Ο τομέας της αυτοκινητοβιομηχανίας χαρακτηρίζεται συνολικά από μία ρευστότητα, με τον άνεμο της αλλαγής να φυσάει από πολλές κατευθύνσεις – κοινωνικές, πολιτικές, περιβαλλοντικές, τεχνικές κ.ά.
Κατά καιρούς έχουν αναφερθεί πολλές από τις βραχυπρόθεσμες και μεσοπρόθεσμες επιπτώσεις, αλλά παρακάτω σχολιάζονται μερικές λιγότερο προφανείς μακροπρόθεσμες τάσεις που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο θα μεταφερόμαστε στο μέλλον.
Μέχρι πριν από λίγο καιρό, οι ειδήμονες της βιομηχανίας σύσσωμοι συμφωνούσαν στο σενάριο ενός σύντομου και σκοτεινού μέλλοντος για το αυτοκίνητο ως μέσο μεταφοράς.
Το σενάριο που προέβλεπαν μετατοπίστηκε σημαντικά από την προσωπική μεταφορά στη μαζική διαμετακόμιση. Η συνεχώς αυξανόμενη αστικοποίηση και συγκέντρωση σήμαινε ότι η πλειονότητα θα έκανε χρήση ενός ιστού πολλαπλών τρόπων μεταφοράς που περιλαμβάνουν τρένα, λεωφορεία, δίκτυα μετρό, περπάτημα, υπηρεσίες ποδηλασίας και ούτω καθεξής.
Το σενάριο αυτό συνεχίζονταν με προβλέψεις που έλεγαν ότι το αυτοκίνητο θα περιοριστεί στο πλαίσιο της περιστασιακής ενοικίασης για ταξίδια ή για την μετακίνηση μεγάλων αντικειμένων.
Ακόμη, φαινόταν ότι όλο και λιγότεροι άνθρωποι θα μάθουν να οδηγούν αφού τα αυτόνομα οχήματα θα ήταν πανταχού παρόντα και το παραδοσιακό αυτοκίνητο θα ακολουθούσε πορεία ανάλογη αυτής των δεινοσαύρων: θα εξαφανιζόταν. Αλλά οι προβλέψεις πολλές φορές υπάρχουν για να διαψεύδονται από την έκβαση των πραγμάτων.
Μετά την έκρηξη της πανδημίας, οι μαζικές μεταφορές έχουν εκτοπιστεί στο περιθώριο και ακόμη και οι αρχές προτρέπουν την αποφυγή της χρήσης τους.
Οι εργαζόμενοι και οι εργοδότες έχουν ανακαλύψει ότι η εργασία από το σπίτι δεν είναι απλά εφικτή αλλά, σε πολλές περιπτώσεις, είναι και επιθυμητή. Εάν, τώρα, οι επαγγελματικές συναντήσεις γίνονται μέσω βίντεο και ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή WhatsApp ομάδες, τότε γιατί να συμβιβαστεί κανείς με τις ακριβές τιμές των ακινήτων για να ζήσει κοντά σε ένα γραφείο που δεν χρησιμοποιείται πλέον; Γιατί να μην απαλλαχθεί από τη μετακίνηση και τους περιορισμούς που αυτή θέτει;
Δεν είναι λίγες οι εταιρείες που έχουν ήδη δηλώσει ότι δεν επιστρέφουν στους κανονικούς ρυθμούς εργασίας από το σπίτι. Αυτό είναι τώρα το νέο φυσιολογικό.
Ωστόσο,το νέο γεωγραφικά διευρυμένο εργατικό δυναμικό έχει διαφορετικές ανάγκες μεταφοράς από αυτές που δημιουργεί το γραφείο και τις δεσμεύσεις της πόλης.
Στις μικρές πόλεις και τα εξοχικά σπίτια τους πρέπει πηγαίνουν σε τοπικά καταστήματα, σχολεία και άλλους προορισμούς που δεν εξυπηρετούνται από μαζική διαμετακόμιση. Εν ολίγοις, χρειάζονται αυτοκίνητα. Ποιος θα το φανταζόταν;
Συγχρόνως, η ιδιοκτησία φαίνεται να είναι εκτός μόδας σε κάθε τύπου περιοχή και οικισμό. Στον αντίποδα, το μοντέλο συνδρομής ευδοκιμεί από τα γυμναστήρια, τα έπιπλα, την προσωπική υγιεινή, τις προμήθειες των κατοικίδιων ζώων έως τα πλυντήρια-στεγνωτήρια και το κρασί.
Η περίπτωση των αυτοκινήτων δεν διαφέρει. Η κατοχή και η λειτουργία ενός ιδιόκτητου αυτοκινήτου μπορεί να φαίνεται μία δαπανηρή και ενοχλητική διαδικασία.
Ωστόσο, υπάρχουν λέσχες αυτοκινήτων που απευθύνονται σε ανθρώπους που δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά την αγορά ενός αυτοκινήτου, ή δεν την επιθυμούν, όπως οι νεότεροι οδηγοί ή εκείνοι που ζουν σε μεγάλες πόλεις και δεν χρειάζονται συχνά ένα αυτοκίνητο.
