Όπως ο Henri Matisse είπε: «Η δημιουργικότητα χρειάζεται θάρρος». Αλλά, πώς αρχίζετε να είστε γενναίοι με τη δημιουργικότητά σας;
Η Interbrand ξεκίνησε τη συνάντησή της στις 26 Ιουλίου, όπου ομιλητές της D&AD, MINI USA, Chobani, charity: water, WeWork, SAP and PAC συζήτησαν πώς αγκαλιάζουν τη δύναμη της “δημιουργικής αριστείας’, μια δύναμη για καλό στον κόσμο, δημιουργώντας καλύτερα εμπορικά, κοινωνικά, πολιτιστικά και περιβαλλοντικά αποτελέσματα για όλους.
Ο ίδιος ο Διευθύνων Σύμβουλος της Interbrand, Daniel Binns, ξεκίνησε την εκδήλωση, αντιμετωπίζοντας το γεγονός ότι η επιθυμία των μαρκών να δημιουργήσουν την εικόνα ότι είναι πάνω από όλα καλοί πολίτες είναι κάτι, αλλά πρέπει να σταματήσουν τις θεωρίες και να αναλάβουν δράση.
Εάν υπάρχει κάποια οργάνωση που πραγματικά αναλαμβάνει δράση- δίδοντας τα κέρδη της πίσω στη βιομηχανία – είναι η D & AD. Ο διευθύνων σύμβουλος Tim Lindsay της μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα εταιρείας ανέβηκε στη σκηνή, δίνοντας στο κοινό μια επισκόπηση της αποστολής του να εμπνεύσει, να τονώσει και να θρέψει τη δημιουργική κοινότητα να εργαστεί προς ένα δικαιότερο, πιο διαφοροποιημένο και ισορροπημένο μεταξύ φύλων μέλλον του κλάδου. “Αν υποστηρίζετε κάτι, πάντα θα βρείτε μερικούς ανθρώπους με το μέρος σας και μερικούς εναντίον σας. Αν δεν πρεσβεύετε τίποτα, δεν θα βρείτε κανέναν εναντίον σας, αλλά και κανέναν με το μέρος σας. ”
Συζήτησε τη σημασία των βραβείων της βιομηχανίας, όχι μόνο για λόγους επιφανείας, αλλά και για να συμβάλει στη δημιουργία ενός δείκτη αναφοράς που θα ωθεί όλους να προχωρήσουν. “Τα βραβεία ενθαρρύνουν και επιβραβεύουν την καινοτομία, τον πειραματισμό και την ανάληψη κινδύνων”, ανέφερε. Εξηγεί το γεγονός ότι οι εταιρείες που βρίσκονται στην πρώτη θέση για τη φυλετική και εθνικιστική ποικιλομορφία είναι κατά 45% πιο πιθανό να παρατηρήσουν αύξηση των οικονομικών επιδόσεων. “Αυτές οι οργανώσεις μπορούν να προσφέρουν τις λύσεις που χρειάζονται οι πελάτες τους επειδή μπορούν να τις εκπροσωπήσουν σωστά”.
Μιλώντας για την παροχή λύσεων προς τους πελάτες, ο Metro Manager της MINI USA, Lee Nadler, παρουσίασε στη συνέχεια το κλειδί σχετικά με τη συνεργασία της MINI με το Sing For Hope, όπου συγκέντρωσαν 50 πιάνα ζωγραφισμένα με χρώματα και τα εγκατέστησαν σε δημόσιους χώρους σε συνοικίες της Νέας Υόρκης. Μαζί με αυτό, δημιούργησαν το 51ο περιπλανώμενο πιάνο πάνω σε ένα Countryman 2018. Από τις 4 έως τις 24 Ιουνίου 2018, το MINI έτρεξε στους δρόμους της Νέας Υόρκης με το κινητό τους πιάνο, διοργανώνοντας πάρτι σε γειτονιές, μαθήματα πιάνου στα σχολεία, εκπληκτικές παραστάσεις μεγάλων καλλιτεχνών και ακόμη και συναυλίες κατ ‘απαίτηση στην εφαρμογή Sing for Hope . “Η μουσική και οι τέχνες έχουν μια δύναμη όπως καμία άλλη για να φέρνουν ανθρώπους από όλα τα κοινωνικά στρώματα, μαζί”, είπε ο Lee.
Ο James Downham της PAC εξέφρασε τη γνώμη του για το πώς η έννοια της κυκλικής οικονομίας θα οδηγήσει στην καινοτομία για τις οργανώσεις που την αγκαλιάζουν. “Δεν πρόκειται πλέον απλά να φέρουμε προϊόντα στον καταναλωτή. Πρέπει να ρωτήσετε τον εαυτό σας: «Τι θα συμβεί σε αυτό όταν ο καταναλωτής τελειώσει μαζί του;» Πρέπει να μετατρέψουμε την καταναλωτική κοινωνία μας σε μια κοινωνία που ανακυκλώνει, οπότε δεν καταλήγει το προϊόν σε χώρους υγειονομικής ταφής ή ωκεανούς. ”
Πέρα από το τι συμβαίνει με τα προϊόντα στην «επόμενη ζωή τους», μίλησε για το τι συμβαίνει πριν από την παραγωγή τους, ο Head Chief Creative Officer της Chobani, Leland Maschmeyer, ρίχνοντας φως στο τολμηρή rebrand της εταιρίας γιαουρτιού που οργανώνει και πώς χρειαζόταν να πάρει τα εσωτερικά τους θέματα με σωστό τρόπο πριν ξεκινήσει με οποιαδήποτε μορφή έκφρασης ή σχεδιασμού. “Πριν επιχειρήσουμε να αλλάξουμε το εξωτερικό της φίρμας, έπρεπε να αλλάξουμε την πορείας μας για την καινοτομία, την αρχιτεκτονική και την τοποθέτηση της μάρκας μαζί με τον ορισμό της κουλτούρας μας και αυτό που πιστεύαμε».
