Για εκατοντάδες χρόνια, οι άνθρωποι ζούσαν, εργάζονταν και αλληλοεπιδρούσαν σε τοπικές, κοινότητες. Αυτό, βέβαια, άλλαξε όταν η εκβιομηχάνιση παρέσυρε τους νέους στις πόλεις, αφήνοντας πίσω τις οικογένειές τους.
Το 2020, ωστόσο, ήταν μία χρονιά κατά την οποία οι περισσότεροι επιστρέψαμε σε κάποιας μορφής παλαιότερους τρόπους ζωής. Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, η πανδημία έχει μεταμορφώσει πλήρως τον τρόπο που οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν με τους φίλους, την οικογένεια και τους συναδέλφους τους, αφού παραμένουν κατά κύριο λόγο στα σπίτια τους και η σύνδεση με τους συναδέλφους, τα καταστήματα και τις υπηρεσίες γίνεται μέσω του Διαδικτύου.
Το 2021 φαίνεται ότι θα εργαζόμαστε και θα κοινωνικοποιούμαστε όλο και περισσότερο σε συνδεδεμένες τοπικές κοινότητες. Αυτές οι ομάδες θα αποτελέσουν την συνεκτική ουσία για τις δραστηριότητες της ζωής, σε αντίθεση με την κατάσταση που επικρατούσε μέχρι πρότινος που απαιτούσε από τους ανθρώπους να μεταπηδούν διαρκώς σε ξεχωριστά μέρη και δραστηριότητες.
Μερικές από αυτές τις εξελίξεις προϋπήρχαν της πανδημίας, αλλά είναι πιθανό να ενισχυθούν από την περίοδο της εξάπλωσης του ιού. Το 2019, σχεδόν τα δύο τρίτα των επιχειρήσεων είχαν ήδη υιοθετήσει κάποιες μορφές πολιτικών και εφαρμογών ευέλικτης εργασίας.
Σήμερα, πόλεις όπως το Λονδίνο, το Παρίσι και η Νέα Υόρκη διερευνούν τους νέους τρόπους της αστικής ζωής, καθώς χιλιάδες επιχειρήσεις σκοπεύουν στη μείωση της έκτασης του χώρου τους.
Ακόμη, ενδέχεται να ακολουθήσει μετατροπή των εργασιακών χώρων σε συνοικιακούς κόμβους, με αυτούς τους χώρους να υποστηρίζουν ευρύτερες κοινοτικές δραστηριότητες. Έτσι, η διοικητική περιφέρεια του Παρισιού έχει ήδη δεσμευτεί να μετατρέψει το ένα τρίτο των μη ανεπαρκώς αξιοποιημένων χώρων εργασίας σε κατοικίες.
Παρόλα αυτά, δεν είναι μόνο τα γραφεία που πρόκειται να μετατραπούν σε συνδεδεμένες, κοινότητες συνοικιακών μπλοκ. Ακόμη και πριν από την πανδημία, πολλοί ιδιοκτήτες μεγάλων ακινήτων του Ηνωμένου Βασιλείου έψαχναν και εξέταζαν το σενάριο μετατροπής των καταστημάτων λιανικής πώλησης σε κατοικίες.
Μάλιστα η John Lewis και το IKEA επιδιώκουν και οι δύο να αναβαθμίσουν το χώρο λιανικής πώλησης σε ένα μείγμα ιδιωτικών, προσιτών και κοινωνικών κατοικιών. Παράλληλα, αυτές οι επιδιώξεις ευθυγραμμίζονται απόλυτα με μια έκθεση του 2020 από το Ίδρυμα Κοινωνικής Αγοράς, αλλά και με το σύνολο της δημόσιας πολιτικής σκέψης, η οποία υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου θα πρέπει να μετατρέψει τις άδειες αγορές σε οικιακούς κόμβους.
Η παραπάνω έρευνα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η αντικατάσταση του εμπορικού χώρου με οικιστική ιδιοκτησία θα μπορούσε να δημιουργήσει 800.000 επιπλέον σπίτια και έτσι το 2021, τα γραφεία και οι εμπορικές στοές θα γίνουν οικιστικοί κόμβοι με συνοικιακούς χώρους εργασίας, λιανικής πώλησης και αναψυχής.
