Παγκοσμίως όλο και περισσότεροι άνθρωποι καθημερινά ζουν μόνοι τους. Το 2016, σχεδόν τα 2/3 όλων των νοικοκυριών στην Ε.Ε αποτελούνταν από ένα ή δύο άτομα, με συρρικνωμένα νοικοκυριά να κυριαρχούν επίσης σε όλο τον κόσμο. Καθώς οι χώρες αυξάνονται στον δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης, τα νοικοκυριά αναμένεται να συνεχίσουν να συρρικνώνονται.
Καθώς τα νοικοκυριά έχουν γίνει μικρότερα, τα σπίτια μεγαλώνουν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση χρήσης της ενέργειας και των πόρων, των οικιακών αποβλήτων και των αερίων του θερμοκηπίου. Τα περισσότερα νοικοκυριά έχουν παρόμοιες συσκευές, όπως σόμπες, ψυγεία ακόμα και θερμαινόμενους χώρους, ανεξάρτητα από το πόσα άτομα ζουν μέσα σε ένα νοικοκυριό.
Υπάρχει επίσης μία τάση μέσα στις πολυκατοικίες, όπου οι άνθρωποι τείνουν να μοιράζονται λιγότερα σε σύγκριση με τις προηγούμενες δεκαετίες. Στη Σουηδία, κάποτε, πολλά άτομα μπορεί να μοιράζονταν το δωμάτιο πλυντηρίου γιατί δεν είχαν άλλη επιλογή, ενώ τώρα περισσότερο από το 80% των νεόκτιστων διαμερισμάτων διαθέτουν το δικό τους πλυντήριο. Τα μικρότερα νοικοκυριά δεν επωφελούνται από το δυναμικό κοινής χρήσης των μεγαλύτερων νοικοκυριών. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που η συρρίκνωση του μεγέθους των νοικοκυριών αναδύεται ως θεμελιώδης πρόκληση για τη μείωση της κατανάλωσης πόρων και τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής;
Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο περιοδικό Buildings and Cities, διαπιστώθηκε ότι μπορεί να υπάρχουν διαφορετικοί λόγοι που όλο και περισσότεροι άνθρωποι μένουν μόνοι τους. Ωστόσο, ορισμένοι βασικοί λόγοι περιλαμβάνουν τους νέους που φεύγουν από το σπίτι για να σπουδάσουν ή να εργαστούν, ζευγάρια που ζουν ο καθένας μόνος του προτού μετακινηθούν μαζί (αν όχι καθόλου), ο χωρισμός ενός ζευγαριού.
Άλλος ένας βασικός λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι μένουν μόνοι τους είναι η καθυστέρηση της τεκνοποίησης. Σε όλη την Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική και την Αφρική, οι νεαροί άνδρες είναι πιο πιθανό να ζήσουν μόνοι τους. Πρόκειται για μια μεταβατική φάση όπου η δημιουργία μιας σχέσης καθυστερεί, προκειμένου το άτομο να επικεντρωθεί στην εκπαίδευση ή στην οικοδόμηση μιας σταδιοδρομίας. Η ασυντρόφευτη διαβίωση είναι επίσης κοινή σε χώρες όπου οι νέοι της υπαίθρου μεταναστεύουν σε αστικά κέντρα για εργασία και σχηματίζουν το δικό τους νοικοκυριό. Μεταξύ των νέων ενηλίκων, οι άνδρες χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να παντρευτούν ή να μετακινηθούν με τους συντρόφους τους σε σύγκριση με τις γυναίκες.
Στην σύγχρονη εποχή, η τάση του φύλου αντιστρέφεται δραματικά και οι γυναίκες ζουν μόνες τους δύο με τέσσερις φορές συχνότερα από ό, τι οι άνδρες. Αυτό συμβαίνει γιατί οι γυναίκες ζουν περισσότερο σε σχέση με τους άντρες με αποτέλεσμα περισσότερες χήρες να καταλήγουν να ζουν μόνες. Η αύξηση του προσδόκιμου ζωής, η διάλυση των σχέσεων και ο θάνατος ενός συντρόφου τείνουν να είναι οι κύριοι παράγοντες για τις τάσεις στα νοικοκυριά ηλικιωμένων.
Η ασυντρόφευτη διαβίωση των μεσήλικων ενηλίκων είναι πιο περίπλοκη. Σύμφωνα με μια έρευνα που διεξήχθη στον Καναδά, οι εργαζόμενοι άνδρες και εκείνοι που ζουν σε ευάλωτες κοινότητες είναι λιγότερο πιθανό να μείνουν μόνοι τους σε σύγκριση με τους άνεργους και εκείνους που ζουν σε λιγότερο ευάλωτες κοινότητες, αντίστοιχα. Μεταξύ των γυναικών, εκείνες με προβληματική υγεία και μεσαίο επίπεδο εκπαίδευσης είναι πιο πιθανό να ζήσουν μόνες, σε σύγκριση με τις γυναίκες με εξαιρετική υγεία και χαμηλότερη εκπαίδευση. Σε χώρες με υψηλή αξία στο άτομο, η ασυντρόφευτη διαβίωση είναι πιο συχνή από τις χώρες με υψηλή αξία οικογενειακής συνύπαρξης. Για παράδειγμα, στη Σουηδία και σε όλη τη Σκανδιναβία η ασυντρόφευτη διαβίωση έχει γίνει κανόνας μέσω μιας «κουλτούρας ατομικισμού» και ενός κράτους πρόνοιας που επιτρέπει στους ανθρώπους να έχουν πρόσβαση σε προσιτή στέγαση και δημόσιες υπηρεσίες ανεξάρτητα από την οικογενειακή υποστήριξη.
Υπάρχουν πολλοί κοινωνικοί παράγοντες οι οποίοι παίζουν ρόλο στο να μένει κάποιος μόνος του. Αυτοί είναι ο πολιτισμός, τα οικονομικά, οι δημογραφικές εξελίξεις, η υγεία, η πολιτική και οι θεσμοί. Τα νοικοκυριά θα συνεχίσουν να συρρικνώνονται με αποτέλεσμα να υπάρξουν νέες προκλήσεις για την παροχή απαραίτητων υπηρεσιών, ιδίως σε φτωχότερες χώρες όπου οι τεχνολογίες επικοινωνίας είναι λιγότερο ανεπτυγμένες και τα κράτη πρόνοιας είναι ασθενέστερα, με πολλές σχετικές περιβαλλοντικές προκλήσεις.
Το κύμα της ατομικής διαβίωσης που σαρώνει αυτήν τη στιγμή πολλές διαφορετικές χώρες, και πρόκειται να παρασύρει και πολλές άλλες, θα οδηγήσει σε αυξανόμενες περιβαλλοντικές επιπτώσεις χωρίς εστιασμένη πολιτική. Αν και η ατομική διαβίωση είναι μια αυξανόμενη τάση, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν μόνιμα μόνοι τους. Ωστόσο αυτό μπορεί επίσης να σημαίνει ότι οι άνθρωποι σε διαφορετικά στάδια της ζωής τους επιλέγουν να ζήσουν μόνοι τους για προσωπικούς λόγους.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
