Το λιανικό εμπόριο εξελίχθηκε ταχύτατα τα τελευταία 20 χρόνια και οι πελάτες είναι πλέον σε θέση να αναζητούν και να αγοράζουν άψογα μέσω εφαρμογών smartphone, πλατφόρμων κοινωνικών μέσων, ηλεκτρονικών αγορών και, φυσικά μέσω φυσικών καταστημάτων.
Μπορούν να αλληλεπιδρούν με τα προϊόντα με “διασκεδαστικό” τρόπο, με νέους τρόπους μέσω τεχνολογίας επαυξημένης πραγματικότητας και τεχνολογιών εικονικής πραγματικότητας και να επιλέξουν από τα προϊόντα που συνιστώνται προσωπικά για αυτούς με βάση την προηγούμενη περιήγηση και αγοραστική συμπεριφορά τους.
Μόλις είναι έτοιμοι να αγοράσουν, μπορούν να επιλέξουν από μια σειρά επιλογών πληρωμής, πολλές από τα οποίες έχουν εισαχθεί μόνο τα τελευταία πέντε χρόνια.
Παρά τις σημαντικές βελτιώσεις στην εμπειρία των πελατών, υπάρχει ένας τομέας που οι retailers έχουν αγνοήσει σε μεγάλο βαθμό: την παγκόσμια αγορά δωροκάρτας, την οποία το Statista εκτιμά ότι ανήλθε στα 160 δισεκατομμύρια δολάρια στις Ηνωμένες Πολιτείες πέρυσι.
Και για τον δωρητή και για τον δέκτη, η εμπειρία της δωροκάρτας μόλις εξελίχθηκε και παραμένει υποτονική.
Ακριβώς όπως πριν από 25 χρόνια, οι κάρτες δώρων εξακολουθούν να μην παρέχουν την προσωπική ή συναισθηματική εμπειρία που είναι βασική για τις περισσότερες ανταλλαγές δώρων.
Πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι είναι μια εναλλακτική λύση, ένα στοιχείο “check-the-box” που προορίζεται για gifting τελευταίας στιγμής ή κάτι για να επιλέξει όταν ο δωρητής δεν ξέρει αρκετά για τις προτιμήσεις του παραλήπτη και αντιπαθεί να επιλέξει με σιγουριά ένα δώρο.
Τα ποσοστά εξαργύρωσης είναι χαμηλότερα από αυτά που θα έπρεπε να είναι, πιθανότατα επειδή οι κάρτες δώρων δεν αντανακλούν πολύ την σχέση μεταξύ των δύο ανθρώπων που συμμετέχουν στην ανταλλαγή.
Όπως τέθηκε, οι κάρτες δώρου θεωρούνται ευρέως ως “ο τρόπος δώρου του τεμπέλη”.
Η αλήθεια είναι ότι οι κάρτες δώρων δεν ήταν ποτέ η σωστή επιλογή δώρων. Αποτελούσαν μια χρηστική λύση για το δίλημμα του καταναλωτή ότι δεν ήξερε τι να δώσει ή ότι τελείωσε ο χρόνος για να πάρει ένα φυσικό δώρο.
Αν και οι κάρτες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι μιας πιο ολιστικής οικονομίας, η εμπειρία της παροχής και της λήψης τους αποτυγχάνει να προωθήσει την προσωπική σύνδεση που οδηγεί την εμπιστοσύνη του εμπορικού σήματος.
Οι σημερινές κάρτες δώρων δεν κάνουν τίποτα για να ενθαρρύνουν τις επαναλαμβανόμενες επισκέψεις στο κατάστημα ή τις πρόσθετες πωλήσεις και προσφέρουν λίγη, αν όχι καθόλου, εξατομίκευση.
Επικεντρώνονται κυρίως στο ποσό και όχι στη βιωματική πτυχή της δωρεάς και της λήψης δώρων.
Το ταξίδι του πελάτη που στέλνουν τους αγοραστές είναι πιθανό να είναι απογοητευτικό. Με απλά λόγια, οι κάρτες δώρων δεν έχουν παράγοντα “wow”.
Αυτό αποτελεί μια σημαντική ευκαιρία για τους λιανοπωλητές, οι οποίοι όχι μόνο μπορούν να αυξήσουν τη χρήση της κάρτας δώρων, αλλά και να χρησιμοποιήσουν κάρτες δώρων για να αυξήσουν τη συνολική εμπειρία μάρκας για τους πελάτες.
Ενώ οι άνθρωποι συχνά μάλλον δίνουν και λαμβάνουν κάτι πιο προσωπικό, η ζήτηση για κάρτες δώρων είναι τεράστια και πάντα θα είναι επειδή υπάρχουν σίγουρα καταστάσεις όταν ζητούνται και πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που εκτιμούν ότι δεν πρέπει να διακινδυνεύσουν να πάρουν ένα δώρο που δεν θα αρέσει.
Χρειάζεται λοιπόν μεγαλύτερη έμπνευση από τις εταιρείες στο πως μπορούν να προσθέσουν πιο “γοητευτικά στοιχεία” στις δωροκάρτες , να σκεφτούν προνόμια στην αγορά και χρήση τους γιατί είναι μια αγορά με μεγάλη αξία και μπορεί να δώσει αξία στις μάρκες.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
