Ο πρώην CEO της Starbucks, Howard Schultz, πιθανότατα δεν πρόκειται να γίνει Πρόεδρος της Αμερικής. Αυτό τουλάχιστον, είναι σαφές, παρά την εκτεταμένη κάλυψη των προφανών προθέσεων του να βάλει υποψηφιότητα. Αλλά κατά τις τρεις μέρες, κατά τις οποίες ο Schultz ανακοίνωσε για πρώτη φορά ότι «εξετάζει σοβαρά» μια εκστρατεία για το 2020, έχει διακριθεί με άλλο τρόπο εξ ολοκλήρου: ως βασιλιάς του Twitter με άνευ προηγουμένου αναλογίες.
Κατά τη διάρκεια δώδεκα tweets, ο Schultz έχει εμφανίσει ένα παράγωγο όσων γνωρίζουν οι Twitter obsessives ως “the ratio”, έναν όρο που έκανε δημοφιλή ο δημοσιογράφος Luke O’Neil σε ένα άρθρο το 2017 στο Esquire με τίτλο “Πώς να ξέρεις αν έχεις δει ένα φρικτό Tweet . “Εάν ένα tweet συγκεντρώνει περισσότερες απαντήσεις από ό, τι likes και retweets, έχετε ratio. Αυτό μπορεί να μην φαίνεται τόσο κακό. Άλλωστε, πλατφόρμες όπως το Facebook και το Twitter δίνουν προτεραιότητα στη δέσμευση πάνω από όλα. Αλλά οι άνθρωποι δεν συσσωρεύονται σε αναφορές κάποιου για μια υγιή ανταλλαγή ιδεών στο ψηφιακό σαλόνι. Αν ήθελαν να συμφωνήσουν, θα έπρεπε να πατήσουν το εικονίδιο like. Ένα ratio είναι αυτό που συμβαίνει όταν οι άνθρωποι αρχίζουν να φωνάζουν. “Όσο μακρύτερη είναι η συζήτηση, τόσο πιο σίγουρο είναι ότι κάποιος τα έκανε μαντάρα”, έγραψε ο O’Neil εκείνη την εποχή.
Δυστυχώς θα ακολουθήσουν αρκετοί αριθμοί, αλλά είναι σημαντικό για να κατανοήσουμε το βαθμό στον οποίο ο Schultz, σε τρεις μόλις ημέρες, καθιερώθηκε ως ο βασιλιάς του ratio ή ίσως, για μεγαλύτερη ακρίβεια, ο Joe DiMaggio, δεδομένης της αδιάλειπτης γραμμής του. Πάρτε το πρώτο του tweet, ένα αρκετά απλό παράδειγμα του είδους “Έχω κι εγώ λογαριασμό στο Twitter”, με ένα πασπαλίζισμα της “κεντρικής ακουστικής περιήγησης” που ρίχτηκε για το καλό σκοπό:
Δώδεκα χιλιάδες σχόλια, 1.100 retweets, ένα καταστροφικό ratio 10: 1. Ακόμα και για τους φημισμένους κακούς tweeters, αυτό θα ήταν σημάδι υψηλής κλάσης. Αλλά κοιτάξτε προσεκτικά: Τα επόμενα 11 tweets όλα αιωρούνται γύρω από τον ίδιο αριθμό. Ο Schultz είναι ένας tweeter 10: 1, είτε ανακοινώνει ότι ίσως να εξετάσει ενδεχομένως να κατέβει για πρόεδρος, το δημοφιλέστερο tweet του:
είτε ανακοινώνει με μισή καρδιά μια εμφάνιση του στο Morning Joe:
Στην πραγματικότητα, δεν έχει σημασία τι λέει ο Schultz στο Twitter, αφού τον θάβουν κατευθείαν. Το οποίο λέει λιγότερα για το περιεχόμενο των tweets του απ ‘ό, τι για τον ίδιο τον Schultz, για το Twitter και τον τρόπο με τον οποίο τα δύο αυτά έχουν συμπυκνωθεί τη συγκεκριμένη στιγμή της ιστορίας.
Και ας το ξαναπούμε, ο Schultz δεν έχει πολλές πιθανότητες να γίνει Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών ή ακόμα και να φτάσει κοντά σε αυτό. Ο πιο επιτυχημένος ανεξάρτητος υποψήφιος των τελευταίων 150 ετών ήταν ο Teddy Roosevelt, ο οποίος έφθασε στο 29% των ψήφων. Και ο Schultz δεν είναι σίγουρα ο Teddy Roosevelt.
Ο Schultz είναι, όμως, ένας πιθανός spoiler, ή για να ακριβολογούμε, έχει γίνει αντιληπτός ως ένας τέτοιος από τις πολιτικοποιημένες τάξεις. Ξέρετε, το είδος των ανθρώπων που ξοδεύουν όλη την ημέρα στο Twitter.
