Οι μεγάλοι παίκτες της διαδικτυακής αγοράς όπως το Amazon, η Apple και η Google επωφελούνται σημαντικά από την κατοχή ψηφιακού περιεχομένου. Ωστόσο, για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της ανθρωπότητας οι άνθρωποι ζούσαν σε έναν κόσμο που κυριαρχούνταν από αγροκτήματα, άλογα και καλλιέργειες.
Σε αυτόν τον κόσμο, η ιδιοκτησία αναφερόταν σε απτά και φυσικά πράγματα που είναι εύκολο να συλληφθούν από τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Παρά τις σημαντικές εξελίξεις και την πρόοδο της επιστημονικής κοινότητας οι περισσότεροι άνθρωποι εξακολουθούμε να σκεφτόμαστε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: είναι δικό μου ό,τι μπορώ να δω, να κρατήσω στα χέρια μου ή να βάλω το όνομα μου πάνω σε αυτό.
Οι διαδικτυακές εταιρείες που έχουν οικοδομήσει την κυριαρχία τους στον ψηφιακό κόσμο το γνωρίζουν καλά αυτό και βασίζονται σε αυτόν τον απλό και δυαδικό τρόπο σκέψης αναφορικά με την ιδιοκτησία διεγείροντας τα φυσικά και σύμφυτα σχεδόν ένστικτα των ανθρώπων-χρηστών σχετικά με την ιδιοκτησία.
Έτσι, οι αγορές των ιστοσελίδων επιθυμούν οι καταναλωτές να αντικρίζουν το μικρό εικονίδιο που αναγράφεται ως «καλάθι αγορών» και να το φαντάζονται ακριβώς όπως αυτό στο σούπερ μάρκετ, που είναι είδη γνωστό στους ανθρώπους. Στην συνέχεια, οι καταναλωτές προσθέτουν πράγματα στο καλάθι τους και κατευθύνονται προς το «Ταμείο» για να πληρώσουν για τα προϊόντα που επιθυμούν να αγοράσουν.
Είναι αρκετά ευκρινές: ο διαδικτυακός κόσμος έχει σχεδιαστεί προσεκτικά για να μιμείται τον κόσμο της φυσικής κατοχής και ιδιοκτησίας και να ενεργοποιεί τις αντίστοιχες παρορμήσεις στις συνειδήσεις των ανθρώπων-αγοραστών.
Ωστόσο, σε γενικές γραμμές πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η κατοχή ενός εικονικού βιβλίου λειτουργεί ακριβώς με τον ίδιο τρόπο όπως η κατοχή ενός έντυπου αντιγράφου. Ωστόσο, η online κατοχή αντικειμένων και περιουσιακών στοιχείων δεν λειτουργεί με τον ακριβώς ίδιο τρόπο. Επί παραδείγματι, το Amazon μπορεί -και μάλιστα το έχει ήδη πράξει- να διαγράψει βιβλία από τις συσκευές των ανθρώπων και έχει κάθε δικαίωμα να το πράξει.
Ακόμη, μια πρόσφατη μελέτη διαπίστωσε ότι το 83% των ερωτηθέντων πιστεύουν ότι φέρουν υπό την ιδιοκτησία τους ψηφιακό περιεχόμενο ακριβώς όπως κατέχουν ένα φυσικό αγαθό και είναι ελεύθεροι να κάνουν με αυτό οτιδήποτε θελήσουν. Έτσι, οι άνθρωποι πιστεύουν στην πλειονότητα τους ότι είναι ελεύθεροι, να δανείσουν το εκάστοτε ψηφιακό αγαθό σε φίλους, να το χρησιμοποιήσουν ξανά και ξανά, να το πουλήσουν, να το δωρίσουν ή ακόμα και να το περικόψουν και να αναδημιουργήσουν εκ νέου το περιεχόμενο τους.
Μάλιστα, όπως υπογράμμισε ένας από τους εισηγητές της έρευνας, η φράση «Αγόρασε τώρα» εσωκλείει σημαντικά μηνύματα. Σκοπίμως δεν γίνεται αναφορά σε ενοικίαση, αγορά υπό όρους ή απλώς δικαιώματα χρήσης και αυτό σημαίνει κάτι πολύ συγκεκριμένο για τους περισσότερους καταναλωτές – κάτι που, στην περίπτωση του ψηφιακού περιεχομένου, δεν επαληθεύεται.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, υπάρχουν σοβαρά όρια στην ικανότητα επαναχρησιμοποίησης, πώλησης, δωρεάς ή τροποποίησης του ψηφιακού περιεχομένου και η κλασσική εικόνα της ιδιοκτησίας δεν ισχύει στον ψηφιακό κόσμο. Έτσι, οι άνθρωποι αισθάνονται στο σύνολο τους ότι αγοράζουν ένα βιβλίο ή ένα τραγούδι, αλλά στην πραγματικότητα αδειοδοτούν απλώς την «ευγενική παραχώρηση» του περιεχομένου του Amazon και της Google.
Εν κατακλείδι, παρά την γνωστή σε όλους ρήση, οι πελάτες δεν έχουν πάντα δίκιο και υπάρχει ένα όλο και αυξανόμενο χάσμα ανάμεσα σε αυτό που αισθανόμαστε ότι κατέχουμε και σε αυτό που πραγματικά κατέχουμε. Οι ειδικοί υποστηρίζουν οι κρυμμένοι κανόνες της ιδιοκτησίας ελέγχουν σήμερα την ζωή μας και το μόνο αντίδοτο είναι η επίγνωση και η γνώση.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
