνο με τα κομμάτια ρούχων που πραγματικά θέλουμε να έχουμε.Τα ρούχα που θα φορέσουμε λίγες φορές θα τα ενοικιάζουμε και οτιδήποτε δεν χρησιμοποιούμε πια θα έχει επανεισαχθεί στην οικονομία μέσω μεταπώλησης.Όταν ένα ένδυμα έχει φτάσει στο τέλος της ζωής του, είτε θα ανακυκλωθεί είτε θα λιπασματοποιηθεί. Τότε θα έχουμε ξανακερδίσει μια υγιή σχέση με τη μόδα.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
