Η ιδιοκτησία υλικών αγαθών δεν είναι στη μόδα. Μια ατελείωτη ροή αναφορών των ΜΜΕ ισχυρίζεται ότι χιλιάδες νέοι – αυτή η άμορφη μάζα ανθρώπων που γεννήθηκαν στη δεκαετία του 1990 και του 2000 και έχουν μεγαλώσει με το διαδίκτυο και την ψηφιακή τεχνολογία – είναι υπέρ της πρόσβασης παρά της κατοχής υλικών αγαθών.
Και όμως άλλη έρευνα δείχνει ότι η ιδιοκτησία αγαθών εξακολουθεί να είναι πολύ σημαντική για χιλιετίες ακόμη και σήμερα αλλά η μεγάλη αλλαγή είναι ότι αυτά τα υπάρχοντα είναι πλέον ψηφιακά και όχι φυσικά.
Οι άνθρωποι που γίνονται συχνοί χρήστες των εφαρμογών που κατεβάζουν μπορούν να αναπτύξουν βαθιές σχέσεις με αυτές τις υπηρεσίες, τόσο βαθιά ώστε να νιώθουν αυτό που αποκαλείται “ψυχολογική ιδιοκτησία” αυτών.
Αυτό σημαίνει ότι αντιλαμβάνονται κάθε εφαρμογή ως κάτι που τους ανήκει και έχει ουσιαστικά γίνει επέκταση του εαυτού τους.Μετά τη συχνή χρήση και την προσαρμογή των ρυθμίσεων σύμφωνα με τις προτιμήσεις τους, γίνεται “η εφαρμογή μου”, παρόλο που τα δικαιώματά τους να χρησιμοποιούν την υπηρεσία και να μεταφέρουν τα δεδομένα τους είναι στην πραγματικότητα περιορισμένα και οι λογαριασμοί τους μπορούν να τερματιστούν ανά πάσα στιγμή.
Η ψυχολογική ιδιοκτησία μπορεί να ωφελήσει τις εταιρείες επειδή οδηγεί τους χρήστες να αναλάβουν πολύτιμους επιπλέον ρόλους.Στον πραγματικό κόσμο, οι εταιρείες έχουν εδώ και καιρό “πείσει” τους χρήστες-αγοραστές να δώσουν ανατροφοδότηση, να συστήσουν τα προϊόντα τους και να προσελκύσουν και άλλους χρήστες-αγοραστές.
Οι “ιδιοκτήτες” της εφαρμογής προβαίνουν πρόθυμα σε όλα αυτά στην ψηφιακή σφαίρα και συχνά με περισσότερη εμπειρία και δέσμευση από τους παραδοσιακούς καταναλωτές.Μελετήθηκε αυτό το φαινόμενο για τους χρήστες εφαρμογών ροής μουσικής όπως το Spotify και διαπιστώθηκε ότι ξεπέρασαν τις προσδοκίες με τέσσερις τρόπους.
Παρείχαν υπηρεσίες όπως η απάντηση στα ερωτήματα άλλων χρηστών σε forum του διαδικτύου ή η προσφορά άλλων πληροφοριών που θα εμπλουτίσουν την εμπειρία των χρηστών.
Βελτιώνουν την εφαρμογή δίνοντας στην εταιρεία ανατροφοδότηση ή συμμετοχή στη διακυβέρνηση της εφαρμογής.
Υποστήριξαν την εφαρμογή δημόσια ή υπερασπίζοντας την ενάντια στους επικριτές. Και χρηματοδότησαν την υπηρεσία με την πληρωμή ενός τέλους χρήσης ή ακόμα και με τη δωρεά χρημάτων.
Με συνεντεύξεις περισσότερων από 200 χρηστών αυτών των υπηρεσιών ροής μουσικής, διαπιστώθηκε επίσης ότι οι εταιρείες χρησιμοποιούν τρεις βασικές εμπειρίες για να ενθαρρύνουν τους χρήστες να γίνουν “ιδιοκτήτες”.
ΕΛΕΓΧΟΣ
Όλοι έχουμε έντονη επιθυμία να ασκήσουμε έλεγχο και επιρροή στο περιβάλλον μας.Η έρευνα έχει δείξει ότι οι άνθρωποι κερδίζουν την ικανοποίηση και την ώθηση στην αυτοεκτίμηση αλλάζοντας το περιβάλλον τους και βρέθηκε η ίδια επιθυμία μεταξύ των χρηστών εφαρμογών να ελέγχουν τον ψηφιακό τους χώρο.Οι χρήστες επιθυμούν την αυτονομία να χρησιμοποιούν την εφαρμογή με το δικό τους ρυθμό και με τον δικό τους τρόπο.
