Θα έπρεπε κανείς να καταβάλει ιδιαίτερη προσπάθεια για να εντοπίσει κάποιον που δεν αισθάνεται ενθουσιασμένος στην ιδέα ότι σε λίγες μέρες πρόκειται να αποχαιρετήσουμε μια πολύ δύσκολη χρονιά.
Ορισμένες πτυχές της ζωής όπως αυτή θα εξελιχθεί το 2021 είναι ήδη σε εξέλιξη, καθώς το εμβόλιο, που θα βάλει ένα τέλος στους περιορισμούς της πανδημίας, έχει ήδη ξεκινήσει να εφαρμόζεται και συγχρόνως στην Αμερική εκλέχθηκε νέος πρόεδρος.
Παρόλα αυτά, οι επιχειρήσεις των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης έχουν ακόμα δρόμο προς τον μετασχηματισμό, καθώς διαθέτουν ένα μεγάλο εύρος πρακτικών και τμημάτων που χρειάζονται επανεξέταση και αναθεώρηση.
Η τηλεόραση έχει ανάγκη από μία δημιουργική αναθεώρηση
Σήμερα, πολλοί από τους κορυφαίους παίκτες της τηλεόρασης (linear TV) κινούνται γρήγορα προς την εποχή της “συνδεδεμένης” τηλεόρασης. Ωστόσο, η ίδια η τηλεόραση έχει ανάγκη από μια νέα και δημιουργική επιχειρηματική αναθεώρηση.
Οι προκλήσεις για τον χώρο της τηλεόρασης μόλις ξεκίνησαν με την πανδημία και δεν θα τελειώσουν όταν βγούμε από αυτήν.
Η γνωστή ακολουθία περιλαμβάνει τον συνεχώς αυξανόμενο ανταγωνισμό περιεχομένου από το Netflix , το YouTube και εκατομμύρια άλλους παραγωγούς και πλατφόρμες, συμπεριλαμβανομένων των δικτύων της Disney και της Peacock, τη πτωτική πορεία των αξιολογήσεων του προγράμματος και την επιτάχυνση της τάσης της συνδρομητικής τηλεόρασης.
Επιπλέον, οι αργοί ρυθμοί που ακολουθεί η αλλαγή της υποδομή της διαφημιστικής βιομηχανίας έχει πλήξει σημαντικά τους ραδιοτηλεοπτικούς φορείς και τα τηλεοπτικά δίκτυα τα τελευταία χρόνια χρόνια. Ωστόσο, η σύγχυση που δημιουργείται δεν θα πρέπει να οδηγήσει στον εφησυχασμό αλλά να στην ενεργή λήψη αποφάσεων.
Η τηλεόραση έχει στην διάθεση της ένα μεγάλο εύρος περιοχών που προσφέρονται για επανεξέταση και καινοτομία. Θα μπορούσε, επί παραδείγματι, να αναθεωρηθεί η δομή του προγράμματος στην ζώνη του primetime ή ακόμη να δημιουργηθούν νέες συνεργασίες και επιχειρηματικά μοντέλα με εταιρείες τυχερών παιχνιδιών, δημιουργούς Tik Tok και διαφημιστές.
Ακόμη, θα μπορούσε να δοθεί περισσότερη προσοχή στα τηλεοπτικά δίκτυα που εκπέμπουν με βάση την γεωγραφική τοποθεσία ούτως ώστε να επιτευχθούν τα περισσότερο στοχευμένα διαφημιστικά μηνύματα.
Το μονοπώλιο των ισχυρών πυλώνων της τεχνολογίας και οι διαφημιστικές δαπάνες
Η μονοπωλιακή στάση των ισχυρών πυλώνων της τεχνολογίας (ξεκινώντας από το Facebook και το Google) διώκεται τώρα στα δικαστήρια από τους εισαγγελείς αλλά ακόμη και από τη διοίκηση Trump.
Μάλιστα, έγινε μεγάλος λόγος για το ντοκιμαντέρ «The Social Dilemma» το οποίο εισχώρησε σε βάθος και περιέγραψε την ευρύτερη και σκληρή πραγματικότητα που επιβάλλεται από τους γίγαντες της τεχνολογίας και τελικά οδηγεί στην σαρωτική καταπάτηση της ιδιωτικής ζωής και στην απομάκρυνση από τις πραγματικές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις.
Το ντοκιμαντέρ αυτό στελεχώνεται από τις ιδέες λαμπρών ακαδημαϊκών και πρώην στελεχών στον τομέα της τεχνολογίας.
Φυσικά, οι άμεσοι χρηματοδότες των ισχυρών τεχνολογικών φορέων δεν είναι το καταναλωτικό κοινό, αλλά οι διαφημιζόμενοι. Το τελευταίο τρίμηνο τα διαφημιστικά έσοδα του Facebook ήταν πάνω από 21 δισεκατομμύρια δολάρια ενώ τα έσοδα που δεν προέρχονταν από την διαφήμιση ανήλθαν σε 249 εκατομμύρια δολάρια.
Παράλληλα, τα τριμηνιαία έσοδα της Google ανήλθαν σε 46 δισεκατομμύρια δολάρια, με τα 37 δισεκατομμύρια δολάρια- ήτοι πάνω από το 80% – να προέρχεται από τους διαφημιζόμενους.
