Πώς η τεχνολογία αλλάζει τον τρόπο που οι άνθρωποι αισθάνονται για το φαγητό τους

Τι θέλουν οι καταναλωτές; Είναι μια ερώτηση που πολλές εταιρείες τροφίμων προσπαθούν να απαντήσουν. Θέλουν τροφές vegan ή φυτικής προέλευσης; Πόση διαφάνεια θέλουν πραγματικά; Πριν οι επιχειρήσεις να αγωνιστούν μέχρι θανάτου για κάθε τελευταίο Millennial που μισεί τη μαγιονέζα, θα πρέπει να εξετάσουν πώς η τεχνολογία αλλάζει τον τρόπο που οι καταναλωτές αισθάνονται για το φαγητό τους.

Δεν είναι μυστικό ότι η ολοένα και πιο πανταχού παρούσα παρουσία των smartphones και της φορητής τεχνολογίας έχει επιπτώσεις σε πράγματα όπως ο ύπνος και η άσκηση, αλλά μεταμορφώνει και τον τρόπο που οι άνθρωποι τρώνε. Η συνεχής παρουσία της τεχνολογίας στη ζωή των καταναλωτών έχει επηρεάσει τις μεγάλες και τις μικρές επιλογές τροφίμων, υποστηρίζει ο Dave Donnan, σύμβουλος της βιομηχανίας τροφίμων που μίλησε στο φετινό Συνέδριο και έκθεση για τα τρόφιμα και τη διατροφή, γνωστό και ως FNCE, για ειδικούς σε θέματα διατροφής.

Ορισμένες αλλαγές είναι προφανείς. Καθώς περισσότεροι άνθρωποι αναρτούν τις γευστικές εμπειρίες τους στο Instagram, για παράδειγμα, έξυπνοι σεφ δημιουργούν πιάτα που στοχεύουν στην ικανοποίηση τόσο του γαστρονομικού σύμπαντος όσο και της οπτικής αισθητικής. Αλλά άλλες μετατοπίσεις είναι πιο ιδιαίτερες, υποστηρίζει ο Donnan, ο οποίος παρομοιάζει την επιρροή της τεχνολογίας με μικροσκοπικές «σφύξεις» που χτίζουν επιρροή με την πάροδο του χρόνου.

Αυτές οι λεπτές κουκκίδες μπορούν συχνά να είναι οι πιο ολέθριες. Η συνεχής πίεση για την ανάρτηση κάθε στιγμής έχει φέρει μαζί της μια πανταχού παρούσα αίσθηση της παρακολούθησης. Οι καταναλωτές ανησυχούν για τη σωστή επιλογή τροφίμων, παρόλο που κανείς δεν ξέρει τι είναι “σωστό”.

Οι γονείς αισθάνονται μια ιδιαίτερα αυξημένη αίσθηση ελέγχου. Με κάμερες που βλέπουν βρέφη όταν κοιμούνται και εφαρμογές για την παρακολούθηση της αύξησης βάρους του μωρού να κυριαρχούν, η αίσθηση ότι όλα καταγράφονται, παρατηρούνται και κρίνονται, έχει δημιουργήσει μια “απειλητική αγωνία”.

Οι γονείς αισθάνονται μαστιζόμενοι από το φόβο ότι η κάθε επιλογή τους έχει σημασία, από τα πρώτα τρόφιμα έως τα όμορφα γεύματα bento box για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας. Ενώ το φαινόμενο των γονέων που κρίνουν άλλους γονείς δεν είναι καινούργιο, το συνεχές συναίσθημα της παρατήρησης σημαίνει ότι περισσότεροι γονείς σήμερα αισθάνονται ότι δεν έχουν πλέον τον αληθινά ιδιωτικό χώρο για να είναι απλά άνθρωποι, με ατέλειες και τα υπόλοιπα.

Κάποιες social media influencers έχουν κάνει τις προσωπικές τους αποτυχίες ως γονείς, προσωπικό τους brand, παρουσιάζοντας ένα είδος επιμελούμενης πραγματικότητας που προσφέρει ανακούφιση για κάποιους, χωρίς αμφιβολία. Αλλά αυτό δεν είναι ακριβώς το ίδιο με την δημόσια ομολογία, “Τι κι αν απλώς μισείτε να μαγειρεύετε για βράδυ;” για παράδειγμα, την οποία η Virginia Heffernan έκανε στους New York Times το 2014, προκαλώντας την απόλυτη φρίκη πολλών γονέων και συγγραφέων τροφίμων.

Οι γονείς είναι μια βασική δημογραφική ομάδα που οδηγείται από τις εταιρείες τροφίμων, απαιτώντας ένα επίπεδο καθαρότητας που δεν φαίνεται να απαιτούν πάντα από το φαγητό τους. Καθώς οι καταναλωτές αποφοιτούν από το κολλέγιο και συνεχίζουν να συντηρούν τελικά ένα δικό τους σπίτι, ο Donnan λέει ότι οι καταναλωτές κινούνται “από τα φθηνά τρόφιμα στα τρόφιμα που δεν περιέχουν χ ή ψ στοιχεία”.

