Οι θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες, που αναβλήθηκαν το 2020 για ένα έτος λόγω της πανδημίας COVID-19, είναι προγραμματισμένοι να ξεκινήσουν στις 23 Ιουλίου 2021 στο Τόκιο. Παρόλο που το σερφ και άλλα τέσσερα αθλήματα θα κάνουν το ντεμπούτο τους σε αυτούς τους αγώνες, οι ντόπιοι δεν είναι ακριβώς ενθουσιασμένοι.
Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση, περίπου το 83% του ιαπωνικού κοινού επιθυμεί την ακύρωση των Ολυμπιακών Αγώνων και οι διαμαρτυρίες τους είναι συχνές. Εν μέσω μιας έξαρσης του COVID-19 που είχε ως αποτέλεσμα την έλλειψη νοσοκομειακών χώρων και την καθυστέρηση των εμβολιασμών, μια ένωση που εκπροσωπεί χιλιάδες γιατρούς του Τόκιο επιθυμεί την ακύρωση των αγώνων. Το ίδιο και οι Ιάπωνες επιχειρηματίες.
Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ), η μη κυβερνητική αρχή που διοργανώνει τους χειμερινούς και θερινούς αγώνες, αναγνώρισε αυτή τη μείωση της υποστήριξης χωρίς όμως να αλλάξει πορεία. Με βάση έρευνες σχετικά με το κόστος και τα οφέλη της φιλοξενίας των Ολυμπιακών Αγώνων και άλλων αθλητικών εκδηλώσεων αξίας πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, αυτό μπορεί να θεωρηθεί μέχρι και ειρωνία, καθώς η ΔΟΕ συνήθως λαμβάνει υπόψην το πώς νιώθουν οι πολίτες μιας πόλης όταν αποφασίζει πού θα διεξαχθούν οι αγώνες.
Χάνοντας το ενδιαφέρον για τους Αγώνες
Η αντίδραση των κατοίκων του Τόκιο είναι το πιο πρόσφατο και ακραίο παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο οι διοργανώτριες πόλεις τείνουν να χάνουν το ενδιαφέρον τους μέχρι να πραγματοποιηθούν αυτές οι εκδηλώσεις. Οι κίνδυνοι που συνοδεύουν το κύρος και την προσοχή που προκύπτουν όταν διεξάγονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες, το Παγκόσμιο Κύπελλο και άλλες τεράστιες διοργανώσεις φαίνεται ότι πλέον δεν αξίζουν τον κόπο ή το κόστος.
Αρχικά, οι Αγώνες του 2020 έλαβαν ισχυρή υποστήριξη. Το Τόκιο βρήκε δημιουργικούς τρόπους να εμπλέξει το κοινό, όπως για παράδειγμα με τη μετατροπή πεταμένων ηλεκτρονικών συσκευών σε ολυμπιακά μετάλλια, την αναζήτηση εθελοντών και τη συλλογική επιλογή ολυμπιακών μασκότ. Μετά από ένα τσουνάμι και την πυρηνική καταστροφή της Φουκουσίμα, οι αγώνες μετατράπηκαν σε σύμβολο της εθνικής ανάκαμψης. Αυτό, όμως, δεν κράτησε για πολύ.
Πέντε χρόνια πριν από την έναρξη της πανδημίας, οι κάτοικοι του Τόκιο είχαν χάσει το ενδιαφέρον τους για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι Ιάπωνες παραπονέθηκαν για τη γραφειοκρατία, την υπέρβαση του κόστους και την έλλειψη εκπαιδευμένων εργαζομένων. Όταν το αρχικό σχέδιο για ένα νέο εθνικό γήπεδο πλησίασε τα 2 δισεκατομμύρια δολάρια, αντικαταστάθηκε με ένα αναθεωρημένο σχέδιο που θα είχε το μισό κόστος.
Παρόλο που οι αθλητικές εκδηλώσεις μπορεί να ήταν δημοφιλείς, η ΔΟΕ δημιούργησε πολύ περισσότερα αρνητικά παρά θετικά συναισθήματα. Το κοινό θεωρεί ότι η επιτροπή εξυπηρετούσε μόνο τον εαυτό της και δεν ενδιαφερόταν να βοηθήσει την πόλη που την φιλοξενούσε.
