Η Arielle Eckstut είναι μία από τους βασικούς συνδημιουργούς του βιβλίου «The Secret Language of Color» και σύμφωνα με τα λεγόμενα της δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη ιστορία με αρχή μέση και τέλος για τα χρώματα των Χριστουγέννων.
Προφανώς, η ανακήρυξη του κόκκινου και του πράσινου ως χριστουγεννιάτικα χρωματικά σύμβολα δεν έγινε εν μία νυκτί. Έτσι, πίσω από αυτά υπάρχει μια μακρά ιστορία που περιπλέκεται με το πέρας των χρόνων.
Πιο συγκεκριμένα, το πιο ενδιαφέρον στοιχείο για τον συνδυασμό κόκκινων και πράσινων χρωμάτων κατά την περίοδο των Χριστουγέννων είναι ότι αφορούν σε έναν συνδυασμό των στοιχείων της ομορφιάς της φύσης από την μία και της κυρίαρχης τάσης του εμπορίου από την άλλη, τα όποια όταν συνυφαίνονται μεταξύ τους δημιουργούν την εικόνα αυτών των δύο χρωμάτων στο συλλογικό ασυνείδητο των καταναλωτών ως τα χρώματα των Χριστουγέννων.
Σε ένα πρώτο επίπεδο οφείλει να εξεταστεί ο παράγοντας της φύσης. Έτσι, όταν σκέφτεται κανείς τα Χριστούγεννα και τα ψυχρότερα κλίματα, σκέφτεται ταυτόχρονα μάλλον τα πουρνάρια και τα φωτεινά κόκκινα μούρα που στέκονται πάνω στο πράσινο φύλλωμα του δέντρου.
Επιπλέον, υπάρχει μια μακρά ιστορία για τις βελανιδιές και την σημασία που οι άνθρωποι τους αποδίδουν, συμπεριλαμβανομένου του αγκάθινου στέμματος για τον Ιησού.
Έτσι, κατά την διάρκεια της περιόδου των διακοπών, επειδή οι βελανιδιές αποτελούν μία φωτεινή νότα στα περιβάλλοντα με ψυχρότερα κλίματα, η φύση τα έχρησε με κάποιο τρόπο σύμβολα και ακόμη οι ειδωλολάτρες το χρησιμοποίησαν κατά κόρον.
Μέχρι και σήμερα, εξακολουθούμε να σκεφτόμαστε τις βελανιδιές σε απόλυτη συσχέτιση με τα Χριστούγεννα.
Συγχρόνως, οι Βικτοριανοί συνέδεαν συχνά το κόκκινο και το πράσινο με την περίοδο των Χριστουγέννων. Ωστόσο, μία σύντομη ιστορική αναδρομή, για παράδειγμα, στις βικτοριανές χριστουγεννιάτικες κάρτες, αποδεικνύει ότι δεν κυριαρχούνταν μόνο από το κόκκινο και το πράσινο χρώμα.
Ταυτόχρονα, μπορεί κανείς να διακρίνει κόκκινο και μπλε, μπλε και πράσινο, μπλε και άσπρο και πολλές ακόμη διαφορετικές παλέτες. Φυσικά, υπάρχουν μερικά κόκκινα και πράσινα στοιχεία, αλλά δεν είναι αυτά που κυριαρχούν στο τοπίο.
Αν τώρα αποφασίσει κανείς να εξετάσει τον Άγιο Βασίλη κατά τη διάρκεια των βικτοριανών χρόνων, δεν πρόκειται να βρει απεικονίσεις με κόκκινες ρόμπες όπως αυτές που συνηθίσαμε να βλέπουμε σήμερα.
Στη συνέχεια, ο Άγιος Βασίλης κάνει ένα άλμα στις αρχές του 20ου αιώνα όπου βλέπουμε πολλούς διαφορετικούς καλλιτέχνες να τον απεικονίζουν πράγματι με κόκκινες ρόμπες.
Ακόμη, δημιουργείται μια πιο χαρούμενη, παχύτερη φιγούρα σε σχέση με οποιαδήποτε απεικόνιση προϋπήρχε. Στη συνέχεια, φτάνουμε περίπου στο 1931, όπου η Coca-Cola προσλαμβάνει έναν καλλιτέχνη ονόματι Haddon Sundblom για να απεικονίσει τον Άγιο Βασίλη.
Σε αυτό το σημείο, δημιουργείται αυτός ο παχουλός, χαρούμενος, κοκκινοντυμένος τύπος με τα μακριά γένια και τις μεγάλες ασπροκόκκινες ρόμπες. Ωστόσο, ο Haddon Sundblom δεν είναι ο πρώτος που τον παρουσιάζει κάπως έτσι, αλλά αφότου η Coca-Cola χρησιμοποίησε αυτή τη διαφήμιση ως τη μεγάλη εκστρατεία των Χριστουγέννων με παρουσία σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, η φιγούρα καθιερώθηκε.
Σε αυτό το χρονικό σημείο, εντοπίζεται ουσιαστικά η αυτόματη σύνδεση των χρωμάτων του κόκκινου και του πράσινου με την περίοδο των Χριστουγέννων.
Εν κατακλείδι, είναι ένας συνδυασμός της φύσης, με τα κόκκινα μούρα και το πράσινο φύλλωμα από την μία, και του εμπορικού παιχνιδιού, με την Coca-Cola και τα λαμπερά κόκκινα ρούχα από την άλλη, αυτά που σταθεροποιήσαν στη φαντασία μας αυτά τα χρώματα ως τα πιο αντιπροσωπευτικά χρώματα της χριστουγεννιάτικης περιόδου.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
