Το Denim είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς τύπους ενδυμάτων σε όλο τον κόσμο, το ρούχο για μια ποικιλία εργασιών και κοινωνικών περιστάσεων. Πρακτικά όλοι έχουν ένα αγαπημένο που φορούν όταν όλα τα άλλα αποτυγχάνουν.
Δυστυχώς, η μαζική παραγωγή του denim έχει μετατραπεί σε πρόβλημα για το περιβάλλον μας και για τους ανθρώπους που το παράγουν.
Κοιτάξτε τι συνέβη στο δέλτα ενός ποταμού στην Κίνα, βαμμένο με μπλε χρώματα από τα γύρω εργοστάσια denim. Ή εξετάστε την πρακτική της αμμοβολής τζιν για να προκύψει αυτό το μοντέρνο ξεθωριασμένο στυλ, μια πράξη που είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για την υγεία των εργαζομένων.
Είναι σαφές ότι το denim είναι ένα από τα πιο βρώμικα ενδύματα στη βιομηχανία ένδυσης. Και ενώ οι συνομιλίες επικεντρώνονται στην αλλαγή (όπως αυτή η συνεργασία του MIT, με ενώσεις βιωσιμότητας και επιχειρήσεις), η βιομηχανία απέχει πολύ από μια τελική λύση.
Αυτή τη στιγμή, πολλοί προσπαθούν να βρουν κάποιο είδος συναίνεσης σχετικά με το τι σημαίνει “βιώσιμο”. Μεμονωμένες εταιρείες δαπανούν κεφάλαια για πιστοποιήσεις ασφάλειας και βιωσιμότητας, όπως ο δείκτης Higg, το Cradle to Cradle ή το ISO 9000. Το πρόβλημα είναι ότι πληρώνουν εκατομμύρια για να αποκτήσουν ένα στιγμιότυπο των διαδικασιών που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ενός προϊόντος, αλλά δεν υπάρχει ακόμα υψηλού επιπέδου ευαισθητοποίηση ή συλλογή δεδομένων σχετικά με τη βιομηχανία στο σύνολό της.
Το denim δεν πρόκειται να μας εγκαταλήψει σύντομα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η βιομηχανία πρέπει να βρει τρόπους για να βοηθήσει στον καθαρισμό της διαδικασίας και την οικοδόμηση μιας πιο βιώσιμης αλυσίδας εφοδιασμού.
Δείτε πώς μπορεί να συμβεί:
Η βιομηχανία denim πρέπει να απαλλαγεί από τα πολλά ατομικά της πρότυπα.
Αυτή τη στιγμή, κάθε εταιρεία και κατασκευαστής έχει διαφορετικά πρότυπα. Η Levi’s έχει ξεχωριστές απαιτήσεις για ένα προϊόν denim από τη J.Crew, τη BLK DNM ή την Gap. Και είναι πραγματικά πάνω στα εργοστάσια το πώς να δημιουργούν τζιν για να καλύψουν κάθε απαίτηση.
Έτσι, για να διαφοροποιηθούν τα εκάστοτε εργοστάσια από τους ανταγωνιστές τους, μπορούν να διαθέτουν όλες τις πιστοποιήσεις αειφορίας και κατασκευής και αυτό δεν αρκεί. Από τη μία πλευρά, είναι αξιέπαινο το γεγονός ότι πολλές από αυτές τις εταιρείες ξοδεύουν το χρόνο και τα χρήματα για να πιστοποιήσουν τις πρακτικές παραγωγής τους ως βιώσιμες. Ωστόσο, κανείς δεν έχει σαφή γνώση σχετικά με το ποιες πιστοποιήσεις έχουν σημασία για τους καταναλωτές ή το πώς αυτές συγκεντρώνονται.
Η βιομηχανία μπορεί να ξεκινήσει εξετάζοντας κάθε πρότυπο και βρίσκοντας περιοχές που το ένα καταργεί το άλλο. Αυτά τα κοινά είναι εκεί όπου βρίσκεται η πραγματική αξία και είναι αυτά που μπορεί να χρησιμοποιήσει η βιομηχανία για να δημιουργήσει ένα γενικό, αλλά ευέλικτο πρότυπο. Με τη σειρά του, αυτό μπορεί να οδηγήσει στην πτώση των δαπανηρών ελέγχων και προτύπων από τρίτους συνολικά.
