Όλοι τα έχουμε περάσει. Συζητάτε με έναν νεαρότερο συνάδελφο για δημοφιλή μουσική, ταινίες ή αθλήματα και αναφέρετε ότι ο Michael Jordan σκόραρε 55 πόντους στο παιχνίδι επιστροφής του ενάντια στους New York Knicks, ή το διπλό τέλος στο The Usual Suspects. Και τότε σας λέει ο συνομιλητής σας κάτι όπως: “Όχι, δεν το θυμάμαι αυτό, πραγματικά, γεννήθηκα το 1995.”
Πφφ. Τι γροθιά στο στομάχι! Αλλά πέρα από ένα σαφές σημάδι ότι έχετε μεγαλώσει, αυτές οι στιγμές είναι καλές υπενθυμίσεις για τους ηγέτες ότι ενώ οι νέοι επαγγελματίες συμπεριφέρονται καλά και συχνά είναι πολύ εντυπωσιακοί, προέρχονται από μια διαφορετική εποχή.
Το πιο σημαντικό πράγμα που χωρίζει αυτή την ομάδα από τους Millennial είναι οι προσδοκίες τους. Αποφοιτώντας στη μέση της χειρότερης οικονομικής κρίσης από τη Μεγάλη Ύφεση με τη μνήμη της 9ης Σεπτέμβρη πρόσφατη στο μυαλό τους, οι Millennials φέρουν μια ειδική αίσθηση φόβου για τις οικονομικές και κοινωνικές μας συνθήκες. Εκείνοι κι εμείς ζήσαμε κατά τη διάρκεια μιας ιδιαίτερα σκληρής στιγμής στην ιστορία της χώρας, όπου μας είπαν ότι η ανάκαμψη θα ήταν αργή, ότι θα έπρεπε να είμαστε ευτυχείς που απλώς έχουμε μια δουλειά και ότι πιθανότατα δεν θα είχαμε την ίδια ποιότητα ζωής με εκείνη των γονιών μας.
Αυτό έχει επίδραση σε σας. Καθώς η οικονομία βελτιώθηκε σιγά σιγά, οι μισθοί των Millennial παρέμειναν σχεδόν αμετάβλητοι. Άλλες ευκαιρίες ήρθαν και σήμερα, εάν ξεπεράσατε το χειρότερο από αυτό και βγήκατε με 5-10 χρόνια εμπειρίας στο επάγγελμά σας, έχετε επιλέξει τις δουλειές σας σε όλο τον κόσμο. Αλλά αν ενταχθήκατε στο εργατικό δυναμικό κατά τα 2008 έως και 2014, πιθανότατα εξακολουθείτε να φέρετε κάποια σημάδια.
Αντίστροφα, η Gen Z πραγματοποίησε το μεγαλύτερο μέρος της “προετοιμασίας για την ενηλικίωση” της σε μια εποχή πρωτοφανής ανάπτυξης – η οποία είχε διαμορφωθεί στην ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας.Έχουν ακούσει “ιστορίες τρόμου” από τα μεγαλύτερα αδέλφια τους, αλλά η πραγματικότητα γι ‘αυτούς ήταν διαφορετική.
Για να τους διαχειριστούν, οι ηγέτες πρέπει να λάβουν υπόψη αυτό το πλαίσιο. Η ελευθερία που νιώθουν οι εργαζόμενοι την ακολουθούν και στις αποφάσεις εργασίας τους. Αυτό είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα των Millennials, για τους οποίους έχει υποτεθεί πως “ακολουθούν το πάθος τους” στη δουλειά. Αποδεχόμενοι ότι οι συνθήκες εργασίας δεν είναι ιδανικές, προσελκύονται από ευκαιρίες που τους δίνουν παρ ‘όλα αυτά την ευκαιρία να κάνουν αυτό που θέλουν.
Τα καλά στελέχη πρέπει να προωθήσουν αυτό το ένστικτο και να το επισημάνουν με εποικοδομητικές κατευθύνσεις. Θέλουν η εργασία τους να απεικονίζει ακριβώς ποια είναι η μεγάλη εικόνα και πώς ο ρόλος τους βοηθάει να γίνει πραγματικότητα αυτή η εικόνα. Θυμηθείτε, η αίσθηση πως υπάρχει σκοπός είναι πρωταρχικής σημασίας.
Η Gen Ζ έχει επίσης φθάσει στη σκιά των Millennials, οι οποίοι θέλουν να ξέρουν τα πάντα. Συγκεκριμένα, αυτή η γενιά δε πιστεύει ότι “ξέρει τα πάντα”, αλλά ενδιαφέρεται έντονα να μάθει περισσότερα. Περισσότερα από την προηγούμενη γενιά και αναζητά ευκαιρίες για να προσθέσει ή να βελτιώσει τις δεξιότητες της.
Και πρέπει να ανταμείψετε αυτό το ένστικτο της γενιάς. Σίγουρα, σημαίνει ότι είναι πιθανό τα άτομα που ανήκουν σε αυτή να μεταφέρουν αυτές τις δεξιότητες στην ανοικτή αγορά και αν δεν φύγουν, θα κοστίζουν περισσότερο για να διατηρήσουν ό,τι έχουν δημιουργήσει.
Ήδη, ορισμένοι “ειδικοί” επισημαίνουν ότι η Gen Z είναι μία ντροπαλή ομάδα που αγωνίζεται να κάνει προσωπικές κοινωνικές συνδέσεις. Αυτό αντανακλά όλες τις εικασίες που έγιναν για “αυτά τα χαλασμένα παιδιά” εδώ και δεκαετίες – ίσως και περισσότερο.
Ξεχάστε τα trend κομμάτια και τις παραδοχές. Κατά τη διαχείριση της νέας εισροής υπαλλήλων της Gen Z, εξετάστε το πλαίσιο και αντιδράστε σε αυτό.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