Τι κερδίζουν οι διοργανωτές
Στις 25 Μαΐου 2021, το State Department εξέδωσε μια συμβουλευτική προειδοποίηση ότι «οι πολίτες των ΗΠΑ αποτρέπονται έντονα από το να ταξιδέψουν στην Ιαπωνία λόγω του πολύ υψηλού επιπέδου Covid-19 στη χώρα». Παρολαυτά η Αμερικανική Ολυμπιακή και Παραολυμπιακή Επιτροπή ανέφερε ότι οι Αμερικανοί αθλητές θα συμμετάσχουν.
Ακόμη και αν οι αγώνες πραγματοποιηθούν, θα είναι περιορισμένοι. Δεν θα έρθουν ξένοι θεατές και οι ανησυχίες για την ασφάλεια που έχουν ήδη εκφράσει πολλοί αθλητές από όλο τον κόσμο πριν από την δυσοίωνη ταξιδιωτική οδηγία των ΗΠΑ θα μπορούσε να οδηγήσει σε μειωμένο αριθμό συμμετεχόντων.
Η ΔΟΕ κέρδισε 4,5 δισεκατομμύρια δολάρια για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2018 και του 2020, πράγμα που αποτελεί ισχυρό κίνητρο για τη συνέχιση της διοργάνωσης. Οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θα εξακολουθούν να είναι σε θέση να παρακολουθούν τον διαγωνισμό από την τηλεόραση ή από άλλες συσκευές. Όμως αυτά τα χρήματα καταλήγουν σε μεγάλο βαθμό στη ΔΟΕ και όχι στην χώρα που φιλοξενεί την εκδήλωση.
Η επιτροπή προσέφερε αρχικά στο Τόκιο 1,3 δισεκατομμύρια δολάρια για να καλύψει μέρος των δαπανών του για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αν και το συμβόλαιό τους της επιτρέπει να καταβάλει το ποσό που εκείνη κρίνει κατάλληλο. Σύμφωνα με μια εκτίμηση, η απώλεια των ξένων θεατών που θα ταξίδευαν στην Ιαπωνία για να δουν από κοντά τους Αγώνες θα μπορούσε να κοστίσει στην χώρα έως και 23 δισεκατομμύρια δολάρια.
Ιστορικά, οι τοπικοί διοργανωτές έχουν επωφεληθεί περισσότερο από όσα ξοδεύουν οι θεατές για ξενοδοχεία, εστιατόρια και τα ταξίδια τους στην πόλη και τη χώρα, παρά από τις πωλήσεις των εισητηρίων. Η απόφαση για την απαγόρευση των ξένων θεατών επισπεύδει ακυρώσεις ταξιδιών και επιστροφές χρημάτων που πρέπει να καταβληθούν για 600.000 εισιτήρια.
Ένα καλύτερο μέλλον είναι εφικτό
Ακόμα και αν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο εξελιχθούν στην πανωλεθρία που φαίνεται να φοβούνται οι κάτοικοι, αυτό δεν θα βλάψει απαραίτητα την αξιοπιστία των Ολυμπιακών Αγώνων για άλλες πιθανές διοργανώτριες πόλεις.
Αντίθετα, η επόμενη δεκαετία θα καθορίσει αν η εκδήλωση θα εξακολουθήσει να πραγματοποιείται στο μέλλον. Οι θερινοί αγώνες του Παρισιού το 2024, οι χειμερινοί αγώνες του Μιλάνου-Κορτίνα το 2026 και οι θερινοί αγώνες του Λος Άντζελες το 2028 πρόκειται να είναι λιγότερο δαπανηρές, καθώς θα χρησιμοποιηθούν χώροι που έχουν κατασκευαστεί για προηγούμενες διοργανώσεις. Επίσης, θα χρησιμοποιηθούν προσωρινές εγκαταστάσεις και θα ενσωματωθούν οι μακροπρόθεσμες τοπικές ανάγκες στα κατασκευαστικά τους σχέδια. Κάθε μία από αυτές τις πόλεις έχει φιλοξενήσει μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις στο παρελθόν. Η πρόκληση είναι να το ξανακάνουν, αλλά καλύτερα.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