Ένα ενιαίο πρότυπο είναι το πρώτο βήμα για την επίτευξη της λειτουργικότητας σε ολόκληρο το δίκτυο. Μόλις συμβεί αυτό, ο κλάδος χρειάζεται στη συνέχεια ένα σύστημα που του επιτρέπει να παρακολουθεί πόσο καλά ακολουθούν οι άνθρωποι το πρότυπο.
Ένα σύστημα βασισμένο σε blockchain είναι προς όφελος όλων στη βιομηχανία του denim, από τους προμηθευτές έως τους καταναλωτές.
Η πραγματική αξία θα προκύψει από τη συγκέντρωση της βιομηχανίας του denim για τη δημιουργία ενός οικοσυστήματος επικεντρωμένου στη βιωσιμότητα.
Μόλις δημιουργηθεί ένα οικοσύστημα, ανοίγει τις πόρτες με τη χρήση ενός συστήματος πληρωμής με αποκλεισμούς που να ενθαρρύνει την καλή συμπεριφορά. Καθώς κάθε συμμετέχων στην αλυσίδα εφοδιασμού επιτυγχάνει στόχους, όπως η τήρηση των νέων προτύπων, μπορεί να λαμβάνει αυτόματα εκπτώσεις ή ανταμοιβές που τους ενθαρρύνουν να συνεχίσουν να εργάζονται με βιώσιμο και ηθικό τρόπο.
Ένα σύστημα πληρωμών με blockchain επιτρέπει τον εξορθολογισμό των συναλλαγών και την αυτοματοποίηση του συστήματος κινήτρων μέσω έξυπνων συμβάσεων.
Οι εταιρείες μπορούν να αποδείξουν ότι τα προϊόντα τους είναι βιώσιμα ή πιο φιλικά προς το περιβάλλον θέτοντας τα αρχεία παραγωγής τους στο blockchain και αυτό θα διαφωτίσει ποιος ανταποκρίνεται και ποιος όχι στα πρότυπα.
Το τελευταίο βήμα είναι μια κίνηση προς τοπική παραγωγή κατά απαίτηση.
Αυτό που είναι γνωστό ως αλυσίδα ζήτησης, και πρόκειται να είναι μια ολοκληρωτική επανεξέταση του τρόπου που παράγονται τα denim και άλλα ενδύματα εξαρχής.
Στο σύστημα αυτό, οι επιχειρήσεις δεν θα πρέπει πλέον να βασίζονται σε κεντρική παραγωγή. Αντίθετα, θα στέλνουν αρχεία σχεδιασμού σε αυτόνομες μηχανές σε διαφορετικές τοποθεσίες, όπου οι πελάτες θα περιμένουν ενώ τα ρούχα κατασκευάζονται επιτόπου.
Φανταστείτε ότι ένας πελάτης περπατάει σε μια αποθήκη denim, επιλέγει ένα συγκεκριμένο τζιν γνωστής μάρκας, στυλ και μέγεθος, και στη συνέχεια περιμένει για μικρό χρονικό διάστημα, καθώς τα ρούχα του γίνονται σε πραγματικό χρόνο. Μπορεί να φανεί υπερβολικό, αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο αποτελεσματικό από την κατασκευή ενός ορισμένου αριθμού ενδυμάτων σε μια κεντρική τοποθεσία και στη συνέχεια να πρέπει να μεταφερθούν σε όλο τον κόσμο.
Όταν η παραγωγή θα πραγματοποιείται κατ ‘απαίτηση και επιτόπου, οι εταιρείες θα ξοδεύουν λιγότερα από το χρόνο και τα χρήματά τους, μειώνοντας τους ελέγχους και αναζητώντας την πιο πρόσφατη πιστοποίηση. Με την πάροδο του χρόνου, το οικοσύστημα blockchain θα προσφέρει αυξημένη αποτελεσματικότητα και πιο ευεργετικά δεδομένα, καθώς παρακολουθούν τις διαδικασίες και τις πρακτικές τους, οδηγώντας σε ένα πιο βιώσιμο μέλλον για το denim.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
