Η Tupperware έχει μια δύναμη που τα περισσότερα πλαστικά προϊόντα δεν έχουν. Μέχρι στιγμής, έχει αποφύγει το “αντι-πλαστικό” κίνημα και φαίνεται να επιζεί από τους περισσότερους “καθαρισμούς κουζίνας”. Οι ετήσιες πωλήσεις της ξεπερνούν τα 2 δισ. δολάρια.
Η ικανότητα των προϊόντων της Tupperware να γεφυρώσουν τις ανθρωπιστικές επιστήμες και τα πεδία STEM σχετίζεται με την πολιτιστική και χρηστική αξία των προιόντων της. Είναι μία απόδειξη για το πώς ένα συναρπαστικό, καινοτόμο σχέδιο μπορεί να έχει μαζική χρήση.
Πολυαιθυλένιο: στοιχείο του μέλλοντος
Η σχέση μας με τα πλαστικά μπορεί να είναι τόσο διαφορετική όσο τα σχήματα και τα χρώματα που μπορούν να πάρουν αυτά τα εύπλαστα υλικά.
Από τεχνικής απόψεως, τα πλαστικά είναι εύκαμπτα συνθετικά υλικά που διαμορφώνονται εύκολα με θερμότητα και άλλες μεθόδους. Η λέξη “πλαστικός” έχει επίσης μια αισθητική έννοια: Ένας πλαστικός ηθοποιός είναι πιο ευπροσάρμοστος μπροστά στην κάμερα και ένα στοιχείο όπως η πέτρα μπορεί να γίνει πλαστική στα χέρια ενός καλλιτέχνη.
Ο Earl Tupper, εφευρέτης των προϊόντων Tupperware, είδε αυτή την ευκαιρία στο πολυαιθυλένιο – το πλαστικό που χρησιμοποιούσε για να σχεδιάσει τις εφευρέσεις του – που το ονόμασε “Poly-T: Material of the Future”, όπως σημειώνει ο Alison J. Clarke στο βιβλίο της “Tupperware: Η υπόσχεση του πλαστικού στην Αμερική του 1950”.
Μετά την αποτυχία στην πρώτη του επιχείρηση ο Tupper αποφάσισε να δοκιμάσει την παραγωγή πλαστικών. Το 1937, έκανε μία επίδειξη ως κατασκευαστής δειγμάτων σε ένα εργοστάσιο πλαστικών που συνδέεται με το DuPont.
Την εποχή εκείνη, η DuPont απασχολούσε ερασιτέχνες κατασκευαστές δειγμάτων για περαιτέρω έρευνα και ανάπτυξη. Θα μπορούσαν ακόμη και να πάρουν τα υλικά οικοδόμησης σπιτιών μαζί τους για να εργαστούν σε νέα πρωτότυπα, που ήταν μια αμοιβαία επωφελής συμφωνία.
Έτσι, όσο εργαζόταν με μηχανήματα στο εργοστάσιο, δεν κατάφερε να αποδώσει το πλαστικό Tupper που είχε οραματιστεί και γύρισε στην κουζίνα του σπιτιού του αρχίζοντας τις προσπάθειες για το μαγειρικό σκεύος που ήθελε να φτιάξει.
Ένα όραμα που έγινε πραγματικότητα
Το πολυαιθυλένιο που έφερε ο Tupper σπίτι από το εργοστάσιο ήταν ένα βιομηχανικό προϊόν αποβλήτων – αδιαφανές, λιπαρό, σαθρό μαύρο. Δεν ήταν καθόλου από τα πράγματα που κατασκευάζουν τα όνειρα του μάρκετινγκ. Ο Tupper προσπάθησε να ξεπεράσει τους περιορισμούς του υλικού, παράγοντας ένα πλαστικό πιο ανθεκτικό από το διαφανές “σκληρό” και ήθελε να δημιουργήσει κάτι που θα μπορούσε να λυγίσει χωρίς να σπάσει.
Αυτός και ο γιος του έβρασαν τα δείγματα στο σπίτι, βρίσκοντας τελικά τη σωστή ισορροπία πίεσης και θερμοκρασίας έτσι ώστε το πολυαιθυλένιο να ρέει στα επιθυμητά σχήματα και να έχει το κατάλληλο πάχος. Ο Tupper δημιούργησε επίσης ένα σύστημα βαφής των δοχείων του σε παστέλ χρώματα.
Τελικά, ο Tupper ήταν σε θέση να δημιουργήσει αυτό που ο συγγραφέας Bob Kealing ανέφερε ως “γυαλισμένο, πολυτελές πλαστικό”. Ωστόσο, χρειάστηκε ακόμα το σωστό καπάκι – κάτι που θα μπορούσε να διατηρήσει τόσο τα τρόφιμα όσο και να αποφύγει τις διαρροές.
Εμπνευσμένος από τα δοχεία βαφής, ο Tupper δημιούργησε ένα εύκαμπτο καπάκι από πολυαιθυλένιο το οποίο, όταν στεκόταν πάνω στο δοχείο, δημιουργούσε μια αεροστεγή σφράγιση. Το 1947, ο Tupper κατοχύρωσε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το πρώτο πλαστικό του δοχείο.
Από τα ράφια της κουζίνας στα ράφια των μουσείων
Σήμερα, το δημιούργημα του Τupper βρίσκεται στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, μαζί με τα μανταλάκια, τα μπολ και τα έξυπνα καλούπια, που ονομάζονται “Ice Tups”. Οι επιμελητές έχουν συμπεριλάβει προϊόντα Tupperware σε εκθέσεις σχεδιασμού στα μέσα του αιώνα και πιο πρόσφατα το 2011 στην έκθεση “What was Good Design? MoMA’s Message, 1944-1956.”
Όπως εξηγεί ο Clarke, τα προϊόντα του Tupper ενσωμάτωναν το «ιδεώδες του μοντερνισμού ενός γευστικού, συγκροτημένου, μαζικής παραγωγής τεχνητού προιόντος, απαλλαγμένου από ασυνήθιστη διακόσμηση».
Με τις καθαρές γραμμές και τις κομψές καμπύλες τους, είναι απόλυτα λειτουργικά. Το πλαστικό που χρησιμοποιείται στα προϊόντα Tupperware είναι κορυφαίο- αισθητικά ευχάριστο, με νόημα και ανθεκτικό.
Στα σημερινά προϊόντα Tupperware, βλέπουμε επίσης ένα εκλεπτυσμένο σχέδιο. Πάρτε για παράδειγμα το μπουκάλι Eco Water. Οι κομψές καμπύλες του – μαζί με τις απαλά διαυγείς ροζ, μπλε και τυρκουάζ παραλλαγές – μοιάζουν σαν γυαλί. Φαίνεται όμορφο και ταιριάζει στο χέρι.
Ιστορίες από τα Tupper wares
Τα προϊόντα Tupperware συνεχίζουν να παίζουν κάποιο ρόλο στην πολιτισμική μας συνείδηση.
Τα μη βιοδιασπώμενα πλαστικά όπως τα containers Tupperware θα είναι μέρος του μέλλοντος για αιώνες. Η πρωτοβουλία της Plastics Free July είναι κατά των πλαστικών μιας χρήσης, όπως είναι οι σακούλες και τα καλαμάκια. Ευτυχώς, τα προϊόντα Tupperware είναι επαναχρησιμοποιήσιμα και οι ιστορίες τους θα συνεχίσουν να ανακαλύπτουν ξανά τις σχέσεις μας με ένα υλικό που δεν θα αφήσουμε και δεν μπορούμε να εγκαταλείψουμε.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
