Ο μεγαλύτερος κατασκευαστής παιχνιδιών του κόσμου σε μία τολμηρή αλλαγή σε βιώσιμα υλικά για όλα τα τουβλάκια του.
“Οι συναντήσεις” στη Lego δεν αφορά ανθρώπους, αλλά κομμάτια. Ο Δανός κατασκευαστής παιχνιδιών, χρησιμοποιεί 20 διαφορετικά υλικά στα 75 δισ. κομμάτια που φτιάχνει κάθε χρόνο, για να χρησιμοποιηθούν στα κουτιά κατασκευής του, επιχειρεί να αλλάξει όλα τα πλαστικά που χρησιμοποιεί και έχουν βάση το πετρέλαιο, με πιο βιώσιμα υλικά μέχρι το 2030. Αυτό το φιλόδοξο βήμα θα αλλάξει τον τρόπο κατασκευής όλων των αντικειμένων που παράγει, από τα κεφάλια δράκων μέχρι τα μικροσκοπικά ελαστικά αυτοκινήτων.
Να που “κολλάνε” οι συναντήσεις. Κάθε νέο υλικό, είτε πρόκειται για πλαστικό ή ανακυκλωμένο πλαστικό ή ακόμα και για μια νέα χημική δομή, πρέπει να δοκιμαστεί για τη συμβατότητά του με τα άλλα. Παραμένει ένα δέντρο συνδεδεμένο με το έδαφος ή ένα καπέλο στο κίτρινο κεφάλι μιας μικρής φιγούρας; Θα παραμένει ακόμα, μετά από επαφή με γράσο ή σάλιο ή σε ακραίες θερμοκρασίες;
“Έχουμε ένα παιχνίδι “ταιριάσματος” εσωτερικά”, λέει ο Tim Brooks, υπεύθυνος περιβαλλοντικής ευθύνης της Lego. “Εξετάζουμε αν το υλικό μπορεί να να ταιριάξει με κάποιο σχήμα και με κάθε υλικό. Το πρόβλημα είναι το ίδιο: στις 20 φορές 20 υλικά εκρήγνυνται, ειδικά αν έχεις τέσσερις υποψηφιότητες για κάθε υλικό. Είναι πολύ περίπλοκο”.
“Ότι έχει να κάνει με αυτούς, είναι πλαστικό”, λέει ο Sharon George, λέκτορας περιβαλλοντικής βιωσιμότητας στο Πανεπιστήμιο Keele του Ηνωμένου Βασιλείου. “Είναι σίγουρα μια δύσκολη πρόκληση γι ‘αυτούς. Αλλά πραγματικά ελπίζω ότι η Lego μπορεί να κάνει κάτι καινοτόμο, γιατί αν μπορεί κανείς να το κάνει, είναι αυτοί, χάρη στις τιμές τους”.
Η Lego μπορεί να αγοράσει ένα κιλό ABS πλαστικών κόκκων – το οποίο χρησιμοποιεί για να φτιάξει το 80-85% των τούβλων της – για περίπου $1 και να το μετατρέψει σε ένα σετ Lego που κοστίζει περίπου $75/κιλό, σύμφωνα με τους ειδικούς. Αλλά για 1 kg ABS, χρειάζονται περίπου 2 κιλά πετρελαίου.
Ενώ ανήκει στην ιδρυτική οικογένεια, η Lego έχει επενδύσει $155 εκατ. σε ένα κέντρο βιώσιμων υλικών, ως μέρος του σχεδίου της για το 2030. Τα πλαστικά με βάση τα φυτά δημιουργούν χαμηλότερες εκπομπές στη διαδικασία παραγωγής, από αυτά που βασίζονται στη βενζίνη. Πολλά είναι βιοαποικοδομήσιμα ή ανακυκλώσιμα – αλλά είναι επίσης πιο ακριβά.
«Φτιάχνουμε παιχνίδια για παιδιά», λέει ο κ. Brooks. “Δεν μπορούμε να κάνουμε ένα παιχνίδι που βλάπτει το μέλλον τους. Αν δεν βοηθούμε το περιβάλλον, τότε τα έχουμε αλλάξει πολύ απότομα”.
Ο κατασκευαστής παιχνιδιών με τα περισσότερα κέρδη στον κόσμο, έχει ήδη βρει αντικατάσταση για ένα υλικό: το πολυαιθυλένιο με βάση το πετρέλαιο θα αντικατασταθεί φέτος με φυτικό πολυαιθυλένιο, για περίπου 20 κομμάτια, συμπεριλαμβανομένων δέντρων, θάμνων και κάποιων φτερών δράκων.
Η κ.George, λέει ότι, η βιοαιθανόλη είναι πιο οικολογική, αλλά «δεν έρχεται χωρίς προβλήματα», όπως για παράδειγμα, ο τόπος και ο τρόπος που καλλιεργείται, όπως και το κόστος της.
Ο Gihan Hewage, αναλυτής βιολογικών υλικών και χημικών προϊόντων στη συμβουλευτική εταιρεία Lux Research, λέει ότι πρόκειται μόνο για ένα πρώτο βήμα της Lego, καθώς το πολυαιθυλένιο αντιπροσωπεύει μόνο το 1-2% των πλαστικών της. “Το ζήτημα είναι ότι η τεχνολογία πολυαιθυλενίου δεν είναι κάτι που θα χρησιμοποιούσαν για να αλλάξουν οποιοδήποτε άλλο υλικό τους”, αναφέρει.