Η μίσθωση έχει αποδειχθεί πολύ δημοφιλής τόσο μεταξύ των ατόμων όσο και των εταιρειών – μόνο το 2019, η παγκόσμια αγορά χρηματοδοτικής μίσθωσης αυτοκινήτων αυξήθηκε κατά 3, 9% φτάνοντας τα 7, 9 εκατομμύρια μονάδες – και φαίνεται να έχει μια έτοιμη αγορά μεταξύ εκείνων που θέλουν μια λύση all-in-one για την εξυπηρέτηση, τη φορολογία, την ασφάλιση, τις εγγυήσεις και τις άλλες κατηγορίες που αφορούν την ιδιοκτησία των αυτοκινήτων.
Επιπλέον, με αυτόν τον τρόπο οι χρήστες μπορούν συχνά να οδηγήσουν ένα νεότερο, ωραιότερο αυτοκίνητο από ό, τι θα μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά. Μια πρόσφατη μελέτη προβλέπει ότι η παγκόσμια αγορά χρηματοδοτικής μίσθωσης θα αυξηθεί περίπου στο 9% από το 2020 έως το 2030. Πρόκειται, συνολικά μια μεγάλη επιχείρηση που εξακολουθεί να μεγαλώνει.
Εντούτοις, η μίσθωση εξακολουθεί να συνεπάγεται την “κατοχή” ενός αυτοκινήτου για μια καθορισμένη περίοδο. Το μοντέλο της συνδρομής αποδεικνύεται πολύ πιο ευέλικτο.
Οι κατασκευαστές όπως η Audi, η Mercedes-Benz και η Cadillac έχουν εφαρμόσει ένα μοντέλο μέλους στο οποίο μπορείτε να επιλέξετε ένα όχημα και στη συνέχεια να το αλλάξετε για διαφορετικό τύπο, εάν αλλάξουν οι ανάγκες σας.
Σε μερικά παραδείγματα, μπορείτε, ας πούμε, να έχετε ένα SUV για το χειμώνα και στη συνέχεια να αλλάζετε το μοντέλο για τις καλοκαιρινές διακοπές.
Και από την άλλη υπάρχουν τα αυτόνομα αυτοκίνητα, τα οποία βρίσκονται υπό εξέλιξη εδώ και πολλά χρόνια. Πού είναι; Γιατί το αυτοκίνητό σας δεν σας μεταφέρει ακόμα στο σούπερ μάρκετ ενώ διαβάζετε ή παρακολουθείτε μια ταινία;
Η απάντηση σχετίζεται με το ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα πιο περίπλοκο ζήτημα από ό, τι μπορούμε να σκεφτούμε. Αποδεικνύεται παρά κάποιες ενδείξεις για το αντίθετο ότι οι άνθρωποι είναι στην πραγματικότητα πολύ καλοί στην αποκωδικοποίηση ενός πολύπλοκου συνόλου εισόδων και τη μετάφραση αυτού στο τιμόνι, το φρενάρισμα, τη σηματοδότηση και όλα τα άλλα στοιχεία της οδήγησης.
Η αυτόνομη τεχνολογία δεν είναι αρκετή για αυτήν την σύνθετη σκέψη ακόμα, εκτός από πολύ απλές δοκιμές, όπως ο στόλος των minivans της Chrysler , οι οποίοι επί του παρόντος περιστρέφονται προσεκτικά γύρω από κάποια προάστια του Phoenix της Arizona.
Επιπλέον, οι καταναλωτές δεν επιθυμούν να αισθάνονται περιττοί. Έτσι, η απόλυτη αυτονομία έρχεται σε αντίθεση με το ιδανικό του γιατί μερικοί άνθρωποι αγοράζουν ένα αυτοκίνητο: δύναμη, έλεγχος και εξουσία.
Φυσικά, υπάρχουν λειτουργικές ανησυχίες γύρω από την τεχνολογία και την ικανότητα αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν και άλλου είδους αγωνίες υπαρξιακής φύσεως.
Δεν είναι λίγοι οι κατασκευαστές που ενσωματώνουν πλέον στα μοντέλα τους έναν βαθμό αυτονομίας. Ωστόσο, υπάρχει πάντα ο παράγοντας του απροσδόκητου να αντιμετωπιστεί , οπότε δεν προβλέπεται η πλήρης αυτονομία να βρίσκεται στο φύλλο spec στο κοντινό μέλλον.
Υπάρχει, όμως, πραγματική ζήτηση; Ενδεχομένως ναι! Αυτό όμως προς το παρόν αφορά κλάδους όπως εταιρείες φορτηγών και εταιρείες ταξί.
Ακόμη, η Βαρκελώνη μόλις ανακοίνωσε ένα σχέδιο σχετικά με το οποίο θα ξεκινήσει δοκιμές ιπτάμενων ταξί το 2022. Τον Ιούλιο του περασμένου έτους, η ισπανική εταιρεία τεχνολογίας Tecnalia παρουσίασε το πρωτότυπο της για ένα αεροπορικό ταξί χωρίς πιλότο.
Σχεδιασμένο για να μεταφέρει άτομο ή φορτίο μέχρι 150 κιλά, διαθέτει ύψος πορείας μεταξύ 100 και 300 μέτρων και μπορεί να καλύψει αποστάσεις μέχρι και 15 χιλιομέτρων σε 15 λεπτά. Ταυτόχρονα, η Uber, επίσης, έχει κάνει ανακοινώσεις σχετικά με την εναέρια αγορά ταξί.
Το μέλλον της επιστημονικής φαντασίας φαίνεται να είναι εδώ. Αλλά πάλι, οι προβλέψεις ποτέ δεν δίνουν εγγυήσεις.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