Είναι προφανές ότι η στροφή των διαφημιζόμενων προς τους τεχνολογικούς κολοσσούς έχει προκαλέσει ζημιά σε εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες ανεξάρτητους ψηφιακούς εκδότες περιεχομένου και εφημερίδες, ενώ ταυτόχρονα, υπονόμευσε το παραδοσιακό οικοσύστημα περιεχομένου και δημοσιεύσεων.
Ωστόσο, είναι εξίσου κατανοητό ότι χωρίς τις διαφημιστικές δαπάνες δεν θα ήταν εφικτή η αλματώδης εξέλιξη της τεχνολογίας και των εταιρειών που σχετίζονται με αυτή.Με δεδομένο αυτό, η διαφημιστική κοινότητα ίσως έπρεπε να λάβει δράση όχι μόνο για τα αντιμονοπωλιακά ζητήματα αλλά και για τα ευρύτερα ζητήματα πρόκλησης βλάβης στους πελάτες τους.
Εξάλλου, οι καταγγελίες κατά τη διάρκεια των ετών από τους πελάτες και τους επιχειρηματικούς συνεργάτες για την αλαζονεία και τις τακτικές εκφοβισμού των μεγάλων παικτών της αγοράς της τεχνολογίας είναι πολυάριθμες.
Επιπλέον, οι διαφημιζόμενοι – ειδικά οι μικρότεροι – καταλήγουν να έχουν ελάχιστες εναλλακτικές λύσεις για την εμβέλεια και την ακρίβεια των δεδομένων των μεγάλων τεχνολογικών εταιρειών.
Η βιομηχανία των μέσων οφείλει να ξεπεράσει το στενό πλαίσιο των δημογραφικών στοιχείων
Δεδομένης της κυριαρχίας των δημογραφικών στοιχείων – ηλικίας, φύλου, φυλής, εθνικότητας – στην παραδοσιακή διαφήμιση των μέσων ενημέρωσης και εν γένει στην αγορά , θα σκεφτόταν κανείς ότι η έκφραση «Η δημογραφία είναι το πεπρωμένο μας» είναι μία σύγχρονη ρήση κάποιου επιτυχημένου στελέχους. Ωστόσο, η φράση ανήκει στο παρελθόν και συγκεκριμένα σε έναν Γάλλο φιλόσοφο του 19ου αιώνα που ονομάζεται Auguste Comte.
Ο πολιτικός κόσμος είναι συχνά άκαμπτος σε ό,τι αφορά τον ρυθμό της αλλαγής και η αγορά των μέσων ενημέρωσης δεν ξεφεύγει τελείως από αυτόν τον κανόνα. Εντούτοις, τα αποτελέσματα των εκλογών του 2020 θα πρέπει να αποτέλεσαν ένα ισχυρό σοκ για τα όρια της βασισμένης στα δημογραφικά στοιχεία διαφήμισης.
Τα αποτελέσματα των εκλογών εξέπληξαν όσους υπέθεταν με σιγουριά ότι οι άνθρωποι διαφορετικού χρώματος είναι αυτόματα Δημοκρατικοί.
Έτσι, η New York Times υπέδειξε μεταξύ άλλων και απεικόνισε γραφικά τη στροφή προς το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων μέσα στους υποτιθέμενους Δημοκρατικούς πυρήνες ψηφοφόρων στην Νότια Φλόριντα και στο Τέξας, κατά μήκος δηλαδή των μεξικανικών συνόρων. Παράλληλα, σε πόλεις όπως το Σικάγο, οι κοινότητες μεταναστών μετατοπίστηκαν και αυτές προς τα δεξιά.
Το παραδοσιακό διαφημιστικό οικοσύστημα επιδιώκει τον τελευταίο καιρό να απομακρυνθεί από την εξάρτησή του από τα δημογραφικά στοιχεία σε ό,τι αφορά την αγορά και την πώληση μέσων.
Έτσι, εταιρείες όπως η NBCUniversal, η Disney και η ViacomCBS έχουν δημιουργήσει όλες νέα διαφημιστικά προϊόντα που κινούνται πέρα από τις παραδοσιακές δημογραφικές κατηγορίες.
Αναμφισβήτητα, πρόκειται για αξιόλογες προσπάθειες, αλλά το ποσοστό της γραμμικής τηλεόρασης που αγοράζεται και πωλείται εκτός των παραδοσιακών δημογραφικών κατηγοριών εξακολουθεί να αποτελεί ένα μικρό κλάσμα της συνολικής βιομηχανίας του θεάματος.
Καθίσταται σαφές, ότι δεν γίνεται λόγος μόνο για το πώς αγοράζονται και πωλούνται τα μέσα ενημέρωσης, αλλά και για το περιεχόμενο των μηνυμάτων που αυτά εκπέμπουν.
Μάλιστα, σε μια ενδιαφέρουσα μελέτη το περασμένο καλοκαίρι από την Morning Consult, το 32% των μαύρων Αμερικανών δεν θεωρεί ότι εκπροσωπείται επαρκώς στις διαφημίσεις και το 46% πιστεύει ότι αυτό συμβαίνει μόνο μερικές φορές.
Εν κατακλείδι, ο σκοπός δεν είναι η διατήρηση των ίδιων παλιών μηνυμάτων με μεγαλύτερη αυτήν την φορά συχνότητα, αλλά η ειλικρινής ακρόαση των διαφορετικών κοινοτήτων μέσα σε μια δημογραφική ομάδα. Ο χρόνος θα δείξει πώς μπορεί να αποδώσει αυτό το μοντέλο.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