Η αφοσίωση των καταναλωτών ποικίλλει άγρια. Ενώ ορισμένοι καταναλωτές απαιτούν ένα υπερβολικά λεπτομερές επίπεδο διαφάνειας από το φαγητό τους , θέλουν να μάθουν περισσότερα για το πού και πώς παράγονται τα πάντα, άλλοι είναι συγκλονισμένοι από τις ετικέτες των τροφίμων που δεν είναι σαφείς σχετικά με την πραγματική έννοια των λέξεων όπως “οργανικά” ή “χωρίς συντηρητικά”.

Οι πιο “καλλιεργημένοι” καταναλωτές τροφίμων δεν απαιτούν μόνο διαφάνεια, αλλά βαθύτερο επίπεδο σύνδεσης με το φαγητό τους: περισσότερες πληροφορίες, περισσότερο περιβάλλον και περισσότερη ιστορία πίσω από το τι τρώνε. Οι καταναλωτές σήμερα μπορούν να μάθουν περισσότερα για όλα – και στιγμιαία – έτσι οι παραγωγοί και οι προμηθευτές τροφίμων πρέπει να είναι όχι μόνο διαφανείς αλλά αυθεντικοί, δύο περιγραφές που χρησιμοποιούνται συχνά στον χώρο των τροφίμων, αλλά συχνά χωρίς μεγάλη σαφήνεια.

Διαφανείς και αυθεντικοί σημαίνουν διαφορετικά πράγματα για διαφορετικές μάρκες, εξηγεί ο Donnan, καθώς οι καταναλωτές έχουν διαφορετικές προσδοκίες για διαφορετικά προϊόντα. Το Trix μπορεί να πουλήσει τα δημητριακά του γεμάτα τεχνητά χρώματα και ζάχαρη, ενώ μια εταιρεία όπως η Naked Juice δεν πρέπει να εμπορεύεται κάτι σαν υγιεινό χυμό kale όταν είναι κυρίως ζαχαρούχο χυμό μήλου. Όλα καταλήγουν σε αυτό που σημαίνει η μάρκα στον καταναλωτή.

Ο Donnan φέρνει έναν άλλο όρο που συνηθίζεται συχνά στον χώρο των τροφίμων: οι ιστορίες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχει ένα ανανεωμένο ενδιαφέρον για τους αγρότες, υποστηρίζει ο Donnan. Έχουν μια μεγάλη ιστορία. Το μειονέκτημα, ωστόσο, είναι ότι μερικές φορές η ιστορία αυτή γίνεται μια φαντασία της καλλιέργειας και όχι μια ακριβής απεικόνιση του τι χρειάζεται για να γίνει μια επιτυχημένη, σύγχρονη καλλιέργεια.

Η δύναμη μιας καλής ιστορίας μπορεί επίσης να εξηγήσει το ενδιαφέρον για ένα εργαστήριο κρέατος και τροφίμων, όπως το Impossible burger. Αν και εδώ και πολύ καιρό υπάρχει η αίσθηση ότι οι καταναλωτές δεν εμπιστεύονται υπερβολικά την τεχνολογία στα τρόφιμά τους, φαίνεται να υπάρχει αρκετό ενδιαφέρον για την ιστορία του πώς οι επιστήμονες δημιουργούν ένα μπιφτέκι σόγιας που έχει γεύση βοείου κρέατος.

Το φαγητό έχει γίνει κάτι περισσότερο από μια μοναδική εμπειρία ή ακόμα και ένα τελετουργικό οικογενειακό ταξίδι. Είναι ένα βασικό στοιχείο της ταυτότητας, υποστηρίζει ο Donnan. “Τώρα ορίζουμε τον εαυτό μας και προσδιορίζουμε τον εαυτό μας γύρω από τη διατροφή που ακολουθούμε, είτε είστε vegan ή χορτοφάγος, paleo ή pescatarian ή το αγαπημένο μου, flexitarian.” Οι καταναλωτές υποστηρίζουν αυτές τις ταυτότητες με τη βοήθεια των online φίλων και κοινοτήτων, και επιτρέπουν στους influencers των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης να αναλάβουν έναν υπερμεγέθη ρόλο στην παροχή συμβουλών σχετικά με τα τρόφιμα.

Οι καταναλωτές πλέον εμπιστεύονται τις εταιρείες λιγότερο από ό, τι τους influencers, υποστηρίζει ο Donnan. Είναι η προσωπική σχέση που έχει μεγαλύτερη σημασία. Αυτός ο influencer θα μπορούσε να είναι η Jordan Peterson που καταβροχθίζει ένα μοσχαρίσιο burger ή θα μπορούσε να είναι κάποιος με πραγματική εμπειρία. Ο Donnan, με την έντονη αίσθηση της αισιοδοξίας, υποστηρίζει ότι η μετάβαση σε παράγοντες που επηρεάζουν τα θεσμικά όργανα δεν αποτελεί ένδειξη της επικείμενης μοίρας, αλλά μάλλον μια πολύ αναγκαία ευκαιρία για όσους διαθέτουν πείρα για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των καταναλωτών παντού.