Στις ΗΠΑ οι ανησυχίες για την προστασία της ιδιωτικής ζωής έχουν αποτρέψει τη θέσπιση παρόμοιου προγράμματος και έτσι αν και οι Αμερικανοί παρακολουθούν τον αριθμό των περιπτώσεων κοροναϊού στις πολιτείες τους και στις πόλεις τους, έχουν λίγες – αν υπάρχουν – λεπτομέρειες σχετικά με το πού μολύνονται οι άνθρωποι ή ποιος θα είναι ο κίνδυνος να πάνε, για παράδειγμα, στο μανάβικο της γειτονιάς τους.
Στη Νότια Κορέα ωστόσο, η κατάσταση είναι διαφορετική.Οι άνθρωποι λαμβάνουν λεπτομερείς ειδοποιήσεις μέσω μηνύματος κάθε φορά που κάποιος στη γειτονιά του βρίσκεται θετικός με κορονοϊό.
Τα μηνύματα ονομάζουν τις συγκεκριμένες επιχειρήσεις που επισκέφτηκε πρόσφατα το άτομο και ποια διαδρομή ταξιδιού πήρε για να φτάσει εκεί.
Αυτός ο τύπος δημόσιας αποκάλυψης, που έγινε εφικτός από τη νομοθεσία που εγκρίθηκε μετά το ξέσπασμα της MERS της Νότιας Κορέας το 2015, επέτρεψε σε επιχειρήσεις που δεν είχαν μολυσμένους πελάτες ή προσωπικό να παραμείνουν ανοιχτές – αποτρέποντας τόσο σοβαρή οικονομική επίπτωση από την πανδημία όπως βίωσαν οι ΗΠΑ – και ήταν πιο αποτελεσματικοί στη μείωση των θανάτων από τον COVID-19.
Η Νότια Κορέα και οι ΗΠΑ αναγνώρισαν -και οι δύο- κρούσματα κοροναϊού στις 13 Ιανουαρίου. Στις 22 Μαΐου, ο συνολικός αριθμός κρουσμάτων της Νότιας Κορέας ήταν 11.142. Οι ΗΠΑ είχαν περισσότερα από 1.570.000.
Δύο φορές την ημέρα, οι τοπικές αρχές της Κορέας δημοσιεύουν μια λίστα επιβεβαιωμένων κρουσμάτων, μαζί με το πού και τον τρόπο με τον οποίο ταξίδεψαν οι άνθρωποι αυτοί τις τελευταίες ημέρες, με βάση τα δεδομένα GPS και τις συναλλαγές με πιστωτικές κάρτες.
Οι άνθρωποι βλέπουν αυτές τις πληροφορίες και στη συνέχεια μπορούν να αποφύγουν να πάνε σε γειτονιές υψηλού κινδύνου.
Εάν κάποιος πήγε για παράδειγμα στα Starbucks σε μια συγκεκριμένη γειτονιά – τότε υπάρχει πιθανότητα να ήταν επίσης δίπλα στο μολυσμένο άτομο. Έτσι, εάν έχει συμπτώματα, μπορεί να πάει να κάνει το test.
Οπλισμένοι με αυτές τις πληροφορίες, οι άνθρωποι άλλαξαν πραγματικά τη συμπεριφορά τους, λένε οι ερευνητές.
Σύμφωνα με τα δεδομένα foot traffic και GPS, οι Νοτιοκορεάτες άλλαξαν τη συμπεριφορά τους ανταποκρινόμενοι σε συγκεκριμένες πληροφορίες για την περιοχή, ειδικά τα σαββατοκύριακα και ιδιαίτερα εκείνοι άνω των 60 ετών.
Οι ερευνητές είδαν πτώση 18% το Σαββατοκύριακο σε μετακινήσεις για άτομα κάτω των 60 ετών και πτώση 44% για άτομα άνω των 60 ετών, στο κέντρο της Σεούλ όταν ο αριθμός των μολυσμένων κρουσμάτων αυξήθηκε εκεί.
