Τα εστιατόρια των ελληνικών ξενοδοχείων έρχονται ξανά στο προσκήνιο. Σε αυτό βοήθησε πολύ η έντονη τουριστική ανάπτυξη των τελευταίων ετών. Η πίεση για περισσότερα και καλύτερης ποιότητας τουριστικά καταλύματα στους δημοφιλής τουριστικούς προορισμούς, συμπαρέσυρε και την ανάγκη για καλύτερα και πιο ολοκληρωμένα «κονσεπτικά» εστιατόρια ξενοδοχείων.
Διεθνώς, το να συναντάς εστιατόρια υψηλής γαστρονομίας σε ξενοδοχεία είναι κοινός τόπος. Πολλά βραβευμένα εστιατόρια στεγάζονται σε δημοφιλή ξενοδοχεία σε γνωστούς τουριστικούς προορισμούς όπως το Παρίσι, το Λονδίνο, η Νέα Υόρκη, κ.α. Στην Ελλάδα, μέχρι και το πρόσφατο παρελθόν και πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, το φαγητό που σέρβιραν στα περισσότερα εστιατόρια ξενοδοχείων ήταν αυστηρά «ξενοδοχειακό», δηλαδή στερούνταν έμπνευσης, χαρακτήρα και συχνά ποιότητας.
Η στροφή σε πιο ποιοτικές γαστρονομικές προτάσεις εντός των ξενοδοχειακών μονάδων οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στην μεταξύ τους αντιπαλότητα. Η πίεση του μεταξύ τους ανταγωνισμού οδήγησε αρκετούς ξενοδόχους στο να εστιάσουν με μεγαλύτερη προσοχή στην γαστρονομία, ως το διαφοροποιό εκείνο στοιχείο που θα τους κάνει να ξεχωρίσουν έναντι των ανταγωνιστών τους.
Τα τελευταία χρόνια η εστίαση εντός των ξενοδοχείων τείνει να εξελιχθεί από ένα αναγκαίο κακό που δεν μπορούσαν να το αποφύγουν, σε μια σημαντική πηγή εσόδων. Τα εστιατόρια που συχνά ήταν απρόσωπα και βαρετά, πλέον αποκτούν περιεχόμενο και ταυτότητα. Τα πιάτα από ανούσια και συνηθισμένα μετατρέπονται σε «φωτογραφίσιμα» με τη χρήση περίτεχνων σκευών αλλά και με περίσσια φαντασία στο στήσιμο και την παρουσίαση.
Η ποιοτική εξέλιξη φαίνεται και στις σάλες των εστιατορίων. Γνωστά αρχιτεκτονικά γραφεία αναλαμβάνουν να αναβαθμίσουν ποιοτικά τους χώρους ώστε να θυμίζουν λιγότερο ξενοδοχεία και περισσότερο ακριβά εστιατόρια των πιο γνωστών και hypeγειτονιών του πλανήτη. Όλο και πιο συχνά ταλαντούχοι νέοι αλλά και καταξιωμένοι σεφ αναλαμβάνουν κουζίνες ξενοδοχείων. Τα ξενοδοχεία μεταμορφώνονται σταδιακά από κομπάρσους της εστίασης σε γαστρονομικούς πρωταγωνιστές, αγκαλιάζοντας τάσεις και νέα ρεύματα. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα πρωταγωνιστούν στην δημιουργία νέων ρευμάτων.
Η ποιοτική αναβάθμιση των εστιατορίων των ελληνικών ξενοδοχείων θα έλεγε κανείς ότι ήταν αρκετά απότομη ώστε να την αφομοιώσει ο έλληνας καταναλωτής. Ίσως και να φταίει το γεγονός ότι τα ξενοδοχεία στο παρελθόν δεν ήταν και τόσο ανοικτά στον εξωτερικό επισκέπτη, σχεδόν λειτουργούσαν αποτρεπτικά. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το ελληνικό κοινό να μην ενστερνίζεται με ευκολία αυτή τη νέα τάση, παρά την σαφέστατη βελτίωση του παρεχόμενου προϊόντος αλλά και των υπηρεσιών.
Ίσως και η τιμολογιακή πολιτική που ακολουθούν να παίζει τον ρόλο της. Συνήθως τα εστιατόρια των ξενοδοχείων είναι κατά κάτι πιο ακριβά από τα αντίστοιχα εστιατόρια εκτός ξενοδοχείων ή αυτή είναι η πεποίθηση των περισσοτέρων. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι τα ξενοδοχεία έχουν μεγαλύτερη ικανότητα στο να πετύχουν οικονομίες κλίμακας και έτσι να προσφέρουν χαμηλότερες τιμές έναντι των μη ξενοδοχειακών ανταγωνιστών τους, κάτι που συχνά δεν το βλέπουμε στην πράξη.
Όμως το ταμπού παραμένει, τα ξενοδοχειακά εστιατόρια φαντάζουν απρόσιτα για τον μέσο έλληνα. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, όπως για παράδειγμα οι ρεβεγιόν των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, σπάνια τα προτιμούν για τη βραδινή τους έξοδο. Αν και αυτό σταδιακά φαίνεται να αλλάζει με τον καιρό, θα χρειαστεί χρόνο μέχρι να ξεπεραστεί η αρχική προκατάληψη.
Όπως και να το δει κανείς όμως, η γαστρονομική άνοιξη των ελληνικών ξενοδοχείων είναι εδώ. Για τον είναι μια εφήμερη μόδα ή αν έχει ξεκινήσει η μεταστροφή του ελληνικού ξενοδοχειακού προϊόντος σε ένα πλήρως καθετοποιημένο σύστημα παρεχόμενων υπηρεσιών σε όλο το φάσμα των αναγκών του επισκέπτη – πελάτη με τη γαστρονομία αιχμή του δόρατος και όχι φτωχό συγγενή, μένει να αποδειχτεί στο κοντινό μέλλον.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
