Υπολογίζεται ότι η αξία της αγοράς του online delivery φαγητού στην χώρα μας ανέρχεται σε περίπου 500 εκατ. ευρώ.
H οnline παραγγελιοληψία εκτιμάται πως αντιστοιχεί περίπου στο 20% της αγοράς παραγγελιοληψίας έτοιμου φαγητού στην Ελλάδα αφού το υπόλοιπο 80% διεκπεραιώνεται τηλεφωνικά.
Αξίζει δε να σημειωθεί ότι σύμφωνα με το Εργαστήριο Ηλεκτρονικού Εμπορίου (Eltrun) του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, η online παραγγελιοληψία έτοιμου φαγητού είναι η τρίτη πιο συχνή υπηρεσία που χρησιμοποιούν οι Ελληνες, μετά την online ενοικίαση τουριστικού καταλύματος και τη λήψη άλλων τουριστικών υπηρεσιών.
Το παιχνίδι στον κλάδο άνοιξε για τα καλά το 2015, με σημαντικές επενδύσεις σε ψηφιακές υπηρεσίες και κανάλια διανομής και εξυπηρέτησης.
Την εκκίνηση έκανε η γερμανική εταιρεία Delivery Hero, η οποία εξαγόρασε έναντι 22 εκατ. ευρώ τον Νο1 παίκτη της ελληνικής αγοράς το e-food.gr.
Σήμερα η e-food.gr εκτελεί πάνω από 1,5 εκατ. παραγγελίες τον μήνα και συνεργάζεται με 5.800 καταστήματα πανελλαδικά, κατέχοντας την αδιαμφισβήτητη πρωτοκαθεδρία στον κλάδο.
Μια νέα άφιξη ήταν η Wolt η οποία ξεκίνησε επίσημα τη λειτουργία της στην Αθήνα τον Ιανουάριο του 2019 και πρόκειται για μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες πλατφόρμες food delivery παγκοσμίως.
Ενδεικτική της δυναμικής και των προοπτικών των online delivery φαγητού είναι και η δραστηριοποίηση της Skroutz αλλά και της Cosmote με το Box.
Η μεγαλύτερη μηχανής αναζήτησης τιμών στην Ελλάδα μπήκε στον «πειρασμό» και δημιούργησε την πλατφόρμα online delivery φαγητού Skroutzfood.gr, εμπλουτίζοντας τις υπηρεσίες που προσφέρει στους περίπου 7,5 εκατομμύρια μοναδικούς επισκέπτες σε μηνιαία βάση και στους 1,5 εκατομμύρια εγγεγραμμένους χρήστες.
Το Skroutzfood.gr ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο και μετά από σχεδόν 3 μήνες και πριν το κλείσιμο της χρονιάς λανσαρίστηκε το Box της Cosmote.
Δεδομένου ότι οι περισσότερες online εταιρείες λαμβάνουν προμήθεια γύρω στο 8-10% από το κάθε κατάστημα με το οποίο συνεργάζονται, η συγκεκριμένη αγορά αναμένεται, αν επαληθευτούν οι εκτιμήσεις να τζιράρει κοντά στα 50 εκατ. ετησίως.
Το σχήμα της παγκόσμιας αγοράς σήμερα
Σε παγκόσμιο επίπεδο, η αγορά για την παράδοση τροφίμων ανέρχεται σε 83 δισ. Ευρώ, ή 1% της συνολικής αγοράς τροφίμων και 4% σε τρόφιμα που πωλούνται μέσω εστιατορίων και αλυσίδων γρήγορου φαγητού.
Έχει ήδη ωριμάσει στις περισσότερες χώρες, με συνολικό ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 3,5% για τα επόμενα χρόνια.
Ο πιο συνηθισμένος τρόπος παράδοσης είναι το παραδοσιακό μοντέλο, στο οποίο ο καταναλωτής τοποθετεί μια παραγγελία στην τοπική πιτσαρία ή το κινέζικο εστιατόριο (αν και όλα τα είδη εστιατορίων, ιδιαίτερα στις αστικές περιοχές, προσφέρουν τώρα παράδοση) και περιμένουν από το κατάστημα να φέρει το φαγητό στην πόρτα.
Αυτή η παραδοσιακή κατηγορία έχει ένα μερίδιο αγοράς 90%, και οι περισσότερες από αυτές τις παραγγελίες – σχεδόν τα τρία τέταρτα – εξακολουθούν να τοποθετούνται τηλεφωνικά.
Ωστόσο, όπως και σε πολλούς άλλους τομείς, η άνοδος της ψηφιακής τεχνολογίας αναδιαμορφώνει την αγορά.
Οι καταναλωτές που συνηθίζουν να ψωνίζουν online μέσω εφαρμογών ή ιστότοπων, με μέγιστη ευκολία και διαφάνεια, αναμένουν όλο και περισσότερο την ίδια εμπειρία όταν πρόκειται για παραγγελία φαγητού.