Σε γενικές γραμμές, οι κάτοικοι ταξίδεψαν λιγότερο σε περιοχές με γνωστές περιπτώσεις, σε σύγκριση με τη συμπεριφορά τους πριν από τη δημοσίευση των κρουσμάτων, παρόλο που δεν υπήρχε επιβολή της κυβέρνησης.
Στις ΗΠΑ, όπου οι πολιτείες είχαν διαφορετικές εντολές διαμονής στο σπίτι, οι άνθρωποι αγωνίστηκαν να ακολουθήσουν αυτές τις εντολές ή την κοινωνική απόσταση όταν βγαίνουν για να ψωνίσουν, σύμφωνα με τις αναφορές.
Ένα αναλυτικό εργαλείο από το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ υπολόγισε ότι κατά μέσο όρο, μια κυβερνητική εντολή για διαμονή στο σπίτι είχε ως αποτέλεσμα «μόλις 4,3% αλλαγή συμπεριφοράς».
Οι ερευνητές του UC San Diego διαμόρφωσαν τρία διαφορετικά σενάρια – καμία αλλαγή στη συμπεριφορά, ένα μερικό lockdown και lockdown – και τα συνέκριναν με το δημόσιο σύστημα δημοσιοποίησης στη Σεούλ.
Σε σύγκριση με το σενάριο ‘’καμία αλλαγή συμπεριφοράς’’, η δημοσιοποίηση μείωσε τον αριθμό των περιπτώσεων COVID-19 κατά 400.000 και τους θανάτους κατά 13.000 στην πόλη της Σεούλ.
Στο μοντέλο “lockdown’’ εκείνοι κάτω των 60 ετών υπέστησαν πλήγμα στην οικονομική τους ευημερία, που σημαίνει το βιοτικό τους επίπεδο και τη γενική ευημερία τους, δύο φορές μεγαλύτερο από ό, τι σε μια κατάσταση πλήρους δημοσιοποίησης.
Σε σύγκριση με το lockdown, αυτή η στρατηγική δημόσιας αποκάλυψης σώζει περισσότερες ζωές με χαμηλότερο οικονομικό κόστος.
Στο σενάριο “μερικού lockdown” ήταν ακόμη οικονομικά δαπανηρό και επίσης το λιγότερο αποτελεσματικό για τον περιορισμό των κρουσμάτων σύμφωνα με την έρευνα.
Υπάρχουν, φυσικά, ζητήματα απορρήτου. Αυτές οι πληροφορίες στις οποίες βασίζεται το σύστημα της Νότιας Κορέας προέρχονται από συμβάσεις μεταξύ της κυβέρνησης και των ιδιωτικών εταιρειών που συλλέγουν συναλλαγές με πιστωτική κάρτα και δεδομένα GPS.
Αν και δεν αποκαλύπτονται ονόματα ασθενών με COVID-19, εξακολουθούν να υπάρχουν ανησυχίες, τόσο με την κυβέρνηση που διαθέτει αυτές τις πληροφορίες, όσο και για το τι μπορεί να αποκαλύψουν αυτές οι πληροφορίες.
Οι ερευνητές λένε ότι αυτή η απώλεια απορρήτου πρέπει να μετρηθεί σε σχέση με τα οφέλη για τη δημόσια υγεία. Μήνες σε αυτήν την πανδημία οι άνθρωποι βιώνουν και αισθάνονται το κόστος του πλήρους lockdown.
Γι ‘αυτό υπάρχει τεράστια απαίτηση για το άνοιγμα των επιχειρήσεων και της οικονομίας. Μετά από τα πρώτα ανοίγματα, ωστόσο, περισσότερες από δώδεκα πολιτείες έχουν δει ρεκόρ υψηλών νέων περιπτώσεων COVID-19 και οι ειδικοί στον τομέα της υγείας προειδοποίησαν νωρίς για πιθανό δεύτερο κύμα.
Οι ΗΠΑ δεν μπόρεσαν να εφαρμόσουν μια εθνική πρακτική δημοσιοποίησης πληροφοριών ούτως ή άλλως, επειδή απαιτεί νέα νομοθεσία και νομική και τεχνολογική υποδομή, όπως νέες συμφωνίες μεταξύ ιδιωτικών εταιρειών και κυβερνήσεων.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