Συνειδητοποίησαν ότι ήταν μέρος ενός «κινήματος τροφίμων» – από foodies του instagram με acai bowls έως σκληρούς ακτιβιστές που υποστηρίζουν τη βιώσιμη προμήθεια. “Ο Ποπάυ τρώει σπανάκι και οι μύες του μεγαλώνουν. Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων πίνει ποτό και γίνεται μικρότερη. Έχουμε αυτές τις φράσεις όπως «superfood», «soul food» και «liquid courage». Το φαγητό είναι μια ισχυρή δύναμη αλλαγής στον κόσμο. Έχει μια μαγική επίδραση στο μυαλό, το σώμα και την ψυχή. Έτσι, εμείς με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο θέλαμε να συμβάλλουμε σε αυτό το όραμα για να κάνουμε την καθολική ευεξία να έρθει νωρίτερα », είπε.
Σχετικά με το θέμα της καθολικής ευεξίας και του κοινού καλού, ακούσαμε στη συνέχεια μια ιστορία εξέλιξης και μετασχηματιστικού χαρακτήρα, εάν υπάρχει κάτι τέτοιο ως έννοια. Ο ιδρυτής του charity: water και διευθύνων σύμβουλος, Tom Harrison ξεκίνησε να εργάζεται ως promoter για τα ρολόγια της Rolex σε κλαμπ της Νέας Υόρκης, μέχρι που μετακόμισε στη Λιβερία για να ιδρύσει μια φιλανθρωπική οργάνωση που στοχεύει να φέρει καθαρό νερό σε όλους τους ανθρώπους της γης. Αφού πέρασε τον πρώτο χρόνο ως ιατρική βοήθεια για τη χώρα, συνειδητοποίησε ότι τόσο η ασθένεια και ο πόνος σχετίζονταν με το γεγονός ότι το 50% των πολιτών της ζούσαν πίνοντας βρώμικο νερό. “Ήταν απόλυτη τρέλα γιατί πίσω στα νυχτερινά κλαμπ της Νέας Υόρκης όπου διασκέδαζα, οι φίλοι μου θα πλήρωναν έως και 10 δολάρια για ένα μπουκάλι νερό που ούτε καν θα έπιναν!”.
Ο Scott αναρωτήθηκε εάν θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα επιχειρηματικό μοντέλο όπου το 100% των κερδών θα προοριζόταν για τη χρηματοδότηση έργων ύδρευσης. Η ιδέα ήταν ότι οι δωρητές θα κάλυπταν το λειτουργικό κόστος και όλες οι δημόσιες δωρεές που θα προορίζονταν για τα ίδια τα έργα υδροδότησης. Ανέπτυξαν 11 διαφορετικές τεχνολογίες σε 26 χώρες, γεωτρήσεις, φρεάτια εκσκαφής με τα χέρια, χρήση φίλτρων biosand και συστήματα σωληνώσεων. “Η τοπική κοινότητα θα δει καθαρό νερό για πρώτη φορά, τα παιδιά θα τρέξουν στη γεώτρηση να πιούν νερό με τα χέρια, χορεύοντας”, είπε.
Ο Scott συνεργάστηκε με τον ιδρυτή του Google Earth, Brian McClendon, για την παροχή στίγματος στο Google Earth για κάθε δωρεά, έτσι ώστε οι χορηγοί να μπορούν να παρακολουθούν τις δωρεές τους. “Όσο περισσότεροι οι άνθρωποι μπορούν να δουν τον αντίκτυπο της δικής τους δωρεάς, τόσο περισσότερο είναι πρόθυμοι να δώσουν”, είπε.
Επίσης, άνοιξε το θέμα πώς οι περισσότερες φιλανθρωπικές οργανώσεις δεν εργάζονται για την οικοδόμηση μιας μάρκας, αλλά εργάζονται για να λάβουν δωρεές. “Η οδοντόκρεμα μεταφέρεται με περισσότερη πολυπλοκότητα από ό, τι όλα τα βασικά της ζωής σε όλο τον κόσμο. Ποτέ δεν θέλαμε να είμαστε ήρωες. Ήμασταν απλώς οδηγοί, προσπαθώντας να συνδέσουμε εκείνους που ήθελαν να κάνουν καλό στον κόσμο με εκείνους που ήθελαν να το εφαρμόσουν, και στη συνέχεια χρησιμοποιήσαμε την τεχνολογία για να δείξουμε τον αντίκτυπό τους. Θέλαμε να δημιουργήσουμε κάτι τόσο δροσερό ώστε οι άνθρωποι να αισθάνονται ότι θα έχαναν αν δεν ήταν μέρος του. “
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