Τα υπόλοιπα πλαστικά που χρησιμοποιεί έχουν μεγαλύτερες προκλήσεις, όπως το πολυπροπυλένιο, που χρησιμοποιείται για τα μικρά σκληρά αντικείμενα όπως τα καπέλα και τα λουλούδια, το SEBS, που χρησιμοποιείται για μαλακά ελαστικά και το ABS, το ακρυλονιτρίλιο-βουταδιένιο-στυρόλιο, που χρησιμοποιείται για τα κλασικά τούβλα της Lego.
Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά που δίνει το ABS στα τούβλα Lego, είναι ο “έλεγχος της σύγκλησης” – η ικανότητα των τούβλων να παραμένουν κολλημένα μεταξύ τους εάν τα αφήσεις, αλλά και η δυνατότητα να μπορούν να χωριστούν εύκολα αν χρειαστεί. “Υπάρχει η ιδανική ισσοροπία”, λέει ο κ. Brooks. Αυτή η ιδιότητα, μαζί με τη σταθερότητα των χρωμάτων, είναι τεράστια ζητήματα που πρέπει να ξεπεραστούν με τα βιοπλαστικά, προσθέτει.
Το Oak Ridge National Laboratories, ένα αμερικανικό κυβερνητικό εγχείρημα, ανέπτυξε το ABL, ένα υλικό που λέει ότι είναι 10 φορές ισχυρότερο από το ABS και έχει 50% ανανεώσιμο περιεχόμενο. “Αλλά ακόμα και αυτό έχει διαφορετικές ιδιότητες από το ABS”, λέει ο κ. Hewage.
Ο κ. Brooks, παραδέχεται ότι αυτό σημαίνει ότι η Lego ίσως χρειαστεί να χρησιμοποιήσει περισσότερα υλικά στο μέλλον ή να προσαρμόσει λίγο διαφορετικά τα προϊόντα της. Χρησιμοποιεί μια αναλογία ορεινής ποδηλασίας. “Πρώτα, ήταν κατασκευασμένα τα ποδήλατα από χάλυβα, κατόπιν από αλουμίνιο, μετά από ανθρακονήματα. Πώς προσφέρει κανείς την ίδια λειτουργικότητα; Λοιπόν, θα πάνε ακόμα κάποιον από το σημείο Α στο σημείο Β. Αλλά εάν χρησιμοποιήσετε ανθρακονήματα, πιθανότατα το υλικό του ποδηλάτου θα είναι παχύτερο σε κάποια σημεία και λεπτότερο σε άλλα”.
Μια άλλη πρόκληση είναι η κατάσταση της βιο-πλαστικής βιομηχανίας. Πολλές εταιρείες που αναπτύσσουν τα νέα υλικά βασανίζονται, ενώ τρεις παραγωγοί βιολογικού νάυλον χρεοκόπησαν ή σταμάτησαν πρόσφατα την παραγωγή.
“Για τη Lego ως πελάτη, περιορίζονται οι επιλογές της”, λέει ο κ. Hewage. “Επίσης, ας πούμε ότι μπορεί κανείς να φτιάξει ABS σε εργαστήριο. Στο εργαστήριο λειτουργεί πολύ καλά. Αλλά η ανάπτυξη του μεγέθους αυτής της διαδικασίας είναι πολύ δύσκολη. “
Ο κ. Brooks μιλά για μια συνεχή κατάσταση όπου η Lego θέλει ένα συγκεκριμένο όγκο προϊόντος, αλλά οι προμηθευτές θα το παρέχουν μόνο αν ο κατασκευαστής παιχνιδιών εγγυηθεί το πόσο ακριβώς χρειάζεται.
Μια άλλη πιθανότητα θα ήταν η Lego να χρησιμοποιήσει ανακυκλωμένα υλικά. Αλλά και ο κ. George και ο κ. Hewage επισημαίνουν σημαντικές προκλήσεις όσον αφορά τη συλλογή και τη διαλογή πλαστικών, κυρίως επειδή η Lego είναι πολύ συγκεκριμένη, όσον αφορά το χρώμα των τούβλων της. Περιμένει ότι οποιοδήποτε τούβλο Lego που κατασκευάστηκε το 1958 θα είναι συμβατό με οποιοδήποτε άλλο – και ότι τα χρώματα θα ταιριάζουν. “Το κόστος του να μαζευτούν όλα τα κόκκινα και τα πράσινα, ίσως απλά να είναι υπέρογκο”, λέει ο κ. George.
Σε κάθε περίπτωση, η Lego δεν επιθυμεί να ενθαρρύνει την ανακύκλωση των δικών της τούβλων, προτιμώντας, αντίθετα, ο κόσμος να τα δώσει στην επόμενη γενιά. Ο κ. Brooks, λέει ότι, ο στόχος του για τα παιδιά το 2030 είναι να μην καταλάβουν διαφορά μεταξύ των νέων και των παλαιών προϊόντων. “Οι άνθρωποι με ρωτούν: πώς θα το ξέρουμε όταν θα δούμε τα νέα υλικά; Ελπίζουμε ότι ποτέ δεν θα το ξέρετε ».
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