Δύο τρόποι για online διανομή τροφίμων
Δύο τύποι διαδικτυακών πλατφορμών έχουν αναπτυχθεί για να καλύψουν αυτό το κενό. Ο πρώτος τύπος είναι οι “Aggregators”, οι οποίοι εμφανίστηκαν περίπου πριν από 15 χρόνια και ο δεύτερος είναι οι παίκτες “New delivery”που εμφανίστηκαν μετά περίπου μετά το 2013.
Και οι δύο επιτρέπουν στους καταναλωτές να συγκρίνουν μενού, να δημοσιεύουν κριτικές και να κάνουν παραγγελίες από διάφορα εστιατόρια με ένα μόνο κλικ.
Οι Aggregators, οι οποίοι ανήκουν στην κατηγορία των παραδοσιακών παραδόσεων, απλά παραλαμβάνουν παραγγελίες από πελάτες και τις κατευθύνουν σε εστιατόρια που χειρίζονται την παράδοση. Αντίθετα, οι παίκτες “new delivery” δημιουργούν δικά τους δίκτυα εφοδιαστικής αλυσίδας, παρέχοντας παράδοση σε εστιατόρια που δεν έχουν τους δικούς τους οδηγούς.
“Aggregators”
Οι Aggregators βασίζονται στο παραδοσιακό μοντέλο διανομής τροφίμων, προσφέροντας πρόσβαση σε πολλά εστιατόρια μέσω μιας ενιαίας διαδικτυακής πύλης.
Οι Aggregators πληρώνονται ένα σταθερό περιθώριο της παραγγελίας, το οποίο καταβάλλεται από το εστιατόριο, και το εστιατόριο χειρίζεται την πραγματική παράδοση. Δεν υπάρχει επιπλέον κόστος για τον καταναλωτή.
Πέντε μεγάλοι, Takeaway, Delivery Hero, Foodpanda, GrubHub και Just Eat, έχουν επιτύχει παγκόσμια κλίμακα. Αυτοί οι 5 παίκτες τείνουν να επικεντρώνονται σε διαφορετικές περιοχές.
Σε εθνικό επίπεδο, υπάρχουν συνήθως δύο ή τρεις ανταγωνιστές που κυριαρχούν, κυρίως λόγω της ικανότητάς τους να δημιουργούν μια μεγάλη βάση χρηστών.
Η έρευνα δείχνει ότι μόνο το 26% των παραγγελιών παράδοσης πραγματοποιούνται σήμερα στο διαδίκτυο, αλλά αναμένεται ότι αυτό το μερίδιο θα αυξηθεί γρήγορα.
“New Delivery”
Ακριβώς όπως οι aggregators, οι εταιρείες “New Delivery” επιτρέπουν στους καταναλωτές να συγκρίνουν τις προσφορές και να παραγγείλουν τα γεύματα από μια ομάδα εστιατορίων μέσω ενός μόνο ιστότοπου ή εφαρμογής.
Βασικά, οι εταιρείες αυτής της κατηγορίας παρέχουν επίσης την εφοδιαστική για το εστιατόριο. Αυτό τους επιτρέπει να ανοίξουν ένα νέο τμήμα της αγοράς εστιατορίων στην παράδοση: εστιατόρια υψηλότερης κατηγορίας τα οποία δεν παρέδιδαν φαγητό στο σπίτι αλλά και μεγάλα δίκτυα που δεν έχουν την δική τους “αλυσίδας” παράδοσης.
Οι εταιρείες “New Delivery” πληρώνονται από τα εστιατόρια με σταθερό ποσοστό επί της παραγγελίας αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις και μια ενσωματωμένη αμοιβή από τον πελάτη.
Παρά το υψηλότερο κόστος διατήρησης οχημάτων παράδοσης και οδηγών, οι εταιρείες “New Delivery” επιτυγχάνουν μεγαλύτερα περιθώρια EBITDA άνω του 30%.
Η κατηγορία περιλαμβάνει μάρκες που λειτουργούν παγκοσμίως, όπως οι Uber Eats, Deliveroo, Foodora, Wolt οι οποίες συνεχίζουν να αναπτύσουν νέες περιοχές.
Το στοίχημα για τις E-food, Skroutz, Cosmote, Wolt περιλαμβάνει διαφορετικές προκλήσεις:
Ποιο μοντέλο θα επικρατήσει?
Ποιο brand θα επικρατήσει?
Πόσο ο ανταγωνισμός θα επηρεάσει τα περιθώρια κερδοφορίας?
Φαίνεται η αγορά του delivery να έχει μεγάλο ενδιαφέρον αλλά η συνέχεια θα δείξει εάν η απόφαση για είσοδο σε αυτή την αγορά είχε μελετηθεί σωστά η απλά ο τζίρος ήταν το “αγκίστρι” χωρίς στρατηγική βιωσιμότητας του μοντέλου.
Τέσσερις μεγάλοι “παίκτες” με διαφορετικά χαρακτηριστικά-πλεονεκτήματα αλλά και μειονεκτήματα-θα παλέψουν για να πάρουν μερίδιο από την αγορά αλλά αυτός που θα κερδίσει τα περισσότερα είναι αυτός που ξέρει τι κάνει αλλά και πως θα το κάνει.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