“Η συγκεκριμένη κατακραυγή και οργή σε ό, τι λέει δεν οδηγείται απαραιτήτως από το κάθε ξεχωριστό tweet καθώς είναι το γενικό αίσθημα ότι αυτές οι εκλογές αποτελούν κρίσιμη καμπή στις ζωές μας και ότι πρέπει να είμαστε όλοι ενωμένοι ώστε να αποκλειστεί ο Trump από το αξίωμα “, λέει ο Caleb Gardner, ο οποίος διαχειριζόταν το λογαριασμό @BarackObama Twitter για μεγάλο μέρος της δεύτερης θητείας του 44ου Προέδρου και τώρα διαχειρίζεται την εταιρεία ψηφιακής στρατηγικής 18 Coffees. “Εκεί είναι όπου το Twitter τείνει να είναι μια αντανάκλαση της πολιτικής μας ταυτότητας αντί της ποιότητας ή του περιεχομένου ενός δεδομένου tweet.”
Ο Schultz έδωσε στους κριτικούς του άφθονα πυρομαχικά, είτε μέσω θολών πολιτικών θέσεων, είτε μέσω tweeting – στη συνέχεια, διαγράφοντας – ένός άρθρου που κατονόμαζε την Elizabeth Warren με έναν ανάρμοστο χαρακτηρισμό και την Kamala Harris “διαπεραστική”. Αυτό που το Twitter έχει απορρίψει είναι ο ίδιος ο Howard Schultz από τα ίδια τα λόγια του. Είναι στο Twitter ρητά για να υποστηρίξει την πιθανή προεδρική του πορεία. Ένας μεγάλος αριθμός των πιο ενεργών χρηστών του Twitter θα προτιμούσε να μην το κάνει. Σε αυτή τη διατύπωση, η ίδια η πράξη του tweeting είναι το κύριο αδίκημα.
Αυτό που είναι αμφισβητήσιμο, είναι ο βαθμός στον οποίο οποιοδήποτε από αυτά έχει σημασία. Το ερώτημα δεν είναι αν επηρεάζει τις πιθανότητες του Schultz να κερδίσει, γιατί ξαναλέμε, δεν έχει πρακτικά πολλές πιθανότητες. Αλλά θα μπορούσαν οι ορδές των αγανακτισμένων χρηστών του Twitter να βγάλουν στην απ’έξω τον Schultz, τελειώνοντας τη συνομιλία μια για πάντα; Λοιπόν, ίσως. Κατά μια έννοια.
Το Twitter δεν είναι το αμερικανικό εκλογικό σώμα. Μια έρευνα του Pew Research 2018 διαπίστωσε ότι το 24% των ενηλίκων των ΗΠΑ χρησιμοποιούν την υπηρεσία. Η χειρότερη στιγμή του Schultz έδωσε 47.000 απαντήσεις. Αυτά είναι κλάσματα των κλασμάτων των ανθρώπων που θα ψηφίσουν το 2020.
Στην πραγματικότητα, θα μπορούσε τελικά να βοηθήσει τον Schultz. “Τα αρνητικά σχόλια στο Twitter δεν είναι αναγκαστικά ένα μέτρο της θετικής ή αρνητικής επίδρασης του tweet”, λέει ο Nicco Mele, διευθυντής του Κέντρου Shorenstein του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ για τα ΜΜΕ, την Πολιτική και τη Δημόσια Πολιτική. Προειδοποιεί ότι όχι μόνο είναι πολύ νωρίς για να διαβάζετε ό,τι συμβαίνει στο Twitter, αλλά η ίδια η πλατφόρμα είναι αρκετά πρόσφατη για να παρέχει επαρκή στοιχεία δεδομένων. “Η πραγματική αξία του Twitter είναι πιθανώς λιγότερο τα tweets και το ακροατήριο τους και περισσότερο η κάλυψη ως μέσου ενημέρωσης και η ευρύτερη συνομιλία”.
Με άλλα λόγια, ακόμη και οι ιστορίες που επικεντρώνονται στις αρνητικές πτυχές της εμπειρίας του Howard Schultz – όπως αυτή – διατηρούν το όνομά του στον κύκλο των ειδήσεων. Ο Mele επισημαίνει τον Trump, ο οποίος έχει χρησιμοποιήσει επανειλημμένα αρνητικές ιστορίες για να καταλάβει τις εθνικές επιφυλάξεις.
Παρ ‘όλα αυτά, υπάρχουν ενδείξεις ότι ο ιστορικός χαρακτήρας του ratio μπορεί να έχει επιπτώσεις. “Η ιστορία θα μπορούσε να πει ότι ο Howard Schultz κατεβαίνει στις εκλογές και η αντίδραση των μέσων μαζικής ενημέρωσης κορυφώνεται”, λέει ο Gardner. «Είναι μια σκιά της πραγματικότητας, και με αυτό τον τρόπο βοηθάει να οδηγεί στο ποια είναι η πραγματικότητα».
Πράγματι, η συκοφαντία μέσω Twitter έχει ήδη αρχίσει να διαχέεται στον πραγματικό κόσμο. Την Τρίτη, κάποιος ακροατής φώναξε στον Schultz να «επιστρέψει στο Twitter για να πάρει το ratio που του αναλογεί». Αλλά η συσπείρωση των μέσων μαζικής ενημέρωσης δεν έχει συμβεί ακόμη: Την Τετάρτη, η Wall Street Journal δημοσίευσε ένα άρθρο που αποκαλύπτει τις προσπάθειες «εκφοβισμού του κ. Schultz “αυτή την εβδομάδα, την οποία ο ίδιος ο Schultz μοιράστηκε στη συνέχεια στο Twitter.
Το ratio: 9.300 σχόλια, 905 retweets.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