Το κάνουν αυτό αλλάζοντας τις ρυθμίσεις ανάλογα με τα ενδιαφέροντα και τις προτιμήσεις τους. Μπορούν να επιλέξουν ποιες ειδοποιήσεις λαμβάνουν ή ποιο κανάλι.Μπορούν να παραλείψουν ή να αποκρύψουν περιεχόμενο. Μπορούν να αποφασίσουν με ποιον θέλουν να μοιραστούν τη δραστηριότητά τους.Μέσα από αυτή τη διαδικασία, μαθαίνουν πώς να χρησιμοποιούν την εφαρμογή και να δουν την επίδρασή τους σε αυτό, αποκτώντας σταδιακά την αίσθηση ότι μπορούν να την ελέγξουν και έτσι να το αντιληφθούν ως το “δικό τους” Spotify ή την Apple Music.
ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ
Οι προηγούμενες γενιές νέων έβαζαν αφίσες στον τοίχο του υπνοδωματίου τους, φορούσαν μπλουζάκια με συνθήματα και εμφάνιζαν σειρές βινυλίου ή CD ως δείγμα του ποιοι ήταν και τι πίστευαν.Τώρα, αυτή η επίδειξη γίνεται και στο διαδίκτυο. Ο αυτο-προσδιορισμός συμβαίνει στη ψηφιακή σφαίρα.
Οι εφαρμογές μουσικής επιτρέπουν στους χρήστες να εκφράζονται δημιουργώντας μια βιβλιοθήκη φίλων και μοιράζοντας τη μουσική που τους απευθύνεται.Μπορούν να δημιουργήσουν τις δικές τους λίστες αναπαραγωγής για οποιαδήποτε διάθεση ή περίσταση: τη λίστα αναπαραγωγής για το σπίτι, τη λίστα για διασκέδαση ή τη μουσική μπάνιου.
Όσο περισσότερο εξερευνούν και ακούν μουσική, τόσο περισσότερο οι αλγόριθμοι της εφαρμογής κατανοούν τις προτιμήσεις τους.Και έτσι η υπηρεσία γίνεται πιο προσαρμοσμένη στην προσωπικότητά τους. Γίνεται υπηρεσία “τους” και εκπαιδεύεται να τους μοιάζει.Οι εφαρμογές που επιτρέπουν στους χρήστες να συγχρονίζουν τους λογαριασμούς τους σε διαφορετικές συσκευές ενισχύουν περαιτέρω αυτή την αίσθηση εξατομικευμένης ταυτότητας.
“ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ”
“Η ρίζα είναι ίσως η πιο σημαντική και λιγότερο αναγνωρισμένη ανάγκη της ανθρώπινης ψυχής”, δήλωσε η γαλλική φιλόσοφος Simone Weil στο βιβλίο της “Η ανάγκη για ρίζες”.Οι σχεδιαστές εφαρμογών αναγνωρίζουν καλά αυτή την ανάγκη. Εκτός από την αναζήτηση ψηφιακού χώρου για την αποθήκευση των δημιουργιών και της μνήμης τους, οι χρήστες θέλουν να χτίσουν μια αίσθηση του σπιτιού, τη δική τους θέση μέσα στην εφαρμογή, κάπου γνωστή και άνετη.
Ορισμένες εφαρμογές για κινητά έχουν εκμεταλλευτεί αυτή τη λαχτάρα, επιτρέποντας στους χρήστες να αποθηκεύουν τις μνήμες και το ιστορικό τους μέσα στην εφαρμογή.Για παράδειγμα, ένα χαρακτηριστικό χρόνου ή στατιστικών στοιχείων επιτρέπει στους χρήστες να κοιτάξουν πίσω σε ό, τι έχουν κάνει για την εφαρμογή και ποια μουσική έχουν ακούσει.
Αυτή η αίσθηση της ιστορίας μπορεί να γίνει πιο απτή, δημιουργώντας λίστες αναπαραγωγής των κορυφαίων τραγουδιών ενός χρήστη του έτους ή υπενθυμίζοντάς τους παρελθόντα γεγονότα που είχαν στην εφαρμογή ή ακόμα και με μια ανασκόπηση της χρήσης του ατόμου στην εφαρμογή.
Αυτές οι τρεις εμπειρίες σημαίνουν ότι οι χρήστες είναι σε θέση να οικοδομήσουν μια σχέση με μια απρόσωπη τεχνολογία, όπως μια εφαρμογή για κινητά μέσω ψυχολογικής ιδιοκτησίας.Μόλις συνδεθούν βαθιά σε αυτό το είδος σχέσης με την εφαρμογή τους, οι χρήστες είναι πιο πιθανό να κάνουν εθελοντικές συνεισφορές για το καλό της εφαρμογής τους.Αυτό μπορεί να είναι χρήσιμο για την κοινότητα και τους άλλους χρήστες, αλλά τελικά αποτελεί ένα σημαντικό όφελος για την εταιρεία που επωφελείται από όλη αυτή τη σκληρή δουλειά.
Είναι συναρπαστικό πόσο η τεχνολογία έχει επηρεάσει τις ζωές μας και όσο οι νεότερες γενιές αποκτούν περισσότερο χώρο στην κοινωνία αυτό θα εμβαθύνεται και θα επεκτείνεται.Από την άλλη έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι νεότερες γενιές επίσης έχουν στην agenda τους το θέμα της ιδιωτικότητας αλλά και της επιλεκτικής σχέσης με μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσο περνάει ο καιρός.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