Αυτή η εξέλιξη θα διευκολυνθεί και από τη συνεχιζόμενη επανεξέταση των ατομικών και κοινοτικών αναγκών, οδηγώντας σε περαιτέρω αύξηση την διαγενεακή συμβίωση. Η ανεξάρτητη διαβίωση στις δυτικές κοινωνίες αποτελεί μία σχεδόν επαρκή ένδειξη ενηλικίωσης, αλλά η συμβίωση δεν θέτει απολύτως κανένα εμπόδιο σε αυτό.
Έτσι, φαίνεται να προδιαγράφεται ήδη η κατασκευή νέων οικογενειακών κατοικιών που ενσωματώνουν μια παρακείμενη μονάδα για ηλικιωμένους γονείς. Αυτή η μονάδα, θα γίνει στη συνέχεια το πρώτο σπίτι για τα ενήλικα παιδιά, μέχρι να μετακινηθούν στη συνέχεια στο σπίτι της οικογένειας και οι γονείς να γίνουν οι κάτοικοι της παρακείμενης μονάδας, διατηρώντας ο καθένας έναν βαθμό ανεξαρτησίας σε όλα τα στάδια.
Η διαβίωση, είναι, επίσης, κάτι που μπορεί να συμβεί μεταξύ αγνώστων ανθρώπων, οδηγώντας σε υψηλότερα επίπεδα ανεξαρτησίας.
Ακόμη και στον τομέα της ενοικίασης κατοικιών, οι ιδιοκτήτες κινούνται προς το σενάριο της προώθησης της συνδιαβίωσης, με το ένα τρίτο των επενδυτών και των φορέων εκμετάλλευσης ιδιωτικών ενοικιαζόμενων κατοικιών να εξετάζουν αυτήν την λύση για να διατηρήσουν την ισορροπία στην αγορά ενοικίασης.
Αυτή η εξέλιξη της συλλογικής διαβίωσης δεν αφορά μόνο τη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Εξυπηρετεί, συγχρόνως, τον περιβαλλοντικό εξωραϊσμό των συνοικιών. Πιο συγκεκριμένα, η δανική έννοια της «πυκνής αρχιτεκτονικής», στην οποία τα κτίρια διατηρούνται χαμηλά και σε κοντινές αποστάσεις το ένα από το άλλο ενισχύει και ενδυναμώνει την κοινωνική επαφή και έχει οδηγήσει στην έννοια του λεγόμενου «soft city» , το οποίο προϋποθέτει ότι τα όρια μεταξύ του εσωτερικού και εξωτερικού χώρου είναι θολά και όχι αυστηρά προκαθορισμένα, επιτρέποντας την συνύφανση των εξωτερικών ιδιωτικών χώρων με τους δημόσιους κοινούς χώρους!
Δύο νέοι δρόμοι, για παράδειγμα, μπορούν να δημιουργήσουν έναν ανανεωμένο δημόσιο χώρο όπου ένας δρόμος, φερειπείν, διευρύνεται για να γίνει μια δημόσια πλατεία, ενισχύοντας την κίνηση των περαστικών και την αλληλεπίδραση της κοινότητας.
Έτσι, μια παρόμοια φιλοσοφία βρίσκεται πίσω από την ανακατασκευή της οδού Dronningensgade στην περιοχή Christianshavn της Κοπεγχάγης.
Βρίσκεται δίπλα σε μια δημόσια πλατεία, κοντά στην κεντρική οδό, ενώ παράλληλα ποικίλοι χώροι μη οικιστικής χρήσης έχουν ακμάσει -καταστήματα, γραφεία, εστιατόρια και χώροι μουσικής και μια σειρά διαφορετικών τύπων κατοικιών, συμπεριλαμβανομένης μιας φοιτητικής κατοικίας βρίσκονται εκεί . Ακόμη, μία αυλή περιλαμβάνει βρεφονηπιακό σταθμό κα ένα κοινόχρηστο πλυντήριο.
Η διαγενεακή συμβίωση και οι αντίστοιχες κοινότητες του 2021 είναι μια λύση που προτείνεται για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της ανέχειας και της φτώχειας. Οι αναδιαμορφωμένοι και ανακαινισμένοι οικιστικοί, εταιρικοί και εμπορικοί χώροι θα επιτρέψουν στους επαγγελματίες, τους διευθυντές, τους εργαζόμενους και τις υπηρεσίες όλων των ειδών να ζουν ο ένας δίπλα στον άλλο μέσα σε ένα κλίμα συλλογικό και κοινοτικό.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
