Το 1973, το επιχείρημα του EF Schumacher ότι το μικρό μέγεθος ήταν όμορφο, προσέλκυσε πολλούς, αλλά ίσα που πέρασε από την κλασική επιχειρηματική σκέψη, κυρίως λόγω μιας ανταγωνιστικής φιλοσοφίας: αυτή της οικονομίας της κλίμακας.
Ο Adam Smith παρατήρησε ότι η κλίμακα και ο καταμερισμός της εργασίας καθιστά δυνατή τη μείωση του κόστους και την αύξηση της απόδοσης. Και οι απόψεις του εξακολουθούν να αντηχούν σήμερα. Για τις επιχειρήσεις και τους επενδυτές, το μέγεθος έχει σημασία. Αυξάνει τα περιθώρια και ξεπερνά τον ανταγωνισμό, υπόσχεται μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς. Αυτό το όραμα, που πρωτοστάτησε από τους ομοϊδεάτες του Henry Ford, δεν ήταν μόνο αγορές και κέρδη. Επίσης, υποσχέθηκε ολοένα και πιο προσιτά αγαθά και υπηρεσίες στις μάζες, από τα αυτοκίνητα μέχρι τις τηλεοράσεις, από τα σαπούνια στα τρόφιμα , μαζί με την προσέλκυση πιο σταθερών εργοστασιακών θέσεων εργασίας από ό, τι η αστάθεια της γεωργικής απασχόλησης.
Σήμερα, το μοντέλο αυτό δεν έχει το ίδιο θέλγητρο. Πολλοί παραδοσιακοί γίγαντες των επιχειρήσεων έχουν πληγεί σε μια τεράστια σειρά αδικημάτων, από τη διατήρηση των βασικών μισθών σε χαμηλά επίπεδα, παρά την άνοδο των κερδών, τη φοροδιαφυγή, τις υπερβολικά πολύπλοκες, αδιαφανείς αλυσίδες εφοδιασμού, την απομάκρυνση των αποθεμάτων και τη διάσπαση των κοινοτήτων. Ορισμένες μεγάλες εταιρείες, που αντιμετωπίζουν πιέσεις από τους επενδυτές ή ακόμη και εχθρικές εξαγορές, αμφισβητούν τώρα τη σοφία της εταιρικής αναζήτησης για κλίμακα, ειδικά αν αυτό σημαίνει να χάσουν ξένους επενδυτές. Το 2019 αυτή η αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για τη “μικρότητα” θα αυξηθεί.
Οι μικρές επιχειρήσεις έχουν πλέον πολλούς πόρους από την πλευρά τους. Τα cloud computing, τα e-hubs και οι πλατφόρμες που παρέχονται από τους όμοιους στο είδος του , έχουν συνδέσει τις μικρές επιχειρήσεις με πιθανές αγορές και προμηθευτές σε ένα κλάσμα των προηγούμενων δαπανών. Έχουν επίσης δώσει στους μικρότερους παίκτες και ακόμη και στους μεμονωμένους επιχειρηματίες χαμηλού κόστους, τρόπους για την εξωτερική ανάθεση λειτουργιών back-office όπως η λογιστική, η μισθοδοσία, η εφοδιαστική αλυσίδα και το ηλεκτρονικό εμπόριο.
Το 2019, αυτές οι πολιτικές και τεχνολογικές δυνάμεις θα συνεχίσουν να συγκλίνουν. Οι περισσότερες επιχειρήσεις (και ακόμη και οι κυβερνήσεις) θα υιοθετήσουν αυτό που η Harvard Business Review χαρακτήρισε ως οικονομία “unscale”. Και αυτό θα διαδραματίσει ρόλο σε διάφορες διαστάσεις.
Η πρόκληση της καινοτομίας για τους μεγάλους κατεστημένους φορείς είναι γνωστή. Συχνά εξαρτώνται από την αγορά μικρότερων παικτών για εύκολη πρόσβαση σε καινοτόμες ιδέες και προϊόντα που οδηγούν στην αγορά. Πράγματι, οι μικρότεροι θεωρούνται από καιρό καλύτεροι για την καινοτομία: οι μικρές, εξουσιοδοτημένες ομάδες Skunk Works της Lockheed χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1940 και έχουν μιμηθεί από ανθρώπους όπως το Facebook και η Apple.
Το επόμενο έτος θα δούμε πιθανότατα παραδείγματα προσέγγισης μικρής ομάδας σε μεγάλες επιχειρήσεις, ώστε να επεκταθούν πέρα από τις καινοτόμες μονάδες σε μια ολόκληρη επιχείρηση. Η έρευνα που δημοσιεύθηκε φέτος από την Deloitte έχει επισημάνει την αυξανόμενη υιοθέτηση από το επιχειρησιακό μοντέλο δικτυωμένης οργάνωσης, αποφεύγοντας τη λειτουργική ιεραρχία προς τη λειτουργία του ως δικτύου μικρότερων ομάδων.
Σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο με μικρότερες αλυσίδες ζήτησης και ακόμη μικρότερες περιόδους προσοχής, η ευελιξία μπορεί να καταστήσει ή να ρίξει μια επιχείρηση, και όχι μόνο στους ταχέως μεταβαλλόμενους καταναλωτικούς τομείς. Οι μικροί φορείς εκμετάλλευσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και οι παροχείς ενέργειας με βάση την κοινότητα, έχουν ήδη επεκτείνει τα επιχειρηματικά μοντέλα των επιχειρήσεων παροχής ενέργειας σε χώρες όπως η Γερμανία. Η περαιτέρω υιοθέτηση τεχνολογιών όπως τα ηλεκτρικά οχήματα και οι μπαταρίες ιόντων λιθίου θα μπορούσαν να αναδιαμορφώσουν περαιτέρω το ενεργειακό τοπίο.
Αυτή η διαταραχή θα είναι επίσης εμφανής όταν πρόκειται για τρόφιμα, και όχι μόνο σε πιο εύπορες οικονομίες. Καθώς αυξάνονται τα εισοδήματα, οι προτιμήσεις των καταναλωτών απομακρύνονται από τη μαζική παραγωγή και προς τοπικά, πιο βιώσιμα προϊόντα διατροφής, με βραχύτερες αλυσίδες εφοδιασμού, καθώς και για ειδικές υπηρεσίες και εμπειρίες. Άλλοι παράγοντες, όπως οι ανησυχίες για την ασφάλεια των τροφίμων στις αναδυόμενες οικονομίες, όπως η Κίνα, τροφοδοτούν επίσης την ανάπτυξη των κινήσεων των τοπικών τροφίμων και των αγροτικών αγορών.
Τα τρία τέταρτα των εταιρειών στην έρευνα της Deloitte με τίτλο “ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς” ως βασική αξία, υποδηλώνουν μεγαλύτερη ευαισθησία στις κοινωνικοοικονομικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις των λειτουργιών τους, οι οποίες συχνά είναι τοπικές. Και η ανάπτυξη των κοινωνικών επιχειρήσεων, όχι μόνο ως ένα εξειδικευμένο υποτομέα των επιχειρήσεων, αλλά μια στρατηγική κατεύθυνση που αξίζει να επιδιωχθεί από μόνη της, είναι ακόμη ένα άλλο σημάδι αλλαγής.
Κανένα από αυτά δεν σημαίνει ότι η κλίμακα και η αποτελεσματικότητα δεν έχουν σημασία. Το 2019, όμως, θα δούμε ότι δεν μπορούν να επιδιωχθούν σε βάρος όλων των άλλων.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
